Twoja ocena

Do Niemna

 Niemnie, domowa rzeko moja! Gdzie są wody Które niegdyś czerpałem w niemowlęce dłonie, Na których potem w dzikie pływałem ustronie, Sercu niespokojnemu szukając ochłody?  Tu Laura, patrząc z chlubą na cień swej urody, Lubiła włos zaplatać i zakwiecać skronie; Tu obraz jej, malowny w srebrnej fali łonie, Łzami nieraz mąciłem zapaleniec młody.  Niemnie, domowa rzeko! … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Strzelec

Widziałem, jak dzień cały, pośród letniej spieki, Błąkał się strzelec młody. Stanął nad strumieniem, Długo poglądał wkoło i rzecze z westchnieniem: »Chcę ją widzieć, nim kraj ten opuszczę na wieki;  »Chcę widzieć niewidziany«. Wtem leci z za rzeki Konna łowczyni, strojna Dyany odzieniem; Wstrzymuje konia, zwraca się wejrzeniem; Zapewne jechał za nią towarzysz daleki.  Strzelec … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Rezygnacya

Nieszczęśliwy, kto próżno o wzajemność woła; Nieszczęśliwszy jest, kogo próżne serce nudzi: Lecz ten u mnie ze wszystkich nieszczęśliwszy ludzi, Kto nie kocha, że kochał, zapomnieć nie zdoła.  Widząc jaskrawe oczy i bezwstydne czoła, Pamiątkami zatruwa rozkosz, co go łudzi; A jeśli wdzięk i cnota czucie w nim obudzi, Nie śmie z przekwitłem sercem iść … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Do…

 Patrzysz mi w oczy, wzdychasz; zgubna twa prostota! Lękaj się jadu, który w oczach żmii płonie; Uciekaj, nim cię oddech zatruty owionie, Jeśli nie chcesz kląć reszty twojego żywota.  Szczerość, jeszcze mi jedna pozostała cnota: Wiedz, że niegodny ogień zapalasz w mem łonie; Lecz umiem żyć samotny: i pocóż przy zgonie Ma się wikłać w … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Pierwszy raz jam niewolnik…

 Pierwszy raz jam niewolnik z mojej rad niewoli; Patrzę na ciebie, z czoła nie znika pogoda; Myślę o tobie, z myśli nie znika swoboda; Kocham ciebie, a przecież serce mię nie boli.  Nieraz brałem za szczęście chwileczkę swawoli, Nieraz mię obłąkała wyobraźnia młoda, Albo słówka zdradliwe i wdzięczna uroda: Lecz wtenczas i rozkosznej złorzeczyłem doli. … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Dzień dobry

 Dzień dobry! nie śmiem budzić. O, wdzięczny widoku! Jej duch napoły w rajskie wzleciał okolice, Napoły został, boskie ożywiając lice, Jak słońce napół w niebie, pół w srebrnym obłoku.  Dzień dobry! Już westchnęła, błysnął promyk w oku. Dzień dobry! Już obraża światłość twe źrenice, Naprzykrzają się ustom muchy swawolnice. Dzień dobry! Słońce w oknach, ja … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Dobranoc

 Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili, Niech snu anioł modremi skrzydły cię otoczy. Dobranoc! Niech odpoczną po łzach twoje oczy. Dobranoc! Niech się serce pokojem zasili.  Dobranoc!… Z każdej ze mną przemówionej chwili, Niech zostanie dźwięk jakiś cichy i uroczy, Niechaj gra w twojem uchu; a gdy myśl zamroczy, Niech się mój obraz sennym … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Dobry wieczór

 Dobry wieczór! On dla mnie najsłodszem życzeniem — Nigdy, czy to przed nocą dzieli nas zapora, Czyli mię ranna znowu przywołuje pora, Nie żegnam cię, ni witam z takiem zachwyceniem,  Jak w tę chwilę, wieczornym ośmielony cieniem. Ty nawet, milczeć rada i płonić się skora, Gdy usłyszysz życzenie dobrego wieczora, Żywszem okiem, głośniejszem rozmawiasz westchnieniem. … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Do D. D. (Wizyta)

Ledwie wnijdę, słów kilka przemówię z nią samą: Jużci dzwonek przeraża, wpada galonowy, Za nim wizyta, za nią ukłony, rozmowy; Ledwie wizyta z bramy, już druga za bramą. Gdybym mógł, progi wilczą otoczyłbym jamą, Stawiłbym lisie pastki, kolczate okowy, A jeśli nie dość bronią, uciecbym gotowy Na tamten świat, stygową zasłonić się tamą. O przeklęty … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Do wizytujących

Pragniesz miłym być gościem? czytaj rady moje: Nie dość, wszedłszy donosić, o czem wszyscy wiedzą, Że dzisiaj tu walcują, ówdzie obiad jedzą, Zboże tanie, deszcz pada, w Grecyi rozboje.  Jeśli w salonie znajdziesz bawiących się dwoje, Zważaj, czy cię z ukłonem, z rozmową uprzedzą, Czyli daleko jedno od drugiego siedzą, Czy wszystko jest na miejscu, … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Danaidy

Płci piękna! Gdzie wiek złoty? gdy za polne kwiaty, Za haftowane kłosem majowe sukienki, Kupowano panieńskie serduszka i wdzięki, Gdy do lubej gołębia posyłano w swaty?  Dzisiaj wieki są tańsze, a droższe zapłaty. Ta, której złoto daję, prosi o piosenki; Ta, której serce daję, żądała mej ręki; Ta, którą opiewałem, pyta, czym bogaty.  Danaidy! Rzucałem … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Ekskuza

 Nuciłem o miłostkach w rówienników tłumie; Jedni mię pochwalili, a drudzy szeptali: Ten wieszcz kocha się tylko, męczy się i żali, Nic innego nie czuje, lub śpiewać nie umie.  W dojrzalsze wchodząc lata, przy starszym rozumie, Czemu serce płomykiem tak dziecinnym pali? Czyliż mu na to wieszczy głos bogowie dali, Aby o sobie tylko w … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Nieuczona twa postać…

 Nieuczona twa postać, niewymyślne słowa, Ani lice, ni oko nad inne nie błyska: A każdy rad cię ujrzeć, rad posłyszeć zblizka. Choć w ubraniu pasterki, widno, żeś królowa.  Wczora brzmiały i pieśni i głośna rozmowa; Pytano się o twoich rówiennic nazwiska; Ten im pochwały sypie, inny żarty ciska: Ty weszłaś — każdy święte milczenie zachowa. … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Widzenie się w gaju

 »Tyżeś to! i tak późno?« — »Błędną miałem drogę, Śród lasów, przy niepewnym księżyca promyku. Tęskniłaś? myślisz o mnie?« — »Luby niewdzięczniku! Pytaj się, czy ja myśleć o czem innem mogę?«  — »Pozwól uścisnąć dłonie, ucałować nogę. Ty drżysz! czego?« — »Ja nie wiem. Błądząc po gaiku, Lękam się szmeru liścia, nocnych ptaków krzyku: Ach! … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Mówię z sobą…

Mówię z sobą, z drugimi plączę się w rozmowie; Serce bije gwałtownie, oddechem nie władnę; Iskry czuję w źrenicach, a na twarzy bladnę; Niejeden z obcych głośno pyta o me zdrowie,  Albo o mym rozumie coś na ucho powie. Tak cały dzień przemęczę; gdy na łoże padnę W nadziei, że snem chwilę cierpieniom ukradnę, Serce … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Przypomnienie

Lauro! czyliż te piękne wieków naszych lata Jeszcze się kiedy twojej malują pamięci? Kiedyśmy sami tylko i sobą zajęci Dbać nie chcieli o resztę obcego nam świata. Chłodnik, co się zielonym jaśminem wyplata, Strumień, co z miłym szmerem po łące się kręci: Tam nas często, wzajemne tłomaczących chęci, Późnej nocy miłosna osłoniła szata. A księżyc … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Do Laury

Ledwiem ciebie zobaczył, jużem się zapłonił, W nieznanem oku dawnej znajomości pytał; I z twych jagód wzajemny rumieniec wykwitał, Jak z róży, której piersi zaranek odsłonił.  Ledwieś piosnkę zaczęła, jużem łzy uronił; Twój głos wnikał do serca i za duszę chwytał; Zdało się, że ją anioł po imieniu witał, I w zegar niebios chwilę zbawienia … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Ałuszta w dzień

Już góra z piersi mgliste otrząsa chylaty, Rannym szumi namazem niwa złotokłosa, Kłania się las i sypie z majowego włosa, Jak z różańca chalifów, rubin i granaty. Łąka w kwiatach, nad łąką latające kwiaty, Motyle różnofarbne, niby tęczy kosa, Baldakimem z brylantów okryły niebiosa; Dalej szarańcza ciągnie swój całun skrzydlaty. A kędy w wodach skała … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz

Czatyrdah

MIRZA Drżąc, muślimin całuje stopy twej opoki, Maszcie krymskiego statku, wielki Czatyrdahu! O minarecie świata! o gór padyszachu! Ty, nad skały poziomu uciekłszy w obłoki, Siedzisz sobie pod bramą niebios, jak wysoki Gabryjel, pilnujący edeńskiego gmachu; Ciemny las twoim płaszczem, a jańczary strachu — Twój turban z chmur haftują błyskawic potoki. Nam czy słońce dopieka, … Przeczytaj wiersz


Adam Mickiewicz