Andrzej Bursa

Andrzej Bursa urodził się 21 marca 1932 roku w Krakowie. Bursa był indywidualistą, niezwiązanym z żadną grupą literacką, zaliczano go do kręgu tak zwanych poetów wyklętych. Oprócz poezji, zajmował się również pisaniem prozy, dramatów oraz pisaniem artykułów do gazet. W latach 1954–1957 pracował jako reporter Dziennika Polskiego w Krakowie. Andrzej Bursa w październiku 1956 roku dokonał apostazji, wyrażając nie tylko swój ateizm, ale także sprzeciw wobec powszechnego powrotu do Kościoła. Zmarł nagle 15 listopada 1957 w Krakowie w wieku 25 lat z powodu wrodzonej wady aorty. Pośmiertnie w 1959 roku, otrzymał nagrodę Listopada Poetyckiego za najciekawszy debiut. W 1967 roku w dziesiątą rocznicę śmierci Andrzeja Bursy, ufundowana została przez krakowskich krytyków literackich Nagroda im. Andrzeja Bursy.

Jego poezja często eksplorowała tematy alienacji, nihilizmu i rozczarowania życiem w komunistycznej Polsce lat 50. Jego twórczość charakteryzowała się buntem, brutalnością i cynizmem, a wiersze cechowały naturalizm i antyestetyka. Choć sprzeciwiał się normom społecznym, tradycji romantycznej i moralnym konwencjom, w jego poezji widoczna była głęboka potrzeba poszukiwania dobra i wartości humanistycznych.

Jego twórczość dzieli się na trzy główne nurty: wiersze buntownicze, utwory opisujące niespełnione arkadyjskie marzenia (np. poemat Luiza) oraz refleksyjną lirykę, wyróżniającą się głębią przemyśleń i dojrzałością formy (np. Karnawał). Andrzej Bursa za życia opublikował łącznie w czasopismach trzydzieści siedem wierszy oraz jedno opowiadanie.

Wiersze Andrzeja Bursy