Wacław Wolski

Kra­kow­skie­go przed­mie­ścia tro­tu­ar sze­ro­ki Ćmą ga­zo­wych pło­mie­ni we mgle brud­nej bły­ska, Otę­czo­nych nim­ba­mi… Jak ciem­ne zja­wi­ska, W róż­ne stro­ny prze­chod­nie kie­ru­ją swe kro­ki… Wil­got­ne­go be­to­nu po­wierzch­nia lśni śli­ska, Niby sym­bol ka­mien­ny serc twar­dych epo­ki, Obo­jęt­nych na nę­dzy sto­łecz­nej wi­do­ki, Tru­chle­ją­cych, by o nią nie otrzeć się zbli­ska… W mro­ku świe­cą ma­to­wo po­wo­zów la­tar­nie, Zło­te oko … Przeczytaj wiersz