Ukochałem najkruchszy filigran z kryształu, W jakim nektar lacrima poetae się żarzy… Ulubiony kształt wielu współczesnych pieśniarzy Odzyskuje snadź berło królewskie pomału… I odzyska je znowu, bo czuwa na straży Miriam, czystej poezyi wyznawca do szału, Zasłuchany w szum grzmiący przyrody chorału, Głuszącego dysonans: zgiełk podłych kramarzy… Za nim hufiec samotnych: Lange, szatan smutny, Orzeł … Przeczytaj wiersz
Z płockich wzgórz. W KAPLICY KRÓLÓW. Kornie przy marmurowym kląkłem sarkofagu… Białe orły unoszą dużą czarną płytę, Gdzie łacińskie napisy złocą się wyryte, Przedwiekowej przeszłości sąd areopagu… Na kamiennej poduszce miecz, berło, korona Spoczywają na wierzchu grobowca błyszczące… Przez okna polichromią przesiewa się słońce I w katedry pomroku zbłąkawszy się kona… Za kratą drzwi kaplicy … Przeczytaj wiersz
…Porwał mnie Ducha płomienny gryf Nad ciężki bezwład materyi brył… [Lodowy wicher kosmiczny wył…] Na ogniach skrzydeł niósł mnie Ptak-Dziw… Jak czarownica w Walpurgi noc, Na miotle z ognia leciałem w mrok, Ogniem i siarką dyszący smok, Pocisk, z piekielnych rzucony proc… Jak Rokh baśniowy, jak Ibis-bóg, Pędziłem w eter, w gwiaździsty pył… [Lodowy wicher … Przeczytaj wiersz
Widziałem siebie w czarnej granitowej trumnie, Którą jasność piorunu tragicznie oświeca… W sinem świetle błyskawic skąpane me lica, Uśmiechają się zimno, szydersko i dumnie… W głowach trumny dopala się czarna gromnica I szatana twarz smutna pochyla się ku mnie, Bezdennemi oczami widząca rozumnie Moją trupią zieloność wyznawcy księżyca… Szatan przykrył mnie czarnym granitowym wiekiem, Dźwignął … Przeczytaj wiersz
…Pokój łuną błękitną miesięczną zalany… W sennym, srebrnym opylę gwiazd lśniące klejnoty… Księżycowych rusałek powiewny rój złoty Igra, tańcząc po tafli posadzki lustrzanej… Zalśnił sezam tajemny błękitnej snów groty… Lśni tęczowe marzenie szronowej Goplany… Lśniące złote widziadła w pajęcze mkną tany… Płoną baśni miesięcznej błękitne namioty… W kolorowych brylantów, gwiazd lśniącym orszaku, Pląsa sennie po … Przeczytaj wiersz
(Dolina Kościeliska). …Po głazów mchu Pluszowym, rdzawym Dunajec spieniony Malsztromem ciemnym, srebrnawym, W którego szumie słychać złote dzwony, W cieniu lesistych, prostopadłych skał, Jak wściekły smok się przewala. Jak grzywa Gorgony, Jakby rozszarpać Tatr granity chciał. Skalistej, ciemnej, spienionej krwi fala!… Srebrzystym kłem Smok gryzie głazy, Od wieków omszałe… Jak sen, za przesłoną gazy Błękitnej, … Przeczytaj wiersz
…Popłynął dzwon Z kamiennej wieży Tatr czarnych, ton, Szloch, pełen tęsknoty… Przez wyłom reglowych wieży, W zorzy zachodu popłynął pył złoty Hen! na rozłogi naszych zbożnych pól, Gdzie ciche grusze drzemią… Na łono Macierzy Wyszlochać wielki, przedwiekowy ból… Popłynął nad tą mogił, krzyżów ziemią. Metalu łzy Roni w Tatr ciszę… Pył złoty mży Ponad regle … Przeczytaj wiersz
Hej, Madej Mróz Rozżarł się srodze! Narządził wóz Z żelaza-lodu. Wsiadł nań i mroźnym wichrom puścił wodze!.. Runął na ziemię, na biedę narodu, Okrutny, luty, bezlitosny zbój, W żelazne uchwycił kleszcze, Co mu na drodze Stało, i ziemię pchnął na ruję ruj, W lodowej śmierci uściski złowieszcze!… Upiory drzew Zlodniałe ściska, Aż biała krew Szadzi … Przeczytaj wiersz
…Złotym pyłem omglonych Tatr czarem opiły, Wszedłem do czarnych borów ponurego chramu… Potykam się o głazy omszałe sezamu I o czarnych korzeni drzew omszone żyły. Przed wiekami potężne, ciemne smreki śniły, Że nie karły zaczerpną w płuca ich balsamu… Siadłszy na miękkim, lśniącym mchu skały odłamu, Roję czarne centaury… dzikie leśne wiły… …W mroku czarny, … Przeczytaj wiersz
Przyprószone okiścią srebrną białe smreki, Oszroniałe, ogromne widmowe gotyki, Połyskują, jak nagle zamarzły sen dziki, Zasłuchane w srebrzysty brzęk dzwonków daleki… Płyną srebrne akordy lodowej muzyki, Srebrne śmiechy rusałek, dzwoniące z fal rzeki… W marmurowym bezruchu odziane w szron smreki Błyszczą tęczą brylantów — zamarzły sen dziki… W lodowatem powietrzu ogromny glob złoty Martwo, szklisto … Przeczytaj wiersz
Ośnieżonych Tatr rzeźba kamienna spiętrzona, Zamglonych lekko wirchów lodowate runy, Niby skłębiony szereg owiec białoruny, Sterczą białych wzgórz czyste, nieskalane łona… W pierś kamienną Tatr biją od wieków pioruny, Rycerz Giewont od wieków, rażony w pierś kona… Białą twarz mu przysłania mgieł nocnych opona, Jak z białego muślinu przejrzyste całuny… Martwe, szkliste i blade światło … Przeczytaj wiersz
I znowu jestem w grodzie prastarym Konrada… Późna nocna godzina… Zasłuchany w ciszę, Która szumi, jak fala wiślana, i gada, W fotelu na biegunach sennie się kołyszę… Z okien widać katedry poważne zarysy I wieży zegarowej… A spacer za tumem Pusty — wabi kasztanów szelestem i szumem… W dole — Wisły gościniec… Na tratwach śpią … Przeczytaj wiersz
Szumią Baltyku ciemne, zapienione fale, U podnóża północnych sag mgliskiem zasnutej, Smętnej, bladozielonej mogiły Biruty, W tęsknoty do pogańskiej Litwy dzikim szale!… Szumią, niby litewskich wajdelotek chóry, W przemijania rytm smętny, dziki, rozszlochany, Ciskając w szale kłęby śnieżnej, słonej piany, Na brzeg Baltu sierocy, piaszczysty, ponury… Szumią o litewskiego grodziska bursztynie, Któremu, przy Baltyku pieśni … Przeczytaj wiersz
…Łożem ciemnomiedzianej, granitowej ściany Bucha z paszczy potoku pian śnieżna lawina, Spada z grzmotem na głazy — potwory Böcklina, Rozbryzgując się w jarze w potok srebrnopiany… Jak śnieżnym płaszczem włosów okryta ondyna, Co, szlochając, rzuciła się twarzą na skałę… Drga wodospad, toczący piany śnieżnobiałe… Grzmi Rybiego potoku fala srebrnosina… …Złotymi listki trzęsą brzózki białopienne, Struchlał … Przeczytaj wiersz
I. Zaszumiały leśne knieje Rozhoworem drzew, Zaszumiały leśne knieje, W ciemnej gęstwie wichr szaleje I wzmaga swój wiew. Szumi, szumi rozszalały, Mchami siwy bór, Już rozbrzmiały drzew chorały, Szumi, szumi rozszalały Drzew potężny chór. Ciągnie wicher hen! po lesie, Drzew się wzmaga szum, Ciągnie wicher hen! po lesie, Szumy po gałęziach niesie, Echa tęsknych dum. … Przeczytaj wiersz
Kiedy łzami krwawemi po stołu marmurze Rysowałem bezmyślnie przeklęte jej imię, Zobaczyłem w zaduchu szynkowni i dymie Oczy w sobie utkwione, waryackie i duże… Niechno tylko powieki z ołowiu przymrużę I na falach melodyi łagodnej zadrzymię, Zaraz budzi mnie szorstko spojrzenie kaimie, Które warzy swym szronem widziadeł mych róże… I patrzyliśmy strasznie na siebie bezmowni. … Przeczytaj wiersz
Krakowskiego przedmieścia trotuar szeroki Ćmą gazowych płomieni we mgle brudnej błyska, Otęczonych nimbami… Jak ciemne zjawiska, W różne strony przechodnie kierują swe kroki… Wilgotnego betonu powierzchnia lśni śliska, Niby symbol kamienny serc twardych epoki, Obojętnych na nędzy stołecznej widoki, Truchlejących, by o nią nie otrzeć się zbliska… W mroku świecą matowo powozów latarnie, Złote oko … Przeczytaj wiersz