Srogie, srogie jest życie — lecz życie jest piękne. Jest szczere złoto w sercu — jest miedź w głębi ziemi. Na środku leśnej drogi wzruszony uklęknę I pocałuję drogę ustami ciepłemi. Jest miłość, wietrzyk płochy, zwiewny kaprys chwili. Lecz jest i miłość trwała — jest i miłość taka. Porucznik Glahn nad Ewą nieżywą się schyli, … Przeczytaj wiersz
Nasze dusze — świeże, zielone, Jak młode liście drzew. Nasze serca — miłością czerwone, Jak z żył wypruta krew. Młodością nasze oczy płoną, W ciałach — młodości soki. Kroczym gromadą zjednoczoną, Wbijając w ziemię kroki. Rośnie wspaniale nasz spory zastęp, Co rok — to więcej nas! Ciągniemy szumem nad wsią i miastem — My — … Przeczytaj wiersz
Dosyć już nudnych krzyków, wymyślnych frazesów, Których hałas jarmarczny prawdę nam zagłusza! Dosyć humbugu, reklam, kłamstwa i business’u — Znowu, znowu potężnie odezwie się DUSZA! Znowu czyste lazury jaśnieć zaczynają Zza czarnych, brudnych chmurzysk zasłony plugawej. Błękit w oczy nam zajrzy fijołkami maju, I otworzymy wrota do wiosny, do sławy! Spłynie żywe natchnienie, jak ogień … Przeczytaj wiersz
Chodzi sobie w luty ziąb Poprzed każdy wiejski dom, Niewidzialny, tajemniczy Śnieżnych światów budowniczy, Malarz zimy: siwy gnom. Nie zdradzi go śniegu skrzyp — Idzie wolno i u szyb Palcem chudym, niby patyk, Rysuje przepiękne kwiaty, Liście dębów, klonów, lip… Któż usłyszy jego chód? Któż go widział, twórcę złud? Śpi w przydrożnym, niskim krzewie, Gdy … Przeczytaj wiersz
Wszechświat ma zawsze serca kształt — A my, jak małe krople krwi, Krążymy, roznosimy żar Żyłami nocy albo dni. I tak płyniemy poprzez czas W ogromnem życiu drobnem życiem — Zabija nas i stwarza nas Potężne tego serca bicie.
Stanisławowi Autuchiewiczowi Na blado-lazurowem chłodnem nieba płótnie Rozpuszcza, niewidzialny, z ukrytego pendzla Karminowe rumieńce dowolnie, rozrzutnie — I naświetla się niemi każda mgiełki frędzla. Dodaje trochę złota, wszywa jego nici, Fantastyczny ornament tworzy w krótką chwilę, Wprawnie ciepłą purpurą ogromne tło syci I nurza je, i kąpie w jasnym drżącym pyle. Potem kolory łączy, miesza … Przeczytaj wiersz
Dzisiaj przyszedł Księżyc do mej chaty. Przez gałęzie drzew przedarł się z mocą, Porozbudzał wszystkie senne kwiaty I zadzwonił w me okno północą. Drzwi naścieżaj otwarłem gościowi, Przywitałem go najcichszem słowem — A za oknem od gwiazd się aż mrowi, Każda wciska swoją srebrną głowę. I otwarłem mu swej duszy ciemnię, Wgarnąłem go garściami obiema … Przeczytaj wiersz
Nim fale zbóż dorosłych Czas rozpędzony zetnie, Nim pod błysk sierpów ostrych Dni się położą letnie — Zobacz się jeszcze z polami, Zobacz się ze zbożami I z szumiącemi, leśnemi Drzewami — wieczorami… Posłuchaj zbłękitnionych, Najcichszych nocy tonów — I wszystko to zapamiętaj, I z ziemią o wszystkiem pomów…
Pod serwetą wonna warstwa siana, Na serwecie opłatków książeczka — Znów cię widzę, chałupo kochana, Chłopska chato, znana mi od dziecka. Ze stodoły weź, ojcze, snop żyta I tu w kącie, jak co roku, postaw. Niech zadzwoni, niech do nas zawita Święta Wilja, po dawnemu prosta. Gwiazdy same podejdą do proga, O dzieciństwie śnieg kolędę … Przeczytaj wiersz
Znowu wiosna świeżo jak wiśnia zakwitnie, Młodziutka dziewczyna w bielutkiej sukience, Oczy będę pieścił runem runi żytniej, Którą biegle rozczesują ciepłych wiatrów ręce. Uśmiechem się czułym z ziemią porozumiem, Będę lasów słuchał, polom będę śpiewał, A w pachnącym zmierzchu, cichnącym poszumem Przywołany, wycałuję wszystkie w sadzie drzewa Wezmę liści zieleń radosną i młodą, Kwiaty dni … Przeczytaj wiersz
Feliksowi Babińskiemu Dnia widność zmierzch przedwcześnie splamił, Chmur kopeć na gładziźnie szkła, Zniewyraźniało nad polami, I zgóry spływa rzadka mgła. I jakby deszczu mak się sypał, Drobnoziarnisty szary mak — Drżą na widocznych z okna lipach Strzępy zmarłego lata flag. I oto nagle — czyż złudzenie? Sfruwa z wysoka cały rój Białych płateczków wprost … Przeczytaj wiersz
Świeży zapach skoszonych koniczyn Ciepłym pyłem owiewa twarz. Wyciął niebu kolisty policzek Łobuz-księżyc, złotawy łgarz. Cisza serce spokojem mi leczy, Zboża — stojąc bez ruchu — śpią… Niewidzialny potwór śródpowietrzny W błękit mrowie swych oczu wpiął. Nie, a może to w olbrzymiem niebie Czuwa wilków zbawionych rój? Śliczne ślepia zielonawo-srebrnie Błogosławią milczenie pól… Wszyscy, wszyscy … Przeczytaj wiersz
1. Z dymem pożarów, z kurzem krwi bratniej Do Ciebie Panie bije ten głos, Skarga to straszna, jęk to ostatni, Od takich modłów bieleje włos. My już bez skargi nie znamy śpiewu, Wieniec cierniowy wrósł w naszą skroń. Wiecznie jak pomnik Twojego gniewu, Sterczy ku Tobie błagalna dłoń! 2. Ileż to razy Tyś nas nie … Przeczytaj wiersz
The mountains look on Marathon And Marathon looks on the sea; And musing there an hour alone, I dream’d, that Greece might still be free, For standing on the Persian’s grave, I could not deem myself a slave. Byron. WSTĘP. Wy chcecie pieśni! — wy chcecie pieśni Zapewne dźwięcznej i słodkiej dla ucha, A … Przeczytaj wiersz
Na krzyżu konam z zwieszoną skronią, Z przebita piersią, z przebitą dłonią, Z skrwawioną koroną cierni. Zczerniałe wzgórza ludzi mrowiskiem Męce mej wtórzą urągowiskiem: A gdzież są, gdzież moi wierni? A chciwość moje szaty rozdziera, I złość ciekawie ku mnie poziera — Czy z skargą skona Syn boży? Z piołunu do mnie skacze kielichem, Śmieje … Przeczytaj wiersz
O Panie, Panie, czemuś nas opuścił! Gwiazdy nad nami zmgliły się żałobą, Czemuż Ty Panie, naszych łez nie uczcił Gdyśmy płakali przed Tobą?… Onego czasu było orle gniazdo, Gniazdo zapaśne, szerokie, a całe, Orłowie z niego swą podniebną jazdą Rozgłaszali Pańską chwałę. Orłowie, skrzydła łamiąc w zawierusze, Padli nieżywi na skały dalekie, Czemużeś, Panie, ich … Przeczytaj wiersz
Na cześć Naszego Gościa podnoszę to słowo, Ono bez mojej woli w takt pieśni przechodzi, Bo widzi ducha Polski nad tą piękną głową, A już takiego męża czcić pieśnią się godzi! Na służbie narodowej nie zaznał spoczynku, W ciche zakąty serca spychał własne troski, Toż w każdej jego pracy, jak w dobrym uczynku, Bije zdrój … Przeczytaj wiersz
MODLITWA WSTĘPNA. Poglądam w niebo — a niebo ciche, Patrzę na ziemię — a ziemia śpi, Ona, co we dnie miota się w pychę, Ona, co we dnie broczy się w krwi. A teraz księżyc srebrną pogodą, Obrylantował rosisty wrzos, I stoją senne wierzby nad wodą, A wiatr leciuchny muska im włos. Wonieje ziemia i … Przeczytaj wiersz
Anioł melodyi (Izrafil). Z harfą hebrajską przewiewam samotny Po białych chmurach, co nie znają gromu, Łez moich cichych pociąg wilgotny Rdzawi jej struny — — Komuż ją dam, komu? Gdzież owe czasy króla-śpiewaka, Gdzież owe wieki pół-aniołów ludzi, Kiedyż głos taki, kiedyż pieśń taka Drzemiące gwiazdy do chóru obudzi. Znałem ja piewcę młodego z zachodu: … Przeczytaj wiersz
Na stu koniach jadę! Każdy dzień zarumienia moje usta blade, Sieje mi blask do oka i przysparza siły. A jedziemy rodzinnem Podolem; mogiły Z łona pól wstają — na nich posępny, samotny Siedzi orzeł, tych grobów wysłannik powrotny, Sprawia się z odbytego przed braćmi poselstwa. Gdzieniegdzie przezroczysta, niewielka dąbrowa, Kędy mnóstwo słowików nosi się i … Przeczytaj wiersz
Kiedy pod ciężarem strasznego bólu Ujejski tworzył hymn »jak jego serce poszarpany«, kiedy ze zmąconego rozpaczą patryotyczną serca darły się na świat potężne tony Chorału, może nawet nie przypuszczał, jakie olbrzymie znaczenie pieśń ta mieć będzie w losach Polski, nie wiedział, że stanie się sztandarem, pod którym się skupi wszystko, co tę ojczyznę miłuje, że … Przeczytaj wiersz