Wychodzę na dwór Huczy przedwiośnie w słupach Deszcz wyświęca pierwsze zawilce Poprad brudy zimowe pierze Dymi kocioł Karpat Po śniegu lnie niebieskim Idę ciężko jak niedźwiedź Mruczę coś do obłoków Nie wszystkie polowania Tak się skończyły jak chciałem Nie każdego wolno Ciężką swą łapą zabić Skazany na te góry Z kilkoma purchawkami cerkwi Z rezerwatem … Przeczytaj wiersz
Parno. Ubierając w biegu biały płaszcz motyl leci przez ogród donikąd inny motyl maluje sobie twarz cienkim pędzelkiem ciszy. Błękitny deszcz rośnie w warzywniku. Otwarte są okna W wiotkiej ciszy modrzewiowych gałązek Kobieta ogląda w lustrze piersi jak ogrodnik
W górach jest wszystko co kocham Wszystkie wiersze są w bukach Zawsze kiedy tam wracam Biorą mnie klony za wnuka Zawsze kiedy tam wracam Siedzę na ławce z księżycem I szumią brzóz kropidła Dalekie miasta są niczem Ja się tam urodziłem w piśmie Ja wszystko górom zapisałem czarnym Ja jeden znam tylko Synaj Na lasce … Przeczytaj wiersz
Kwitną jaśminy. Przez gęstwinę Idę nad Terek skoro świt. Z dala, spomiędzy gór, w dolinę, Spogląda lśniący, srebrny szczyt. Szeleści rzeka, w iskrach cała, Jaśminem pachnie duszny las. Zima się z latem wymieszała: Śniegi z błękitem nieba wraz. W upalnej drzemce las zamiera, Co wzmaga tylko kwiatów dur. Olśniewa w pełnym świetle teraz Majestatyczny przepych … Przeczytaj wiersz
Rozkoszna, jedyna Pochmurna dolina, Dla całych Tatrów ponęta; Lecz lasy i skały Wkrąg ją opasały, I bramą z głazów zamknięta. Rozkoszna, jedyna Pochmurna dolina, Od całych Tatrów kochana: Lecz na niej mgły gęste I deszcze w niej częste, Dolina często spłakana. Bo w skalnej siedzibie W Dunajcu kolebie Panuje straszny duch-potwór. Zgrzybiały zazdrośnik Dunajca miłośnik … Przeczytaj wiersz
Wysokie góry i odziane lasy, Jako rad na was patrzę a swe czasy Młodsze wspominam, które tu zostały, Kiedy na statek człowiek mało dbały. Gdziem potem nie był? czegom nie skosztował? Jażem przez morze głębokie żeglował, Jażem Francuzy, ja Niemce, ja Włochy, Jażem nawiedził Sybilline lochy. Dziś żak spokojny, jutro przypasany Do miecza rycerz; dziś … Przeczytaj wiersz
Na skał grzebienie kędzierzawe, na czoła dzikich turni Szalony gnałem, jak Wiatr Halny, jak mocna siła sił — Gromem zjawiałem się na halach, (— jak zbójnikowie jurni!..), Smutki-m poniechał wszystkie — młody — radością tylko-m żył! Hej! kiedym pojrzał po dolinach, co u nóg moich legły, Gdym skalne wały pod swe stopy otusznie rzucił — … Przeczytaj wiersz
Tysiącem cudnych barw mienią się szczyty Tatr — Słoneczne rano… Jaśń zagląda w wszystkie groty… Na pniaku siedzę sam i śnię królewskie loty — Gdyby tak w Polskę gnać, mieć pęd, jak Halny Wiatr, Gdyby tak w Polskę gnać w słoneczne, cudne rano, Za sobą wiodąc huf Rycerzy, którzy spali — I zbudzić wszelki duch … Przeczytaj wiersz
Me serce jest w górach, nie dla mnie tu świat! Me serce jest w górach, za zwierzem mknie w ślad; Za dziką zwierzyną, za sarną mój bieg; Me serce jest w górach, gdziekolwiekbym legł. O żegnaj, Północy, ty kraju mych gór, Skąd siły i męstwa wywodzi się wtór; Gdziekolwiek się udam, gdzie zwrócić się mam, … Przeczytaj wiersz
Wiatr na turniach milcząco zasiada, Górskie wierzchołki drzemią w mokrej mgle; Seledynowy nurt poważnych jezior Pod strażą głazów śni; Jęczą kaskady płaczem obłąkanych, Staczając wody w przepaścistą głąb; Wiatr przelatuje na skrzydłach pomroku W krzemienną dal. W wielkiej świątyni świątyń przyrodzenia, Której sklepieniem firmamentu łuk, A filarami wielki krąg kolosów, Rozmarza się mój duch, I … Przeczytaj wiersz
W noc czarną, pędząc w góry szalony i blady, Jęknąłem, przeklinając zbiegłe marzeń duchy — I wzruszyłem mą skargą palącą bór głuchy, Powtórzyły ją świerków posępne gromady. I z piersi skał wyrwałem jęk, współczucia ślady, Zawodziły nade mną gór płaczek łańcuchy, Biadały głucho szczyty, nocne gwiazd pastuchy, I otchłań mi wtórzyła: bez rady!… bez rady!… … Przeczytaj wiersz
Stanąłem na przełęczy… świat czarów pode mną! Wzrok zdumiony weń topię – podziw duszę tłoczy… Dołem – stawy czernieją, jak piór pawich oczy, W górze – pieśń! … ale myślą stworzona nadziemną. Pieśń runami granitów pisana przede mną! Skamieniały sen Stwórcy, dumny sen, uroczy! Tam – ku krańcom pustyni gwiazda dnia się toczy, Płoną szczyty … Przeczytaj wiersz
W dali!… jakby ciągnący ławą huf kresowy, Z gwiazdami na szyszakach, z proporcem obłoków Zakamieniał, dotarłszy aż do nieba stoków, Tak Tatry ciemnym murem zwarły dumne głowy! Wielki jak sny młodości – mroźny kraj śniegowy! Gdzie król burz – halny orkan – błądzi w szacie mroków, Gdzie wiszą gniazda orłów, gromów i potoków, Gdzie mistrz … Przeczytaj wiersz
Los go rzucił na skałę nieczułą a hardą; Wsród kurhanów praczasu, wśród górskich rozłomów Ćwierć wieku ten świerk pośród śniegów, burz i gromów Prowadził bój rozpaczny o swą bytność twardą. Gór tytany nań patrzą z kamienną pogardą On, młodzieniec, żyjący pył, atom atomów, Życie wszczepiać chce pośród ich martwych ogromów, Ku słońcu dąży głową młodą, … Przeczytaj wiersz
Na pochyłości wzgórza, tuż nad zakrętem drogi, Ocieniony brzeziną, Legł odpoczynku eden, górski cmentarz ubogi, Nad spadzistą drożyną. ∗ Po tej drożynie ileż łez gorących pociekło W szemrzący w dole strumień, Ileż błądzących istnień tu się wreszcie przywlekło Po klucz wszelkich rozumień. ∗ I niejeden prostaczek, po bezmyślnych dni trudzie, Tu mądrością szczęśliwy, I wie … Przeczytaj wiersz
Nie będę cię o łaskę, o Gierłachu wołać, Choć się nade mną szczyt twój tak wyniośle spiętrza Jakby zmiażdżyć mię była chęć twa najgorętsza, Jakby ci sługą była cała świata połać. Czuć się wielkim, to wszystkich istnień chęć najprędsza; Lecz stopa ludzka umie twym kręgom podołać, A prosty górnik może kilofem wywołać Jęk skargi z … Przeczytaj wiersz
O piękne miejsce, i między inszemi Sławniejsze, które widzim w polskiej ziemi! Któreż mogą, górę drogą Uczcić pienia? Gdzie zbawienia Depozyt złożony. Dziwna wyniosłość Sarmatów Karpatu, Z wierzchołka Olimp zalecony światu. I Synai, gdzie się tai Ogień we krzu, na powietrzu, Wierzchem wystawiony. Obozem niechaj z wojski swemi stanie Pierwszy pułkownik nieba na Garganie. Magdalena … Przeczytaj wiersz
Poezje, zawarte w „Księdze ubogich”, powstały w obliczu Tatr, na codziennych, samotnych przechadzkach w polu. Niema między niemi ani jednego wiersza, któryby miał jakiekolwiek pokrewieństwo — z biurkiem. Tem się tłomaczy charakter tej „Księgi” zarówno pod względem treści jak i formy — notatnik i ołówek, użyte na ukojenie siebie i innych. Jan Kasprowicz Rozmiłowała … Przeczytaj wiersz
…Złotym pyłem omglonych Tatr czarem opiły, Wszedłem do czarnych borów ponurego chramu… Potykam się o głazy omszałe sezamu I o czarnych korzeni drzew omszone żyły. Przed wiekami potężne, ciemne smreki śniły, Że nie karły zaczerpną w płuca ich balsamu… Siadłszy na miękkim, lśniącym mchu skały odłamu, Roję czarne centaury… dzikie leśne wiły… …W mroku czarny, … Przeczytaj wiersz
Ośnieżonych Tatr rzeźba kamienna spiętrzona, Zamglonych lekko wirchów lodowate runy, Niby skłębiony szereg owiec białoruny, Sterczą białych wzgórz czyste, nieskalane łona… W pierś kamienną Tatr biją od wieków pioruny, Rycerz Giewont od wieków, rażony w pierś kona… Białą twarz mu przysłania mgieł nocnych opona, Jak z białego muślinu przejrzyste całuny… Martwe, szkliste i blade światło … Przeczytaj wiersz
I znów czuję u ramion linię gór, a jeszcze nie opadła ze mnie tamta wysoka przestrzeń – znów horyzont wspiął ziemię jak łuk tęczy w niebo. A jeszcze tam, w urwisku, tam lina po tobie drży, gdy tu, za siódmą górą, ja tym oto, ledwo pochyłym wzgórkiem, lecz tak ostatnim, że pochował twoją pamięć, schodzę, … Przeczytaj wiersz