Na skał grzebienie kędzierzawe, na czoła dzikich turni Szalony gnałem, jak Wiatr Halny, jak mocna siła sił — Gromem zjawiałem się na halach, (— jak zbójnikowie jurni!..), Smutki-m poniechał wszystkie — młody — radością tylko-m żył! Hej! kiedym pojrzał po dolinach, co u nóg moich legły, Gdym skalne wały pod swe stopy otusznie rzucił — … Przeczytaj wiersz
Tysiącem cudnych barw mienią się szczyty Tatr — Słoneczne rano… Jaśń zagląda w wszystkie groty… Na pniaku siedzę sam i śnię królewskie loty — Gdyby tak w Polskę gnać, mieć pęd, jak Halny Wiatr, Gdyby tak w Polskę gnać w słoneczne, cudne rano, Za sobą wiodąc huf Rycerzy, którzy spali — I zbudzić wszelki duch … Przeczytaj wiersz
Me serce jest w górach, nie dla mnie tu świat! Me serce jest w górach, za zwierzem mknie w ślad; Za dziką zwierzyną, za sarną mój bieg; Me serce jest w górach, gdziekolwiekbym legł. O żegnaj, Północy, ty kraju mych gór, Skąd siły i męstwa wywodzi się wtór; Gdziekolwiek się udam, gdzie zwrócić się mam, … Przeczytaj wiersz
Wiatr na turniach milcząco zasiada, Górskie wierzchołki drzemią w mokrej mgle; Seledynowy nurt poważnych jezior Pod strażą głazów śni; Jęczą kaskady płaczem obłąkanych, Staczając wody w przepaścistą głąb; Wiatr przelatuje na skrzydłach pomroku W krzemienną dal. W wielkiej świątyni świątyń przyrodzenia, Której sklepieniem firmamentu łuk, A filarami wielki krąg kolosów, Rozmarza się mój duch, I … Przeczytaj wiersz
W noc czarną, pędząc w góry szalony i blady, Jęknąłem, przeklinając zbiegłe marzeń duchy — I wzruszyłem mą skargą palącą bór głuchy, Powtórzyły ją świerków posępne gromady. I z piersi skał wyrwałem jęk, współczucia ślady, Zawodziły nade mną gór płaczek łańcuchy, Biadały głucho szczyty, nocne gwiazd pastuchy, I otchłań mi wtórzyła: bez rady!… bez rady!… … Przeczytaj wiersz
Stanąłem na przełęczy… świat czarów pode mną! Wzrok zdumiony weń topię – podziw duszę tłoczy… Dołem – stawy czernieją, jak piór pawich oczy, W górze – pieśń! … ale myślą stworzona nadziemną. Pieśń runami granitów pisana przede mną! Skamieniały sen Stwórcy, dumny sen, uroczy! Tam – ku krańcom pustyni gwiazda dnia się toczy, Płoną szczyty … Przeczytaj wiersz
W dali!… jakby ciągnący ławą huf kresowy, Z gwiazdami na szyszakach, z proporcem obłoków Zakamieniał, dotarłszy aż do nieba stoków, Tak Tatry ciemnym murem zwarły dumne głowy! Wielki jak sny młodości – mroźny kraj śniegowy! Gdzie król burz – halny orkan – błądzi w szacie mroków, Gdzie wiszą gniazda orłów, gromów i potoków, Gdzie mistrz … Przeczytaj wiersz
Los go rzucił na skałę nieczułą a hardą; Wsród kurhanów praczasu, wśród górskich rozłomów Ćwierć wieku ten świerk pośród śniegów, burz i gromów Prowadził bój rozpaczny o swą bytność twardą. Gór tytany nań patrzą z kamienną pogardą On, młodzieniec, żyjący pył, atom atomów, Życie wszczepiać chce pośród ich martwych ogromów, Ku słońcu dąży głową młodą, … Przeczytaj wiersz
Na pochyłości wzgórza, tuż nad zakrętem drogi, Ocieniony brzeziną, Legł odpoczynku eden, górski cmentarz ubogi, Nad spadzistą drożyną. ∗ Po tej drożynie ileż łez gorących pociekło W szemrzący w dole strumień, Ileż błądzących istnień tu się wreszcie przywlekło Po klucz wszelkich rozumień. ∗ I niejeden prostaczek, po bezmyślnych dni trudzie, Tu mądrością szczęśliwy, I wie … Przeczytaj wiersz
Nie będę cię o łaskę, o Gierłachu wołać, Choć się nade mną szczyt twój tak wyniośle spiętrza Jakby zmiażdżyć mię była chęć twa najgorętsza, Jakby ci sługą była cała świata połać. Czuć się wielkim, to wszystkich istnień chęć najprędsza; Lecz stopa ludzka umie twym kręgom podołać, A prosty górnik może kilofem wywołać Jęk skargi z … Przeczytaj wiersz
O piękne miejsce, i między inszemi Sławniejsze, które widzim w polskiej ziemi! Któreż mogą, górę drogą Uczcić pienia? Gdzie zbawienia Depozyt złożony. Dziwna wyniosłość Sarmatów Karpatu, Z wierzchołka Olimp zalecony światu. I Synai, gdzie się tai Ogień we krzu, na powietrzu, Wierzchem wystawiony. Obozem niechaj z wojski swemi stanie Pierwszy pułkownik nieba na Garganie. Magdalena … Przeczytaj wiersz
Poezje, zawarte w „Księdze ubogich”, powstały w obliczu Tatr, na codziennych, samotnych przechadzkach w polu. Niema między niemi ani jednego wiersza, któryby miał jakiekolwiek pokrewieństwo — z biurkiem. Tem się tłomaczy charakter tej „Księgi” zarówno pod względem treści jak i formy — notatnik i ołówek, użyte na ukojenie siebie i innych. Jan Kasprowicz Rozmiłowała … Przeczytaj wiersz
…Złotym pyłem omglonych Tatr czarem opiły, Wszedłem do czarnych borów ponurego chramu… Potykam się o głazy omszałe sezamu I o czarnych korzeni drzew omszone żyły. Przed wiekami potężne, ciemne smreki śniły, Że nie karły zaczerpną w płuca ich balsamu… Siadłszy na miękkim, lśniącym mchu skały odłamu, Roję czarne centaury… dzikie leśne wiły… …W mroku czarny, … Przeczytaj wiersz
Ośnieżonych Tatr rzeźba kamienna spiętrzona, Zamglonych lekko wirchów lodowate runy, Niby skłębiony szereg owiec białoruny, Sterczą białych wzgórz czyste, nieskalane łona… W pierś kamienną Tatr biją od wieków pioruny, Rycerz Giewont od wieków, rażony w pierś kona… Białą twarz mu przysłania mgieł nocnych opona, Jak z białego muślinu przejrzyste całuny… Martwe, szkliste i blade światło … Przeczytaj wiersz
I znów czuję u ramion linię gór, a jeszcze nie opadła ze mnie tamta wysoka przestrzeń – znów horyzont wspiął ziemię jak łuk tęczy w niebo. A jeszcze tam, w urwisku, tam lina po tobie drży, gdy tu, za siódmą górą, ja tym oto, ledwo pochyłym wzgórkiem, lecz tak ostatnim, że pochował twoją pamięć, schodzę, … Przeczytaj wiersz
Słońce wzeszło ze wzgórz olbrzymiej, widok spłynął w dolinę. Na wiosennej, znów widocznej ziemi, skazanej na rozstrzelanych, stoję. Jeśli – zginę? Niosłem swoją poezję jak żołnierz imię w blaszce na piersiach przeciw kulom dwóch wojen. W kraju ojca, żytnim dziedzictwie, starczy roli pod słowo ostatnie. Pracowałem głębokoorną mową, siałem miłość, a czułem zawsze – salwa … Przeczytaj wiersz
Nikt nie zgadnie, jak i kiedy przyszedł na ten świat, Czy po nagich krzesanicach z gór na ziemię spadł, Czy się podniósł z cichych stawów i zmurszałych den, Gdzie na wodnych traw podłożu zmógł go długi sen — Czy go zrodził bór, co nocą w czarnych głębiach huczy, Czy ten martwy ugor skalny, gdzie się … Przeczytaj wiersz
Wyszedłem przed dom spod nóg runął pejzaż który zaspał w trawie listek ćwierknął jak wróbel W środku lasu nagle roześmiało się drzewo to ptaki
Beskidzie graniczny! Beskidzie zielony! Od Boga pomiędzy narody rzucony! Coś źródła podzielił na morza, na dwoje, O, powiedz mi, powiedz! czy jeszcze twe zdroje Tak żywo jak dawniej i grają, i pienią? Czy łąki się twoje jak dawniej zielenią? Czy szumią twe lasy, jak dawniej, wesoło? Czy trzmielą tak smukło twe świerki wokoło? Czy sklepią … Przeczytaj wiersz
Odwiecznych Tatrów strażnice Piastowe, Zdawnaście znane, a wiecznieście nowe! Choć myśl i oko przy was się upaja, Myśl i źrenica wiecznie tutaj gością… Z wami przenigdy myśl się nie oswaja, Jak nie oswoi się nigdy z wiecznością. Bo nie wziąć myślą, co oko zakreśli, Ani wziąć okiem, co ogarną myśli… Ani was ująć, ni duchem … Przeczytaj wiersz
Często, gdzie wiele i huku i trzasku, W skutku rzecz śmieszna i mała. Pewna góra zlegnąć miała; Takiego narobiła wrzasku, Iż każdy myślał, że z tych grzmotów, wrzawy, Wyjdzie coś nakształt Warszawy. Z drugiej strony jakiś dumny Wieszczek i młody i szumny Puszył się, zżymał, miotał, tupał, ciskał, Gromem wzroku błyskał, A każdy wołał: „Cudo, … Przeczytaj wiersz