Na giełdę przyniesiono telegram: Znów chwała, Armia nasza walczyła zwycięzko — bez miary; Zabrano niewolników — zdobyto dwa działa I po całym dniu walki, wzięto trzy sztandary”. Wieść tę z giełdy po mieście rozniesiono cwałem, Armaty potwierdziły ją stoma strzałami, I gród zadzwonił pieśnią, zahuczał zapałem, Błysnął illuminacyą pyszną i flagami. I tylko na przedmieściu, … Przeczytaj wiersz
Ci co zginęli w murach Warszawy, ci co Zginęli na Westerplatte, ci dali życie nie za nic. Ci co polegli w śniegach Narviku, ci co polegli w piaskach Tobruku, ci nie polegli za nic. Ci co wołali „merde“ w Bir-Hakeimie, ci co topili statki w Tulonie, do tamtych byli podobni. Ci, którzy niegdyś padli w … Przeczytaj wiersz
Dzień symetrycznie kreślony w żelazną kratę rozkazów, Ciężkie prostackie buciory bioto zbierają i kurz, Ranki przecięte pobudką, noce miażdżone snu płazem… …w nieznanych, obcych ogrodach zieleń przesiania biel róż… Werbel zawarczy ponuro, głuchy jak turkot motoru, Miarowo zagra do taktu sznur kopyt sypkich jak grad, Wyruszą z chrzęstem rzemieni, z furkotem świętych kolorów… …przypadnie cicho … Przeczytaj wiersz
Po huraganach szarż tętniących w strzałach, po srebrnych dzwonach beznadziejnych bitew północ armat wezbrana echami bez dna. Upiór słońca odkrywał poszarpane ciała, przez dym i klęskę wstającego dnia. Kiedy serc zabrakło w śmierci pozostałej, ojczyzny szliśmy szukać i błękitu. Daremnych konań piołunowa wzniosłość gasła jak orły sztandarów – zdobytych, by straszyć rdzą hełmów przekleństwem porosłych … Przeczytaj wiersz
Śniły się szarże w chmurach chorągiewek, żółte rabaty — chłopcy malowani, tęcze piosenek, wojsko w snów topolach — lśniące poezje na ostrzach uniesień. Wiatr w zagajnikach o piechocie śpiewał ułani, ułani. Przez pola. Polska dźwięcząca srebrną burzą szabel, z skrzydłami mitów u czołgów i dział, została w orłach skrwawionych u granic pożarem mogił jak posąg … Przeczytaj wiersz
Po polach rozpiętych jak na szpilce motyl wieczorem śpiew nacichał. Przez małe okienka widać było: piaszczyste drogi kładły ciepłe ciała przez rozmaryny kwitnące w doniczkach. I tylko nocą — przy świecach — ziemia dudni — słychać. W opuszczonych salach złorzeczył Matejko. (Szum do snu kołysał, szum flag porozwieszanych na chmielowych tyczkach.) Spod dachu kołder w … Przeczytaj wiersz
Na wielkiej mapie leżysz, na dokładnym planie. I rzucasz w ogień swoje żelazne kompanje. Tu są świecące szyny, a tu — bita szosa. Tam ciurkiem ciekną ścieżki, tam są pola w kłosach. Tu szumi las zielenią, a rzeka błękitem. Tam są łąki, mokradła, błota nieprzebyte. Tu grunt spękał w wąwozy, rowy i kanały, A nad … Przeczytaj wiersz
Jestem wieżą bez światła w nocy, na drewnianych idę kolumnach, Granit szos i chodniki z betonu drżą od stąpnięć sztywnych i dumnych Każdy krok w moje biodro się wbija, jak pal tępy. O każdym wiem kroku. Mierzę stukiem kul w twardą ziemię, niedojrzane dale naokół. Na kikutach nóg oberwanych, o żebranym od gapiów chlebie Idę … Przeczytaj wiersz
Pękł wystrzał honorowy. I huk ostatni plusnął w powietrze kamieniem. Dostojnicy odkryli łysiejące głowy. Zapadło milczenie. Sekunda — dwie — trzy — cztery — Milczeć i stać! Do cholery! Tramwaje! auta! stać! psiakrew! Tu — dziś — się — honoruje krew — przelaną krew! Sekund pięć — siedem — osiem — dwanaście… Szept, jak świecę, … Przeczytaj wiersz
Marsz — marsz — człap — człap — Błoto — błoto — błoto — błoto — Dziurawe buty, śmierdzące onuce, Schlapane portki, schlastane pyski. We krwi się je spierze — krew je przepłucze, Bój niedaleki, postój niebliski Marsz — marsz — człap — człap. — Chlupią kałuże, pluszczą kałuże, Kapie błoto z przydrożnych drzew, Skorupa … Przeczytaj wiersz
Pokolenie (Wiatr drzewa spienia…) Wiatr drzewa spienia. Ziemia dojrzała. Kłosy brzuch ciężki w górę unoszą i tylko chmury — palcom czy włosom podobne — suną drapieżnie w mrok. Ziemia owoców pełna po brzegi kipi sytością jak wielka misa. Tylko ze świerków na polu zwisa głowa obcięta strasząc jak krzyk. Kwiaty to krople miodu — tryskają … Przeczytaj wiersz
W zaułku biedy miałem kiedyś dom, Prywatny azyl, mały własny kąt. Jak korzeń z drzewem tak złączony byłem z nim, I czułem, że nie, ruszę się już stąd. Jak zwykły człowiek, miałem kiedyś dom. Pokoik z kuchnią, cały ludzki świat. Przyjaciół, co największym skarbem są, Śpiewałem pieśni, żyłem jakem chciał. Aż przyszedł wróg i zburzył … Przeczytaj wiersz
1. Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani, Że za tobą idą, że za tobą idą Chłopcy malowani? 2. Chłopcy malowani, sami wybierani, Wojenko, wojenko, wojenko, wojenko, Cóżeś ty za pani? 3. Na wojence ładnie, kto Boga uprosi, Żołnierze strzelają, żołnierze strzelają, Pan Bóg kule nosi. 4. Maszeruje wiara, pot się krwawy leje, Raz dwa stąpaj … Przeczytaj wiersz
Jakto na wojence ładnie (bis) Kiedy ułan z konia spadnie (bis) Koledzy go nie żałują Jeszcze końmi potratują Rotmistrz trumnę zrobić każe Sierżant z listy go wymaże A za jego, trudy, prace Zagrają hejnał trębacze A za jego służby lata Zagra trąbka tratatata A za jego walki znoje Wystrzelą mu trzy naboje. Śpij kolego w … Przeczytaj wiersz
Rozkwitały pąki białych róż, Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już, Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat. Kładłam ja ci idącemu w bój, Białą różę na karabin twój, Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd, Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł. Ponad stepem nieprzejrzana mgła, Wiatr w burzanach cichuteńko łka. … Przeczytaj wiersz
„Słuchaj, dzieweczko! Ona nie słucha… To dzien biały, to miasteczko…” Nie ma miasteczka, nie ma żywego ducha, po gruzach biega naga, ruda Ryfka, trzynastoletnie dziecko. Przejeżdżali grubi Niemcy w grubym tanku. (Uciekaj, uciekaj, Ryfka!) „Mama pod gruzami, tata w Majdanku…” Roześmiała się, zakręciła się, znikła. I przejeżdżał znajomy, dobry łyk z Lubartowa: „Masz , Ryfka, … Przeczytaj wiersz
Nie straszcie mnie śmiercią. Ja się śmierci nie boję, gdy zasypiam co nocy rozdarty na dwoje; kiedy jedno daleko i drugie daleko, oczu mych odbicia noc przykrywa powieką. Ale życia mojego, gdy błądzę po ciemku, bez nadziei spoczynku najwięcej się lękam; kiedy klęka nad moim wypełnionym grobem moja żywa nad moją umarłą osobą. Więc nie … Przeczytaj wiersz
Dumnie patrząc na miasta zdobytego gruzy, Z krótkim mieczem skrwawionym, z pustego dziedzińca Wszedł w dom Archimedesa rzymski barbarzyńca, Gdy legion Marcellusa zdobył Syrakuzy. Półnagi, dysząc ciężko w zakurzonym kasku, Stanął chłonąc nozdrzami nową krew i zbrodnię. „Noli turbare circulos meos” – łagodnie Rzekł Archimedes, koła rysując na piasku. Na średnicę i koło, i trójkąt … Przeczytaj wiersz
Hej, hej, ojcze atamanie! Ukraina śpi w najlepsze, I wiatr zasnął na kurchanie, I zasnęła woda w Dnieprze. I koń ledwie nogi wlecze, I człek w stepie ledwie żyje, Czas nie leci ale ciecze, Gdzieś w limanach czajka gnije. Z Wychowskiego szablą krzywą, Mała bawi się dziecina, Płacze matka Ukraina, A mołodcy śpią leniwo. … Przeczytaj wiersz
Była szósta godzina, (spadła młodsza z drabiny). Podłoga jasna, śliska, cała aż się połyska, świeci biały czepeczek, krew jej ze skroni ciecze. Zbiegli się domownicy, palą przy niej gromnicę, Ktoś po doktora dzwoni. Stróż powiedział: „Już po niej!”. Kucharka pędem leci: „Idą – pani i dzieci!” Weszła pani i pyta: „Oj, Haniaż to zabita?!” Klęka … Przeczytaj wiersz
Szmaragdów sznur pragnę mieć, pochlebców tłum pragnę mieć. Lecz na czas wojny podaruj mi kropelkę biało-siwej mgły. Lecz na czas wojny podaruj mi kropelkę biało-siwej mgły. Nie lękam się chłodu gwiazd, choć wilczy tren zbudził nas. Lecz na czas wojny, na czarne dni podaruj mi krople mgły. A na czas wojny, na czarne dni podaruj … Przeczytaj wiersz