Piotr Sommer

Kto obok ma ojczyznę ten jest spokojny — Wiaczesław Kuprianow Czy on też oglądał tamten mecz we Frankfurcie nad Menem, pierwszy poważny mecz sezonu? Bilet by mu pewnie ktoś załatwił. Czy siedział chociaż przed telewizorem i, jak ja tutaj, słyszał w przerwie meczu wiadomość, że go już tam nie ma? Jak się wtedy czuł, jeśli … Przeczytaj wiersz

W takim wierszu to słowo powinno zostać użyte tylko raz, w tytule a cała reszta utworu mogłaby być o wszystkim innym tylko nie o nim. Wyrazy można łączyć z wyrazami tak, aby w drodze ewolucji powstały zupełnie nowe stosunki wyrazów. Zawsze pasjonowała mnie subtelna różnica między „a”a „i” oraz jak, wbrew pozorom, te dwa spójniki … Przeczytaj wiersz

pokłon D. D.   Praca wykonawcza na zamówienie zleceniodawcy, którego mimo wszystko usiłuje się pisać z dużej litery? Ty — oni, oni — my (można przez chwilę myśleć że wybór ma się przed sobą?) Podwójności (rozpylić nie ma ich kto, tak łatwo można by nas wtedy zdmuchnąć?)

Bo i co to ma opisać: stan świadomości w danym momencie życia? Bez danego momentu? Postoje, rozwój, jak się nazywam? Czy pomocny będzie opis mego ciała? Opis ciała mojego dziecka, jego podobieństwo do mnie, opis jego podobieństwa do mnie? Jego słowa? Czy opisać, to znaczy cytować? Może także pewne fragmenty z listów dziadka do mojej … Przeczytaj wiersz

potrafi spać jak ptaszek na gałązce — Julian Stryjkowski Ach spać, spać, a jednak wciąż widzieć spod zaciśniętych powiek!

(sąsiedzki, Markowi S.) W ten dzień po twych czterdziestych czwartych urodzinach poddaję się terapii zmywania statków, milczeń jak gdybym był pod wodą i na dnie szukał śladów dawnych obecności. Czy odcisnąłeś tam tak zwane ślady stóp? Rok po roku płynna sól, ten zatopiony żywioł ognia, język, który zlizuje cały brud jak w laboratorium barw wywołuje … Przeczytaj wiersz

Spływam po zwierciadle zmiejszam się powoli zostaje wzdłuż moje pasemko wysycha mój rdzeń powiększa się o rozpuszczone odchody owadów – wykorzystuję szanse poznania siebie oglądam się dokładnie jestem ostrożną kroplą kopią

Zapomniałem o innym świecie. Budzę się z zamkniętymi ustami, myję owoce z zamkniętymi ustami, z uśmiechem przynoszę je do pokoju. Nie wiem, dlaczego przypominam sobie tran, całe lata udręki, skobel piwnicy na podłodze, samowystarczalny głos babki. To przecież nie jest inny świat. I znów siedzę za stołem z zamkniętymi ustami a ty przynosisz mi pyszne … Przeczytaj wiersz

Tkwię często w krześle nie mogąc się poruszyć czekam aż ktoś wejdzie i usiądzie wtedy swobodnie i niepostrzeżenie przesuwam się z nóg do oparcia – w międzyczasie popalam – i z powrotem w nogi dlatego nigdy nie wiadomo gdzie jestem słysze jak pytają gdzie zomer lubię dezorientację rzadko rozzuchwalam się na tyle żeby stanąć na … Przeczytaj wiersz

Powiedziano mi kiedyś że piasek mojego dzieciństwa był brudny muszę się głośno przyznać że nie ma to nic do rzeczy są dzieci co wogóle nie znają piasku pamiętam to mgliście właściwie nic nie pamiętam i nie chcę o niczym wiedzieć w ten sposób traci pan prawo do naszych zabaw w piasku obmyślając następny argument który … Przeczytaj wiersz

Wiersz musi być tym, czym jest. Nie powinien udawać poematu ani zastępcy naczelnika powiatu, ani sklepowej, która ma okres. Nie powinien wyrażać ducha czasu ani go nie wyrażać, nie powinien być dokumentem, ani nim nie być. (Od czasu do czasu mógłby zapytać.) Powinien umieć sobie wyobrazić czym mógłby być, gdyby nie to czy tamto.

Byłem przekonany, że interesują mnie prognozy. Do pewnego stopnia, rzecz jasna. Na przykład wyprzedzić jakieś wydarzenie o jakiś czas, ale tak żeby nie zamykać sobie dostępu do przewidzenia innych wydarzeń, a więc mówić konkretnie a jednocześnie wystarczająco szeroko by była to prawdziwa przepowiednia. Miałoby to oczywiście coś wspólnego z wyczuciem tzw. ducha czasu, ale bez … Przeczytaj wiersz