Człowiek i wilk

przez

Ignacy Krasicki

Szedł podróżny w wilczurze, zaszedł mu wilk drogę.
„Znaj z odzieży – rzekł człowiek – co jestem, co mogę”.
Wprzód się rozśmiał, rzekł potem człeku wilk ponury;
„Znam, żeś słaby, gdy cudzej potrzebujesz skóry”.

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Ignacy Krasicki

Wiersze popularnych poetów

Szczur i kot

„Mnie to kadzą” – rzekł hardzie do swego rodzeństwa Siedząc szczur na ołtrzu podczas nabożeństwa. Wtem,gdy się dymem kadzidł zbytecznych zakrztusił- Wpadł kot z boku na niego, porwał i udusił.

Wiem

Że wciąż się oddalić nie umiem Na dłużej niż jeden krok choćby oderwać się Wiem, że powinnam cię uwolnić Lecz choć to szaleństwo bezdomne To ja wciąż nie umiem bez ciebie zapomnieć się To takie proste i tak nieuchronne jest A w jednej chwili możemy…

Miłość

Tylko rób tak żeby nie było dziecka Tylko rób tak żeby nie było dziecka To nieistniejące niemowlęe jest oczkiem w głowie naszej miłości kupujemy mu wyprawki w aptekach i w sklepikach z tytoniem tudzież pocztówkami z perpektywą na góry i jeziora w ogóle dbamy o…