Druga Pieśń Sandomierzanina Mamy wszyćy k temu się dziś brać, Bysmy mogli łaskę u Boga zyskać. Raczy ją nam, miły Chryste, dać, O twej miłości daj śpiewać, Twego gniewu nie daj dalej poznać. Ten twoj gniew wszyćko stworzenie Od dawnych lat i jeszcze ninie Poznało ji, Chryste miły, Ale więcej krześcijani, Ktorzy ciebie wiele rozniewali. … Przeczytaj wiersz
Pierwsza pieśń Sandomierzanina Mękę bożą spominajmy, Słowa jego pamiętajmy, Ktore na krzyżu jest mowił, Nam je na przykład zostawił. W pirszem słowie tam się modlił, Boga Oćca swego prosił Za nieprzyjacielmi swojimi: „Odpuść im gniw, Oćcze miły”. Tam naukę nam jest wydał, By braćcu każdy odpuszczał Gniew, mierzączkę i złe sierce, By [w] nie wszedł … Przeczytaj wiersz
Dusza z cieła wylecieła, Na zielone łące stałe. Stawszy, silno, barzo rzewno zapłekałe. K nie przyszedł Święty Piotr a rzeknęcy: Czemu, duszo, rzewno płaczesz? Ona rzekłe: Nie wola mi rzewno płakać, A ja nie wiem, kam sie podzieć. Rzekł święty Piotr je: Podzi, duszo moje miła! Powiedę cie do rejskiego, Do krolestwe niebieskiego. Do ktorego … Przeczytaj wiersz
„Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią” (Dialog mistrza Polikarpa ze Śmiercią) to średniowieczny wierszowany dialog moralistyczno-dydaktyczny, którego głównym tematem jest spotkanie człowieka ze Śmiercią. To najobszerniejszy znany polski wiersz pochodzący ze średniowiecza. Niemal 80% z około 500 wersów została napisana wierszem ośmiozgłoskowym. Rękopis dialogu został zapisany około 1463 roku w należącym do Mikołaja z Mirzyńca kodeksie. … Przeczytaj wiersz
Nie mam spokoju, choć wojować nie chcę, Lękam się, cieszę, marznę, to znów płonę, Latam w obłokach, pełzam po zagonie, Choć świat zagarniam, dłoń mam pustą przecie. Ona mnie trzyma w więzieniu, nędznego, Nie chce mnie, ale odejść nie pozwala, Nie zabija, a zkajdam nie wyzwala, Żywego mnie nie pragnie ni martwego. Widzę bez oczu, … Przeczytaj wiersz
Lachowie, Niemcowie, Wszysćcy językowie, Wątpicie-li w mowie I wszego pisma słowie — Wiklef prawdę powie. Jemuż nic rownego Mistrza pogańskiego I krześcijańskiego, Ani będzie więcszego Aż do dnia sądnego. Kto chce tego dowieść, Ta jest o niem powieść; Kto k niemu przystąpi I w jego drogę wstąpi, Nigdy z niej nie stąpi. Od boskich rozumow … Przeczytaj wiersz
Wiersz słoty: O zachowaniu się przy stole Gospodnie, da mi to wiedzieć, Bych mogł o tem cso powiedzieć, O chlebowem stole. Zgarnie na się wszytko pole, Cso w stodole i w tobole, Csole się na niwie zwięże, To wszytko na stole lęże. Przetoć stoł wieliki świeboda: Staje na nim piwo i woda, I k temu … Przeczytaj wiersz
jeśli są w ogóle jakieś nieba moja matka będzie (sama dla siebie) miała jedno z nich. Nie będzie to niebo usłane bratkami ani delikatne niebo konwaliowe lecz będzie to niebo z czarnoczerwonych róż mój ojciec będzie (głęboki jak róża wysoki jak róża) stać obok mojej (kołysząc się nad nią w milczeniu) z oczyma które naprawdę … Przeczytaj wiersz
[…] A gdy zaszło tak wspaniałe słońce, ciemności okryły ziemię i ludzi ogarnęło zamroczenie, iż wszystkim całkowicie żal owładnął. Ci zaś, do których wieść o tak nagłym nieszczęściu nie mogła dojść tak szybko, mimo wszystko oddają się radości. Tak więc pomieszał się żal z radością, a ona takim sposobem się skarży, iż żal ją porwał … Przeczytaj wiersz
O, Krakowie sławny nasz! Zgodność ludu twego znasz, Kler nadzwyczaj liczny masz, Statkiem zdobna męska twarz, Matkom zawsze dzieci dasz, Panny dzierżą cnoty straż, Dóbr obfitość stroi cię. Czyste zdroje cię zraszają, Mosty brzegi rzek spajają, Wzgórza straż jak wał ci dają. Tu występni przepadają, Prawi dary otrzymają. Królowie w koronach stają Wdzięczną łaską zdobiąc … Przeczytaj wiersz
Zawsze kochałem, kocham dziś tak samo, Z dnia na dzień kochał będę coraz mocniej Najsłodsze miejsce, dokąd wraca za mną Płacz, kiedy miłość serce gnębić pocznie. I postanawiam kochać każdą chwilę, Która mi błahe sprawy odsuwała. I tę najwięcej, com jej winien tyle, Bo z jej natchnienia chciałbym dobrze działać. Kto kiedy widział, aby tyle … Przeczytaj wiersz
Głuche, kamienne serce i złe chęci W pokornej, wdzięcznej, anielskiej postaci. Ich okrucieństwo na śmierc mnie zamęczy, A śmierć tę marnym zaszczytem przypłaci. Gdy świat zieleni się, gdy mrozi luty, Gdy świeci dzień lub słońce w noc się skryło, Jam zawsze smutny. Mam z czego być smutny: Boli mnie mój los, kobieta i miłość. Nadzieją … Przeczytaj wiersz
Miłość na cel mnie wystawiła strzałom, Jak wosk ogniowi na żer lub śnieg – słońcu, Jak mgła – wiatrowi; aż ochrypłem w końcu Prosząc o litość, lecz ty jesteś skałą. Śmiertelny cios mi ślą oczy niewinne I nic mnie przed tym nie wybroni wrogiem, Z ciebie pochodzi słońce, wiatr i ogień, Tobie – igraszka, a … Przeczytaj wiersz
1 Ministrowie obwieszczają bez przerwy ludowi Jak trudno jest rządzić. Bez ministrów Zboże rosłoby w głąb zamiast do góry. Ani bryłki węgla by się nie wydobyło z szybu Gdyby nie mądrość kanclerza. Bez ministra propagandy Żadna kobieta by nie zaszła w ciążę. Bez ministra Wojny nie byłoby wojen. A nawet Czy słońce wzeszłoby nie zatwierdzone … Przeczytaj wiersz
Kiedy pytano pana Keunera o zwierzę Które najbardziej ceni Mówił, że słonia i tak to uzasadniał: Słoń łączy siłę z chytrością. Nie jest to marna chytrość, wystarczająca Żeby ujść prześladowaniu albo się nażreć Nie zwróciwszy na siebie uwagi Ale ta chytrość, co rozporządza siłą Do wielkich przedsięwzieć. Gdzie to zwierzę przeszło Zostawia po sobie szeroki … Przeczytaj wiersz
Myślałam, gdy byłam niewinna, tak samo Jak mama za młodych swych dni: Sama nie wiem, co robić, jaką dać mam odpowiedź, Gdy ktoś przyjdzie oświadczyć się mi. Choćby miał forsę, Był pirsza klasa, Nawet na codzień czysto nosił się I choćby znał należny fason wobec dam, Odpowiedziałabym: „Nie”. Wtedy można nawet troszkę noska zadrzeć, Ludziom … Przeczytaj wiersz
Wynosiłam cię w łonie, synu I to był już nie lada bój Godny w bitwie żołnierskiego czynu Że poczęłam cię, synku mój. Nie pomogłoby tu wodzów męstwo Ani zbrojna marszałków moc Gdzie za wielkie się liczy zwycięstwo Kilka pieluch i ciepły koc. Na dziś wygraną bitwę wróży Chleba kęs, mleka łyk, mięsa strzęp! Póki mi … Przeczytaj wiersz
Ogromne góry, skały wyszczerbione Tłamszą ocean, co u stóp ich legł. Pod nimi dziki i bezludny brzeg, Nad nimi kondor, ciężki i znużony. Zapadł zmierzch, a do wąwozów i dolin Noc się zakrada. Naglony przez mrok, Chudy, pokraczny, opuściwszy wzrok Na skały w dole, opada powoli. Wtem krzyk przeciągły rozchodzi się echem, Mieszczący w sobie … Przeczytaj wiersz
Kwitną jaśminy. Przez gęstwinę Idę nad Terek skoro świt. Z dala, spomiędzy gór, w dolinę, Spogląda lśniący, srebrny szczyt. Szeleści rzeka, w iskrach cała, Jaśminem pachnie duszny las. Zima się z latem wymieszała: Śniegi z błękitem nieba wraz. W upalnej drzemce las zamiera, Co wzmaga tylko kwiatów dur. Olśniewa w pełnym świetle teraz Majestatyczny przepych … Przeczytaj wiersz
Za Morzem Martwym – spopielałe granie Gór majaczących w horyzontu mgłach. Południe. Konia wykąpał w Jordanie I siadł zapalić. Rozpalony piach. Za Morzem Martwym – w tych mgieł falowaniu Światło i upał złudny tworzą świat. Gdzieś dziki grucha gołąb. Na geranium, Na oleandrach – czerwienieje kwiat. Sennie zawodzi, śpiewając bodziszki I oleandry, sławiąc tamaryszki. Siedzi … Przeczytaj wiersz
Rzecz aż nazbyt oczywista, Że jest piękną polska mowa: Jędrna, pachnąca, soczysta, Melodyjna, kolorowa, Bohaterska, gromowładna, Czysta niby błękit nieba, Mądra, zacna, miła, ładna, — Ale czasem przyznać trzeba, Że ten język najobfitszy W poetyczne różne kwiatki, W uczuć sferze pospolitszej Zdradza dziwne niedostatki; Że w podniebnej wysokości Nazbyt górnie toczy skrzydła, A nas, ludzi … Przeczytaj wiersz