Poźrzyż zasię na tego człowieka nędznego! Czymże wżdy jest namniejszym podobien do Niego? Jako wielbłąd do muchy, a wół do komora, Tak k Niemu jest podobna ta marna potwora. s Boby mowy nie było a rąk jeszcze k temu, Już by końca nie było źwirzęciu takiemu, Które by nad to w lesie miało sprośniejsze być, … Przeczytaj wiersz
Zyemianin sie ożenił, nasz prostak u dwora, Y nieumiał tańcować bez dudy potwora. Pannę mu wywiedziono, pięć piszczkow zagrało, Chłopisko iako wryte, pośrzod izby stało. By mi iechać do domu, ia nie poydę tego, A co ia wiem iako z nich, mam słuchać ktorego. Aż mu potym gdzieś chłopa, z dudami nabyli, Ledwo pana naszego … Przeczytaj wiersz
Wilk uźrzał psa tłustego; pytał: „Skądżeś utył?“ Powiedział: „Pan mię karmi“. Wilk mu tę rzecz chwalił, Uźrzał potym, otarto około na szyi: „A to coć łeb ogryzło, towarzyszu miły?“ Ten rzekł, iż „w nocy zawżdy stawam na łańcuchu“. Wilk rzekł: „Ja tych rozkoszy nie chcę mieć, paduchu! „Bo, gdy piesek dla strawy na łańcuchu stawa, … Przeczytaj wiersz
Ujrzał jeden, a dziewka pierze sobie chusty, uwiązła jej koszula w silny ogon tłusty. Rzekł jej: – „Łakomy tył masz, otoć zje koszulę! Ale chcesz li jej dać w łeb, dam ja tobię kulę.” Powiedała: – „Nic, panie, utrzeć się to chciała, Iżeś ją miał całować tak się nadziewała”. On plunąwszy skoczył precz, śmiechu dosyć … Przeczytaj wiersz
Dwa towarzysze sobie listy otwierali Plotki swe przeczytając, co do nich pisali. Więc jeden, wziąwszy papir, gównem pomalował, Napisał, iż nowiny, i zapieczętował. Drugi wziąwszy otworzył, aliści nowinki Z dupnych gór tam od Węgier i w nich upominki. Plunąwszy i porzucił: – „Jużem ja to słyszał, ale takie nowinki bodaj zabit pisał!”
Krynica z wodą wzgórę obrąbiona była, Liszka z kozłem pospołu do wody wskoczyła. Gdy nie mogli wyskoczyć, kozła namówiła, Aby sie wspiął, a ona po nim wyskoczyła. Gdy jej prosił o ratunek, ona powiedziała: „Już cie, wierę, obradź Bóg, gdym ja wybieżała; „Byś miał tak długi rozum, jakoć broda wisi, „Nie dałbyś się oszukać, — … Przeczytaj wiersz
Panie, Przed wielu, wielu laty Spotkałem Cię na drodze do Jeruzalem. Była wczesna wiosna. Kwitły drzewa migdałowe. Pamiętam tę chwilę, gdy podszedłszy do Ciebie, Spytałem, co mam czynić, Aby być doskonałym. Odparłeś, że powinienem sprzedać Całą swoją majętność, Pieniądze rozdać ubogim I iść za Tobą. Ogarnął mnie smutek. Stchórzyłem. Powróciłem do domu. A teraz jestem … Przeczytaj wiersz
Panie, Dlaczego kocham zmierzch, Jesień I przeszłość? Dlaczego kocham wszystko, co zmierzcha, I wszystko, co dobiega kresu, I wszystko, co przemija? Daj mi, Panie, Wieczność o smaku zmierzchu, Jesieni I odchodzącej przeszłości.
Wieczne odpoczywanie Racz dać, Panie, Wszystkim, którzy umarli Śmiercią sprawiedliwą. Jest jesień. Powiew jak ślepiec błądzi pośród grobów. Bije godzina spełnionych obietnic. Na ścieżce leży zwiędła chryzantem, Którą dłoń nieuważna zgubiła w pośpiechu.
Spójrz, Duchu Święty, Na ludzi idących przed siebie Drogą nieskończonego Postępu, Na mędrców, Którzy ulepili golema Na własne podobieństwo I na własną zgubę. Spójrz, Duchu Święty, Na rozpad atomu, Na rozpad moralności, Na rozpad ładu, Na rozpad porządku, Na rozpad sztuki, Na rozpad cywilizacji, Na rozpad słów, Na rozpad prawa, Na rozpad harmonii, Na rozpad … Przeczytaj wiersz
Nigdy nie staraj się wyrazić – Bo nie ma dla niej słów – miłości. Najłagodniejszy wiatru powiew Niewidzialny jest, bezgłośny. Wypowiedziałem moją miłość, Wszystko, czym żyła moja dusza. Drżąc, ogarnięta trwogą, miłość, Ach, oto mnie opuszcza. Kiedy odeszła już ode mnie, Wędrowiec szedł przez zmierzch, przez cienie, Kroczył bezgłośnie, niewidzialnie, I uniósł ją westchnieniem.
Wiatry dzikie łkają, Noc przeniknął ziąb, Smutki moje wstają; Śnie przyjdź, w smutki zstąp. Patrz, brzask zerka z bliska Przez wschodu urwiska, W łożach świtu szmer poziewa, Z ziemi w dole się naśmiewa. Patrz, pod niebios stropy, Tam gdzie gwiezdny bruk, Pędzą nuty w tropy smutków i trwóg. Uderzają w uszy nocy, Załzawiają oczy dnia, … Przeczytaj wiersz
Noc całą z rozpaczą, Skroś pustyń co płaczą, Skroś jarów, otchłani, Rodzice znękani Szli w bólu i lęku Schrypnięci od jęku, Szli przez pustki w udręce Siedem dni ręka w ręce. Siedem nocy uśpieni Śród głębokich cieni Snili postać Liki Na pustyni dzikiej Blada, głód ją morzy, Błąka się śród bezdroży – Słaba z płaczem, … Przeczytaj wiersz
Jest Uśmiech Miłowania I Uśmiech Podstępnej Uciechy I jest Uśmiech nad Uśmiechami W którym łączą się te dwa Uśmiechy Jest Grymas Nienawiści I jest Grymas Wzgardliwej Niechęci I jest Grymas nad Grymasami Który próżno chcesz wymazać z pamięc Bo zagnieździł się w Jądrze Serca I przedostał się do Szpiku Kości Żaden uśmiech znany człowiekowi Nie … Przeczytaj wiersz
ja jawa owiędła na płask oddalonych punktów pstrość czyli je łączy sproszy skreśli bezwonny stan a to znaczy ruch a to wzruszyć coś z pamięci oddechu: krążenie rytm rozkręcony na kwiat rozgałęziacz pojęć zielonych bujna kulistość toczona zwąchań struktura każe stąd-dotąd zjawisko wdech! zaklockowanie! zamknąć w zamknąć kryształy w przezroczyście jedno słońce zmysłu nosa
w przedziale szarym takt wybija siedmiu nie-braci śpiących przebudziłem się ósmy obcy w szybie klawiatura ciemna mgła na grubość tłumu to chmura bezsenna koncertuje i jakże wielki odgłos nieba chyłkiem tych siedmiu chyłkiem drzew o harmonii brzasku i moja z tymi harmonia grająca pokrewieństwo forma i widnokrąg rozciąga się do nas w stronę swoją jak … Przeczytaj wiersz
Jest sobie zielony ogród na wszystkie pory w rajskie szczypiory w drzew kalafiory. Panna tu leży w jarzynie (myśli, że na mięcie), za długie nóżki – podgięte, obie lewe i przejęte, łokcie podpierają brodę – z boku widzianą urodę – odwrotną urody modę; nad urodą wieniec dziwny krakowski z Pelcowizny. Na co panna czeka z … Przeczytaj wiersz
Sadźmy, przyjacielu, róże! Długo jeszcze, długo światu Szumieć będą śnieżne burze: Sadźmy je przyszłemu latu! My, wygnańcy stron rodzinnych, Może już nie ujrzym kwiatu – A więc sadźmy je dla innych, Szczęśliwszemu sadźmy światu! Jakże los nasz piękny, wzniosły! Gdzie idziemy – same głogi, Gdzieśmy przeszli – róże wzrosły; Więc nie schodźmy z naszej drogi! … Przeczytaj wiersz
że pod kwiatami nie ma dna to wiemy wiemy gdy spłynie zórz ogniowa kra wszyscy uśniemy będzie się toczył wielki grom z niebiańskich lewad na młodość pól na cichy dom w mosiężnych gniewach świat nieistnienia skryje nas wodnistą chustą zamilknie czas potłucze czas owale luster Póki się sączy trwania mus przez godzin upływ niech się … Przeczytaj wiersz
o śmierci nic już nie wiem o czarne okna i powieki trzepoce motylami pachnie sośniną modrzewiem dotyka co noc snami zza cichej rzeki gdzie mgła noga za nogą wlecze się w ciemny zakąt trzyma w skrzynce niebieskawy akord skrzynki otworzyć nie mogąc życie jest snem krótkim mówi głos z prawej strony życie snem krótkim wtóruje … Przeczytaj wiersz
Rozkoszna, jedyna Pochmurna dolina, Dla całych Tatrów ponęta; Lecz lasy i skały Wkrąg ją opasały, I bramą z głazów zamknięta. Rozkoszna, jedyna Pochmurna dolina, Od całych Tatrów kochana: Lecz na niej mgły gęste I deszcze w niej częste, Dolina często spłakana. Bo w skalnej siedzibie W Dunajcu kolebie Panuje straszny duch-potwór. Zgrzybiały zazdrośnik Dunajca miłośnik … Przeczytaj wiersz