godziny gorzkie bez godów czarny druk na pożółkłych stronicach jakby ze stromych schodów spływała w mroku żywica zwija się zaułek zawiły zagubiony we własnych załomach tętnią mu rynsztoków żyły rytmami dwoma niebo sine niebo szare domy szare domy sine beznamiętnym obszarem to niebo to miasto rodzinne tylko myśli się miłość żywą w myśli na bruku … Przeczytaj wiersz
Fraszki to wszytko, cokolwiek myślemy, Fraszki to wszytko, cokolwiek czyniemy; Nie masz na świecie żadnej pewnej rzeczy, Próżno tu człowiek ma co mieć na pieczy: Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława, Wszytko to minie, jako polna trawa; Naśmiawszy się nam i naszym porządkom, Wemkną nas w mieszek, jako czynią łądkom.
Patrz! oto wiosna znów Najsłodsze niesie ci tchnienia I czoło twoje ocienia Wieńcem kwitnących bzów, Czy czujesz w niemym zachwycie Wdzięk nowy i nowe życie? O, luba – mów! Czy czujesz dziwne pragnienia, Ożywczy powiew płomienia, Urok niebiańskich snów? Czy czujesz tę woń w błękicie, Co serca przyspiesza bicie? O, luba – mów! Słyszysz miłości … Przeczytaj wiersz
Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne, Co się własną upajają wonią: Przed żywszym blaskiem jeszcze w cień się chronią I wierzą jeszcze w swe trwanie niezmienne. Po nich, ach! inne stubarwne, płomienne, Znów zakwitają i za słońcem gonią: Wiedzą, że zwiędną, więc czasu nie trwonią I gaszą tylko pragnienia codzienne. A później znowu wspomnień astry blade … Przeczytaj wiersz
Gdy zielenić gaj się zacznie W majową pogodę, Zaczynają się nieznacznie Budzić serca młode. Gdy różowe kwiecia puchy Pokryją jabłonie, Ktoś się skrada do dziewuchy, A ta cała płonie. Gdy jabłoni kwiat opada, Kalina zakwita, Przy dziewczynie chłopiec siada I o coś się pyta. Gdy słowiczek pieśń wiośnianą Nuci ponad strugą, Ukochany z ukochaną Rozmawiają … Przeczytaj wiersz
Nic nie mam Zdmuchnęła mnie ta jesień całkiem Nawet nie wiem Jak tam sprawy z lasem, Rano wstaję, poemat chwalę Biorę się za słowa, jak za chleb Rzeczywiście, tak jak księżyc Ludzie znają mnie tylko z jednej Jesiennej strony Nic nie mam Tylko z daszkiem nieba zamyślony kaszkiet Nie zważam Na mody byle jakie Piszę … Przeczytaj wiersz
Znowu więdną wszystkie zioła, Tylko srebrne astry kwitną, Zapatrzone w chłodną niebios Toń błękitną… Jakże smutna teraz jesień! Ach, smutniejsza niż przed laty, Choć tak samo żółkną liście Więdną kwiaty I tak samo noc miesięczna Sieje jasność, smutek, ciszę I tak samo drzew wierzchołki Wiatr kołysze Ale teraz braknie sercu Tych upojeń i uniesień Co … Przeczytaj wiersz
Liście jesienne leżą po brzegach dróg, mieniąc się jedną połową tęczy. Wyglądają jak rozsypane róże wszelkich barw. W stawie drżą złote plamy. Rząd drzew odbija się w nim różnie: wierzba – mgłą siwą, czerwona leszczyna – skrzydłem motyla, topole – ciemnymi kolumnami. Skośne marmurowe schody, prowadzące ku wodzie, odbijają się w gląb i w przeciwną … Przeczytaj wiersz
Kto z was mowę ptaków zna? Nikt-i tylko jeden ja. Chrzęst i szelest, szepty cisz, W szmerach trzciny cicho śnisz, Ćwir-ćwir-ćwir i tiju-fit, A to znaczy: zaraz świt, Zaraz drgną różowe zorze, Bo i cóż to znaczyć może? Cóż, cóż, Jak nie świt wiosennych zórz? Ćwir-ćwir-ćwir i tiju-fit, Cyt… Jeszcze nic? A może już? Mokre … Przeczytaj wiersz
Gdy wiosna zaświta, jest w ogrodzie raz ciemniej, raz jaśniej. Wciąż coś zakwita, przekwita. Wczoraj kwitło moje serce.
Śnieżny bałwan tam pod płotem siódmym się oblewa potem, z ócz mu smutna łza wytryska: przyszła kreska na Matyska! Kwęka, kurczy się jak starzec (trudno! wszyscy są śmiertelni!) bo go smaży ciepły marzec, niby masło na patelni. Żal mi ciebie, mój bałwanie, żal mi ciebie najokropniej, lecz nam już do reszty stopniej i niech wiosna … Przeczytaj wiersz
Czy tak cisza w uchu dzwoni? Czy gdzieś pędzi tabun koni Z uroszonych łąk? Hej, wszak ci to nasz majowy Bębenista znad dąbrowy, Wszak to huczy bąk! Huczy, leci, jeży wąsa, Łbem w bermycy hardo trząsa. Z drogi, z drogi mu! W bęben wali, w bęben bije: „Hej, kto slyszy, hej, kto żyje. wstawaj, co … Przeczytaj wiersz
Niebo włożyło turban obłoczny z jaskółką, Jabłonie stoją w wielkich kapeluszach z kwiatów Szeptania-pogłaskania lecą z pyłem kwiatów Omijając twarz moją jako liść pożółkłą. Lipy stroją się w jedwab zielony i nowy, Jak biżuteria szczęścia płoną sznury kwiatów Pocałunki żeglują na muzyce kwiatów Mijając moją szyję w szaliku włóczkowym. Zamknę najszczelniej serce przed śpiewem słowika … Przeczytaj wiersz
Słychać go było, jak po młodym życie Biegł coraz śpieszniej – ciepły deszcz majowy, Zbryzgany słońcem, co przez obłok płowy Wzdłuż mu kropliste rozwidniało nicie. Pyląc, uderzył w piach drogi spróchniały, Poszperał w krzaku, co lśniąc się kołysze, Strącił liść z wierzby, przyciemnił głaz biały I ustał, w nagłą zasłuchany ciszę. Teraz mu patrzeć, jak … Przeczytaj wiersz
Już w powietrzu wiosnę słyszę… Czy ty też? Serce patrzy w me zacisze… Czy ty wiesz? Świat wiośnieje, w słońcu cały, W świtach zórz… Wróble się rozświergotały: „Cóż, czy już?” Wiosna… Kwiaty mam i słońce… Czy ty też? A w oczach mam łzy gorące… Czy ty wiesz?
Zasępił się bór stary I w głuchym smutku drzemie… Bezlistne drzew konary Przygniotło śniegu brzemię. Gęstwina się zasuła Puchowym hen całunem. Wilk kędyś w niej się tuła, Co nieszczęść jest zwiastunem. Lub kruki zgrają czarną Z siedliska się poderwą, Śniegowy pył rozgarną I lecą węszyć ścierwo. Wiatr zrywa się od czasu Z wściekłością opętańczą I … Przeczytaj wiersz
Zważywszy życia ludzkiego obroty, Mając w nich więcej gustu i ochoty. Niech, kto chce, z mojej dzikości się śmieje, Nie dbam nic na to; wolę z swej prostoty Las, aniżeli świat, pełen niecnoty. Lasy kochane, zielone chłodniki, Drzewa, przyjemny szum dającc z siebie, Trawy, pagórki, biegnące strumyki, Przy was niech mieszkam, choć o suchym chlebie! … Przeczytaj wiersz
Diffugere nives redeunt iam gramina campis… Zmienia szatę swą świat: już trawa się jawi na łące, w gaju rozwija się liść. Znikły śniegi, a rzeki, dotychczas roztopem huczące, nurtem zaczęły znów iść. Nago, bez lęku pląsają trzy Gracje z gronem rusałek… Roku ostrzega nas bieg z każdą chwilą, codziennie kradnącą nam życia kawałek, iż nie … Przeczytaj wiersz
Niebiosa stroją się w błękit, A w środku słońce złociste Promieniącemi ramiony Sięga po własny swój obraz Ku jasnej głębi jeziora. A kiedy chmurka śnieżysta, Ostatnia z siostrzyc, zbłąkana, Złoty mu uśmiech na chwilę Przysłoni skrzydłem przelotnem, Słońce gorętszy całunek Składa na własnem odbiciu I zlewa razem się z falą W jedną, jedyną melodyę Wiosny. … Przeczytaj wiersz
Jak się owo dziecko bierze rozkwilone do macierze, Kiedy, swawolnie, bojąc się chabiny, Gniewnemu ojcu czyni przeprosiny; Więc do matki ręce wznosi i ratunku od niej prosi, Pod nię się tuli, jej zakrywa szatą, Aż je pojedna z rozgniewanym tatą: Polsko moja, w tak złej toni, któż cię dźwignie, kto obroni? Skąd ci tak wcześne … Przeczytaj wiersz