Nie wychylaj się, spójrz: plac – z rąk mi wypadł, potoczyło się, oddaliło śródmieście, a w górę – gdy nas rozkosz dwoi – niesie podsadzony pięcioma piętrami pokoik! Poza rozwarte okno, ścian nabitych – wypał, z twego ciała wycałuj mnie w śmigłą przestrzeń! Niebo obrywa się błyskawicznie w dół, w wichurę, i drga burzą nagie … Przeczytaj wiersz
Kocham Cię za to, że Cię kochać muszę, Kocham Cię za to, że Cię wielbić mogę, kocham Cię za to, żeś Ty mi jedyna piękną kobiecą objawiła duszę, że się przed Tobą kolano ugina i myśl o Tobie każda niesie trwogę, i niepokoi się tym, i pamięta, żeś może dla niej za czysta, za święta…
Kochałem ciebie… Zła dola nad nami od pierwszej chwili twarz jawiła ciemną; odszedłem – twemi pożegnany łzami nad wszystkiem w świecie, tylko nie nade mną. Odszedłem… Świat się cały nie zwalił ani runęły pod nim rusztowania, tylkom u progu twojego zostawił całe pragnienie i miłość kochania.
Szukałem Ciebie pośród kobiet roju, czekałem Ciebie o każdej godzinie, i pełen byłem trwóg i niepokoju, że zanim przyjdziesz, życie moje minie. Bo nie wątpiłem, że jesteś, że moje oczekiwanie nie jest czczem złudzeniem, że niedaleko gdzieś od Ciebie stoję z moją tęsknotą, nadzieją, pragnieniem. Od lat już całych niewidzialnym cieniem byłem przy Tobie, szukając … Przeczytaj wiersz
Zapłakały rdzawe liście rozpłakanych brzóz, na dalekie ciemne morza popłynął ich głos. Zapytały morza: „Czemu łkacie smutno tak? Czy wam słońca brak jasnego, czy wam deszczu brak?” „Nie brak nam jasnego słońca, deszcze chmury ślą, tylko ziemia, kędy rośniem, przesiąknięta krwią.”
Serce me spało, a moja myśl tonęła gdzieś w lazurze, nagle ujrzałem przy sobie tuż skromniutką, czarną różę. Wspaniałą krasą jej kwiat i liść bynajmniej się nie płoni, a przecież dziwny jakiś czar przykuwa wzrok mój do niej. Czarna różyczko! zerwę cię, na piersi przypnę sennej – serce się budzi – cóż to? ma dłoń … Przeczytaj wiersz
Gwiazdy są dla mnie jako modre kwiatki niezapominajek, posianych na grobie straconej wiary… tak dzieci w żałobie w kwiaty pamięci stroją grób swej matki.
Patrz, powracają, ach, patrz na te ruchy Niepewne, na te ociężałe stopy, Jak idą z trudnością, chwiejnie Niezdecydowanie! Patrz, powracają jeden, za nim drugi, Bojaźliwi i jakby półsenni, Jakby śnieg, co się waha W poszumie na wietrze, czy się nie wstrzymać w pół drogi. To ci z „Orłów grozy” Nieprzejednani. Bogowie chybkiej pogoni! Przy nich … Przeczytaj wiersz
Zawieram z tobą układ, Walcie Whitmanie, Dość długo już nie mogłem cię znosić Przychodzę do ciebie jak wyrostek Który miał upartego ojca Jestem już w tym wieku, że mogę zaprzyjaźnić się Tyś pierwszy ściął pień drzewa Teraz jest czas rzeźbienia w nim. Z tej samej my tkanki, z tych samych korzeni Niech będzie więc pakt … Przeczytaj wiersz
O Boże, o Wenero i ty, Merkury, patronie złodziei, Błagam cię, daj mi we właściwym czasie sklepik z tytoniem, Gdzie na półkach ułożone zgrabnie lśniące pudełeczka, I wonny tabak sprzedawany luzem, i machorkę, I jasny tytoń wirgiński pod jasnym szkłem gablotki, I wagę nie za bardzo ubrudzoną, I dziwki, co wpadają na słówko czy dwa, … Przeczytaj wiersz
Patrz, powracają, ach, patrz na te ruchy Niepewne, na te ociężałe stopy, Jak idą z trudnością, chwiejnie Niezdecydowanie! Patrz, powracają jeden, za nim drugi, Bojaźliwi i jakby półsenni, Jakby śnieg, co się waha W poszumie na wietrze, czy się nie wstrzymać w pół drogi. To ci z „Orłów grozy” Nieprzejednani. Bogowie chybkiej pogoni! Przy nich … Przeczytaj wiersz
O moim domu którego ściany z ciepłych niedomyślnych snów napiszę najpiękniejszy wiersz o włosach dziecka które nigdy nie wplączą się w moje ręce kobiety o ustach – które posępnym pragnieniem nie zawisną ponad niepokojem moich nocy o miłości – która rozkwita w każdym wyszeptanym słowie w barwie róż w zapachu ściętej trawy w pośpiesznym spadaniu … Przeczytaj wiersz
namiętność to jest to o czym śpiewały skrzypce zamknięte w ciemnym futerale w dusznym jak noc wewnątrz łupiny światła znaczone paznokciami gwiazd ona żyje w twoich słowach z ciepłego granatu pachnie brzoskwinią słońcem schwytanym w zieloną sieć drzewa dojrzała przechylona nad spłowiałą trawą ciąży ku moim dłoniom otwartym a ja – zamknięte usta w obcym … Przeczytaj wiersz
liściu osłoń mnie zielenią jestem jesienne nagie drzewo z zimna drżę wodo napój mnie jestem piaskiem gorącej suchej pustyni wiatr mnie przegarnia ręką ogrzej mnie ty który jesteś słońcem przed którym stoję ukryta w słowach jak w drzew cieniu źródło bijące
Spokojna jestem w ciszy. – Nie chcę myśleć więcej – co mną jest gdzieś odeszło w jakimś tajnym celu – Patrzę w ogród zamkowy na róż sto tysięcy marząc o przetowłosym mych wdzięków minstrelu. Staję cicho wśród bytu. – Próżnię mam za czołem w woni ziela usypia się krwi mojej tętno… Bezczucie w szarej płachcie … Przeczytaj wiersz
Nigdy do dzisiaj, o wieczny spokoju, O ciszo śmiertelna, Nie przeczułam tak tęsknie Waszej wspaniałości.
Cofnąć dzień, ach, zatrzymać te wściekłe godziny, te sekundy w galopie, te tętniące chwile! Czas wysuwa się ze mnie jak z własnej przyczyny i zostawia mnie za mną o lata i mile. Jeszcze dawność przeżywam jak sny najłaskawsze, w pęcherzykach płuc przeszłe kołysząc powietrze, lecz już czuję się w t a m t y m … Przeczytaj wiersz
W epoce zaćmienia ziemi, gdy z mózgów sypie się popiół, i lotnik, lotnik pod niebem z trójżądłęm błyskawic krąży, i astronauta w kosmosie z cybernetycznym wytrychem, i zgrzyta mechanizm świata w popłochu owadzich planet, i ląd jałowy zalewa ocean nieporozumień i każdy szuka sam siebie, w biały dzień świecę zapala — wtedy nastaje czas próby … Przeczytaj wiersz
Sen płynny, światło słyszalne, żywiołem w zmysłach rozlane. Duch, który z piasku palmę wyprowadza pod obłoki same. Wątek niedocieczony w czasie bez przestrzeni — pozamaterialną istotą stworzony, nie rzucającą cieni. Sam nagi sens, obnażone sedno, ostateczna racja wszystkich rzeczy — to właśnie jedyne jedno za trudne na rozum człowieczy. Niedotykalne poruszy religia czysta, muzyka, wewnętrzny … Przeczytaj wiersz
Mróweczko skrzętna, mróweczko, która za chwilę pod moją zginiesz podeszwą, pociesz się, pociesz, nietrwała jest także ziemia, niepewne dnia oko, słońce, toczące krew w naszych ciałach, istoto niewinna, bez grzechu pierworodnego poczęta, na złagodzenie zgorzeli świata zrodzona, która za moment przejdziesz o, już! do nicości, mróweczko. To mówię ja, który żyję równie jak ty, o … Przeczytaj wiersz
Mój smutek bez imienia całe gamy smutków a każdy z nich odmianą pawich barw się mieni moje zorze polarne i tęcze okrutne ileż razy was więcej niż słońca promieni Smutek tam smutek ówdzie i wewnątrz i wokół żywotne ziarno smutku w krwi zasiane wzbiera jądro przeciwne słońcu zbita kula mroku o dwudziestu milionach stopni niżej … Przeczytaj wiersz