O maków purpurowych, kraśnych maków kwiecie! O usta całowane, drogie usta twoje! Złote życia na oścież otwarte podwoje, Słońce! Słońce w upalnym rozgorzałe lecie! Słońce, słońce! I maków purpurowych kwiecie! Pszennych łanów poszumy, pszczół grające roje! I usta całowane, drogie usta twoje, I w lipowych alejach kwietniane zamiecie! Harfo wspomnień! twe struny z rdzy krwawych … Przeczytaj wiersz
Czy wiesz, co rozkosz?… Czy cię nie poruszy Szept bladych kwiatów w takie noce parne? Pójdź! Ja ci włosy swe rozplotę czarne, Wężem pożądań wejdę do twej duszy! Płomiennym szeptem odemknę twe uszy, Podam ci usta, drżące i ofiarne, I ust tych ogniem ciało twe ogarnę, Aż pieszczot moich fala cię ogłuszy. Pójdź! ja rozkoszą … Przeczytaj wiersz
Kochałam Ciebie i czasem bojowe Zbroje Ci kładłam – czasem harfę w dłonie – Czasem Twe czoło tuliłam w koronie – Czasem trefiłam pazia włosy płowe! Gdzież Ty poszedłeś, o mój książę senny? Na sarkofagu Twojego marmurze Skamieniał anioł cichy i promienny I w twarz Ci rzuca blade grobów róże, Bo w tym kamiennym aniele … Przeczytaj wiersz
O ten orkan chłoszczący! Jak smaga! Jak żenie! Jękami huraganu w dal bezkresną pędzi To stado białopierzne — ten łańcuch łabędzi, Za niesytość rozkoszy potępione cienie!… O ten orkan piekielny! Jak smaga! Jak żenie! Włos wichurą skłębiony w ostre skręca bicze, Siekąc, krwawiąc nim trupie kochanków oblicze, Pośród gromu — wśród jęku — gna ich … Przeczytaj wiersz
Na zblakłym gobelinie słoneczne poświaty, I turniej średniowieczny szumnie wjechał w szranki — Orszak dziewic kastelu rozkwiecił krużganki, I srebrzy się gronostaj, złocą się brokaty. Przed krużgankiem zwycięzca. Rumak zdeptał kwiaty, Bo dłoń dziewic uplotła róż szkarłatnych wianki — A rycerz na pancerzu ma szarfę kochanki, Białej Yseult. Dziś ona w burgundzkiej koronie, Ku niemu … Przeczytaj wiersz
Sącząc wodę z warkoczy, z łóz nadbrzeżnych wstaje I w brzóz idzie uśpione, białopienne gaje, Lotną stopą z ziół rośnych chłodne krople strąca, W tył rozkosznie podana pod falą miesiąca. I biódr nagość owiwszy w mgielny zwój puszysty, Ku gwiazdom ócz ciekawych zwraca ametysty. Cała w przędzy srebrzystej rozwłóczonych cieni, Gra na siatce drgających, miesięcznych … Przeczytaj wiersz
Kiedy przyjdziesz? Ja słyszę w ciemnym przeczuć borze Szmer twych kroków… Zielenią więc progi owiję, A dusza jako owiec stado białoszyje U cysterny pragnienia czeka cię w pokorze… Wciąż czekam… płowych piasków śledząc martwe morze I nie wiem, czy od spieki dziś cię namiot kryje, Czy dłoń czyja twe stopy pielgrzymie obmyje? I nie wiem, … Przeczytaj wiersz
I Miała białe terasy oplecione kwiatem I szmerne wodotryski z fiołków aromatem. A purpurą wysiane alabastrów schody Wiodły w mirtów aleje, w różane ogrody. Kędy skrzydłami trącając liliowe irysy Marzą pawie tęczowe i białe ibisy. A w zaciszach oliwnych kamienne najady Jasne lilie na srebrne wieszają kaskady. Miała białe łabędzie i płomienne ary, I rżnięte … Przeczytaj wiersz
Moja dusza jest łąką chaotycznych kwieci – Czasem nęcą ją gwiazdy, czasem usta świeże, A czasem księżycowe ściele sobie leże I z niego w wir życiowych rzuca się zamieci. Moja dusza jest pieśnią lat długich stuleci – Czasem rzewna jak święte prababek pacierze, Czasem myślą goniąca mord, krew i grabieże, Jak rumak bezwędzidlny rozhukany leci. … Przeczytaj wiersz
I. W akwaryum pluskały się rybki, sześć ich było, dwie złote, miedziana, biała w plamach czerwonych, czarno-żółta i wreszcie jedna całkiem srebrzysta o przejrzystych skrzelach i czarnych w złotej obwódce oczach. — To nie są zwyczajne rybki — rzekła mała, z pod rzęs ogromnych patrząc się na mnie poważnie a badawczo. — Nie?.. — To … Przeczytaj wiersz
O! nie patrz na mnie! Jam pełna lęku… Z amforą wonnych olei w ręku. Idę pomazać Twe stopy znojne: Niosę im nardu wonie upojne, Żar pocałunków i łez mych strugi, I klęcząc, warkocz rozplatam długi, I z stóp Twych kornie biorę na włosy, Łez moich zdroje i oliw rosy. O! nie patrz na mnie! Długom … Przeczytaj wiersz
Jaśń gwiazdy złotej na nieboskłonie, Światłokręg blasku w różach przedświtu — I lud tak rozgran w pieśniach zachwytu, Jak modro-srebrne Kedronu tonie. U stóp Twych, Magów pokłonne skronie — W ciszy rozmodleń morza i lądy, Trzód białe runa, juczne wielbłądy, Ambry i nardu błękitne wonie. U stóp Twych ziemia… lecz w aureoli Jaśni gwieździstej, wstaje … Przeczytaj wiersz
Zdrowaś Maryo! W blasków powodzi, Goniec niebieski w Twe wrota wchodzi, I Oblubieniec płaszczem purpury, Okrywa białość Syońskiej Córy. Zdrowaś Maryo! Jak lutnię w pieniu, Rozgrzej Swą duszę na łask promieniu!… Bij wonnościami jak cedr w świątyni — Bo Pan w Twej duszy złoty siew czyni!… Zdrowaś Maryo! W blasków powodzi, Moc Najwyższego w Twe … Przeczytaj wiersz
W chmur wilgotnych szarudze szmat krwawej purpury, Niby witraż w stok piekieł pożarnych wtłoczony, Szkielet suchej topoli kurczowo skręcony Czarnych ptaków upiorne obsiadają sznury. Ptaki-widma psalmują swe pokutne chóry, Jakby piekieł dantejskich słał ich krąg czerwony, By w rozdartą pierś drzewa utopiły szpony I w chmur poszły szarugę, w szmat krwawej purpury. Idzie Groza posępna … Przeczytaj wiersz
Ze spichrza twojej duszy wziąłeś dziwne ziarna, Aby posiać w mej duszy ugory jałowe, I popatrz, jak się pleni ta siejba ofiarna, Jak bujnie młode pędy krzewią się cierniowe. Białe kwiaty tęsknoty, jako mgła oparna, W kielich smutku wsączają sznury łez perłowe, I chyżo wzrasta, chyżo roślinność cmentarna, By drzewo twojej męki owinąć krzyżowe. Jeśli … Przeczytaj wiersz
Długie czarne warkocze, więzione w twej dłoni, W złocie jaskrów zerwanych u leśnej krynicy — Roje białych motyli, sznur kwietnych jabłoni, Pierwszy urok upojny dziewiczej świetlicy. Do twych kolan się dusza rozmodlona kłoni, Śpiewając ci pokorny hymn oblubienicy, Ów z łez-pereł spleciony i kwiatowych woni Nieśmiertelny różaniec miłosnej tęsknicy. Długie czarne warkocze, a na nich … Przeczytaj wiersz
Wstaję o świcie i klękam, i dmucham, Aż ziarnko ognia zbudzę, odchucham. Potem już czas szorować piec, zamiatać, Nim gwiazdy zaczną mrugać, zerkać do świata. A młode długo leżą, marzą w łożu, Jak wstążki dobrać, na pierś, na czoło włożyć. Dzień cały pędzą bałamutnie, Niech im we włosy dmuchnie wiatr, już smutne. Ja stara jestem, … Przeczytaj wiersz
Ani o Bryselindzie marzenie mnie nie bawi, Ni Avalonu zielona kotlina czy Wyspa radości, Gdzie oszalały Lancelot przez czas krótki gościł, Ni Uladh, kiedy Naisi żagiel na wiatr postawił, Ani krainy, zbyt bodaj mgliste, żeby na sercu zaciążyć: Ta Pod Falami, gdzie siedem staruch przędzie bez końca Nić życia długowiecznych ze światła księżyca i słońca, … Przeczytaj wiersz
Jest w każdym naszym słowie, a słowa są najprostsze – chleb, mama, dom gościnny, i Wisła, i Mazowsze. I jest w czerwieni maków, i w białych kwiatach wiśni, w piosenkach wszystkich ptaków i w każdej naszej myśli. W mazurku chopinowskim, i w czarnym węglu Śląska, i tu, gdzie serce mówi, że to jest właśnie Polska.
Korzeń jest jeden, choć liści tysiące. Przez cały zakłamany młodości dzień Kąpałem swoje kwiaty, swoje liście w słońcu, Teraz się mogę w prawdy usunąć cień
Że będzie sławny, o tym wiedziano już w szkole: Dla współuczniów był więcej niż zwykłym kolegą; Więc cel sobie wytyczył i wytężał wolę, Młodzieńcze lata spędził w znoju i mozole; „Co z tego? – duch Platona zaśpiewał. – Co z tego?” Książki, które napisał, znikały spod lady, Po iluś latach zdobył bez trudu większego Dość … Przeczytaj wiersz