Dziecko ślizga się po szerokich plecach rzeki

przez

Julia Szychowiak

Zastanowi się nad tym, co zobaczyło. Z głową
między poduszką a świtem, lezącym na placu
zabaw, jak wiaderko z piaskiem.

Ranne niebo będzie, jak deska, z której można
usłyszeć pukanie tętna. Jakby się słyszało
pieśń, co zagląda do środka.

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiesze tego autora

Julia Szychowiak

Wiersze popularnych poetów

Panna Andzia ma wychodne

Proszę państwa, raz na tydzień święto bywa Panna Andzia jest szczęśliwa Już od rana się pudruje i się krząta Już nie sprząta dziś! Ma na kapeluszu piórko Całe o tym wie podwórko Przez lufciki wyglądają Śpiewają z nią wraz Dziś panna Andzia ma wychodne Dziś…

Dwór

Czyś jest smutny, gdy się los wspacza, Czyś dobrego w szczęściu humoru, Wiedz, iż postać wiele oznacza, Ta najwięcej płaci u dworu. Oko pańskie, jak słońce w wschodzie, Pędzi ciemność, gdy się podnosi, Odwrót, jako słońce w zachodzie I na ciemność gdy się zanosi. Wszystko…

Dokąd mam iść

Powiedz, dokąd mam iść? Czem bez ciebie są dni Czem jest jutro, gdy dziś Są zamknięte twe drzwi. Świat tysiące ma dróg Wielkich miast, wielkich pól. Gdyby móc, gdyby móc Śladem iść twoich nóg To ukoję swój ból. Powiedz, dokąd mam iść? Powiedz, co jeszcze…