Po dniach utrapień, zgiełku, wrzawy, Kiedy wytchnienia przyjdzie chwila, Gdy głowa sennie się przychyla I w ciszy płynie czas łaskawy, Kiedy się pióro chwieje w dłoni, Bezwolne nad stronicą czystą, Gdy srebrna cisza w uszach dzwoni, Wsłuchaj się w ciszę tę srebrzystą. Bo nie w zwycięstwach pyrrusowych, Triumfach, klęskach i zmaganiu Odnajdziesz prawdy głos surowy, … Przeczytaj wiersz
Słyszysz, kochana, wznoszę ręce – słyszysz szelesty… Jakież mogłyby samotnych gesty nie czuć, że je tłum rzeczy podsłuchuje w ciszy? słyszysz, zamykam oczy, lecz ten lekki szmer dobiega także aż do Ciebie. Słyszysz, kochana, podnoszę powieki… … lecz czemu nie ma tu Ciebie. Mojego ruchu odbicie najsłabsze w jedwabnej ciszy znaczy się najtrwalej; najmniejsze wzruszenie … Przeczytaj wiersz
Nawet w wielkim mieście zapada niekiedy cisza i słychać, jak po chodniku, pchane przez wiatr, przesuwają się zeszłoroczne liście, w ich nie kończącej się wędrówce ku zniszczeniu.
Przysłuchiwać należy się ciszy ciszy za apostrofami, aluzjami ciszy w retoryce czyli w tak zwanej doskonałości formalnej Oto poszukiwanie braku sensu w tym co sensu pełne i na odwrót A wszystko, co tak artystycznie staram się tu ująć przeciwne nie-artyzmowi i cała pełnia pusta Co napisałem zapisane między wierszami
Tu stoi blada wyniosłość nieba wysoko wokół morza i plaży, tu słychać jak żałobne łkania, uderzenia morskich fal o lądy. Tu wyzwolony umysł sięga daleko dla swych podróży przestrzeni, tu uszy wyczekują zawsze błogo wszech rozbrzmiewających symfonii. Tu, gdzie nieba puste sklepienia proroczo wysokie i głuche obejmują powoli drżenia i opuszczone wodne przestrzenie, Tu twoje … Przeczytaj wiersz
Mój lęk nie mniejszy niż Europa. I drzwi plecami odwrócone w lęku. I w lęku stoję odwrócona. I pada deszcz nieprzemakalny. I cisza stoi między nami na drugim piętrze kamienicy. Po twarzy twojej twarzy mojej deszcz przeprowadza się kroplami z drugiego piętra kamienicy i dźwiga drwiny odrobinę. Tak w nocy stałaś. I ja stałam. I … Przeczytaj wiersz
Kiedy wymawiam słowo Przyszłość, pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości. Kiedy wymawiam słowo Cisza, niszczę ją. Kiedy wymawiam słowo Nic, stwarzam co, co nie mieści się w żadnym niebycie
Miłość to człowiek niedokończony Eluard Kończę się w twoich oczach Umiem być ciszą Kończę się w twoim śnie Ostatnie echo jest ciszą to miejsce gdzie kończy się twoje spojrzenie Sen mnie oślepia, rozjarzona iskra serca Kończę się w twoim sercuPrzez sen, przez ciebie donoszę siebie do twojej śmierci
Po cichu po wielkiemu cichu idu sobie ku miastu na zwiadu i idu i patrzu Na ulicach cichosza na chodnikach cichosza nie ma Mickiewicza i nie ma Miłosza Tu cichosza tam cicho szaro brudno i zima nie ma Słowackiego i nie ma Tuwima… Po cichu po wielkiemu cichu idu sobie i idu i idu i … Przeczytaj wiersz