Twoja ocena

Na zewnątrz noc…

Na zewnątrz noc. Goreją gwiazdy, żandarmów ostry krzyk w ciemności, aeroplanów twardy warkot i dziki tupot, jęczy bruk deptanych ulic, płoną stepy i jak potopu gniewną falą pulsuje noc zwycięzców krzykiem: to wiek, nasz wiek, przeklęty wiek rzuca wezwanie przyszłym wiekom… A przecież tylko to ocali nasz czas od zguby i od zemsty przyszłych dni … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Borowski

Kolęda o gwieździe

Każdy z nas w brzuchu kobiety jest gwiazdą Najpierw okrągłą, gładko utoczoną, Tą ulgą po miłości, tą miękkości miazgą Jeszcze w ból nie obrosłą cierniową koroną   A potem gwiazda rośnie. Kolczaste promienie Rozpierają przeponę. Potem imię kruche Między uda rozdarte, napięte golenie Ze światłem krzyku wschodzi nad kopułę brzucha   No cóż… Ciało się … Przeczytaj wiersz


Ernest Bryll

Człek jako ta mucha

Poźrzyż zasię na tego człowieka nędznego! Czymże wżdy jest namniejszym podobien do Niego? Jako wielbłąd do muchy, a wół do komora, Tak k Niemu jest podobna ta marna potwora. s Boby mowy nie było a rąk jeszcze k temu, Już by końca nie było źwirzęciu takiemu, Które by nad to w lesie miało sprośniejsze być, … Przeczytaj wiersz


Mikołaj Rej

Abel i Kain

I Plemię Ablowe, pij i szalej, Bóg ci uśmiecha się życzliwie. Plemię Kaina, w jarzmie dalej Męcz się i konaj rozpaczliwie. Plemię Ablowe, twa ofiara Miła jest nozdrzom Serafina. Plemię Kaina, twoja kara Czy będzie miała kiedy finał? Plemię Ablowe, w obfitości Zbóż i trzód wschodzi siew twój płodny. Plemię Kaina, twe wnętrzności Wyją przeciągle … Przeczytaj wiersz


Charles Baudelaire

po­ka­zu­ją mi sło­wa

po­ka­zu­ją mi sło­wa mó­wią za­pach róży moż­na od­na­leźć w sło­wie a ja znaj­du­ję pa­pier pa­pier i pa­pier ani za­pa­chu ani ko­lo­ru i wiem że snop iskier gdy ro­bot­ni­cy spa­wa­ją szy­ny tram­wa­jo­we a my sto­imy ko­łem dwóch chłop­ców dzie­się­cio­let­nich i ja snop iskier zna­czy o wie­le bar­dziej świa­tło niż sło­wo świa­tło i gdy mój zna­jo­my spa­ra­li­żo­wa­ny … Przeczytaj wiersz


Halina Poświatowska

Budownicy

Wszyscy są losu budownikami, Co koło ścian czasu robią, Ci mur wielkimi wznoszą czynami, A ci swym rymem go zdobią. Nic bezpotrzebnem, nic nie jest niskiem, Każdą rzecz miejsce uzacnia, Co się wydaje próżnym połyskiem, To całość wspiera i wzmacnia. Na gmach, co wznosim, wielkie zasoby Dostarcza czas nieprzebrany, Nasze dzisiejsze, wczorajsze doby To cegły … Przeczytaj wiersz


Henry Wadsworth Longfellow

Żegnaj

Żegnaj mi, świecie! Już odchodzę, Nie masz przyjaźni między nami, Dosyć tułałem się po drodze; Jak rzeczną barką, tak falami Ocean miotał mną wciąż srodze, Żegnaj więc świecie, ja odchodzę. Żegnaj, pochlebco uniżony I wielki panie napuszony, Nowobogacki pełen szyku, Żeganj mi, każdy urzędniku, I ludne dwory, i ulice, Serca i stopy niewolnicze, Ci, co … Przeczytaj wiersz


Ralph Waldo Emerson

Gdy wiatr i deszcz

Ci tam, stojący przy pianiście – On, ona wszyscy: sopran, tenor, Bas; ulubione ich piosenki; Świece wbrew cieniom Jasne, wbrew dniom żywe dźwięki… – Czyż ktoś im rzekł, że lat bieg… – Jakim tłumem kołują, lecą chore liście! Ci tam, przycinający krzewy – Starsi i młodsi – brzegi ścieżek Oczyszczający z mchu starannie; Warstewka świeżej … Przeczytaj wiersz


Thomas Hardy

Pochwała ojcostwa

Życie ludzkie na pozór to zwykły kawał, Lecz on nie jest tak prosty jakby się zdawał, Ledwie się wyznasz na niem Jużeś jest starym draniem: Kiedyś taki rozumny Właźże do trumny… Jednakowo dla wszystkich świat ten się kręci, W mózgu zasad przybywa a w żyłach rtęci… Reumatyzmy już łupią Coraz bardziej jest głupio Czują już … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Boy-Żeleński

Świat

Tratując ciała żywe, miażdżąc serca, dusze, Niby szalone słonie olbrzymią lawiną Prą się ludzie na ludzi i w ciemności płyną, Jak okręt obłąkany w nocnej zawierusze. Zapomniano o wszystkim w tej dzikiej gonitwie. Filozofi, kapłani i tłum niespokojny, Wszyscy pędzą gotowi do mordu i wojny; Nikt nikogo nie pyta: co będzie po bitwie? Olbrzymie, wiecznie … Przeczytaj wiersz


Gustaw Daniłowski

Ziarnko piasku

Lata mijają a dzisiejsi ludzie, Ich troski, żale, żywot w ciężkim trudzie, Staną się kiedyś jakby ziarnko piasku W morzu przeszłości, bez cienia, bez blasku. A jeśli które światłem próchna rzuci, Jeśli uśpione wspomnienie ocuci, Wtenczas niektórzy podniosą z zapałem, Powiększającym przycisną kryształem, Nie pożałują mu złotéj oprawy I dźwigną na słup swojéj własnéj sławy. … Przeczytaj wiersz


Aleksander Fredro

Wędrówką jedną życie jest człowieka

Wędrówką jedną życie jest człowieka; Idzie wciąż, Dalej wciąż, Dokąd? Skąd? Dokąd! Skąd! Dokąd! Skąd! Jak zjawa senna życie jest człowieka; Zjawia się, Dotknąć chcesz, Lecz ucieka? Lecz ucieka! Lecz ucieka! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił Jednak iść! Przecież iść! Będę iść! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił, Będę szedł! … Przeczytaj wiersz


Edward Stachura

Noc na preriach

Noc na preriach, Już po kolacji, przygasa, tli się ognisko, Zmęczeni emigranci śpią, owinięci w koce. Sam idę w ciemność, przystaję i patrzę na gwiazdy. Wydaje mi się, że ich nigdy dotąd nie pojąłem. Teraz wstępuje we mnie pokój i nieśmiertelność, Pochwalam śmierć i sumuję dane. Jakie skróty! Jaka zgodność! Jaka plenitudo! Ten sam dawny … Przeczytaj wiersz


Walt Whitman

Strofa o człowieku

W ciemnej, bezbożnej puszczy narodów i świata, Gdzieśmy stracili głos nasz, sumienie człowieka, Nikt nam dróg nie objawi i nic nas nie zbrata I z wszystkich złych przeznaczeń najgorsze nas czeka; Pomyleni szukamy – ach, jakże na próżno – Gusła co świat czaruje, a ludzi nie zmienia, Zamiast zmówić modlitwę podróżną: Boże, pozwól nam wrócić … Przeczytaj wiersz


Kazimierz Wierzyński

dla marilyn m.

namiętnie wślizgujesz się w rozżarzony popiół, natchnienie waniliowych łez twoje pewne ciało zapalało mężczyznom świece w ciemności nocy, teraz twoja noc stała się ciemnością której nie rozjaśni żadna świeca zapomnimy cię, tak po prostu nie jest to miłe z naszej strony ale, żywe ciała są nam bliższe teraz gdy robaki pożądają twoich kości tak chciałbym … Przeczytaj wiersz


Charles Bukowski

Natura wszytkim jednaka

Gwałtem nas chce natura wszędy zrównać, a my Gwałtem się między sobą różnić napieramy. Równo się król poczyna, równo z kmieciem rodzi, Tak się boi, tak smuci, tak stęka, tak schodzi. Nie poznasz, zajźrawszy w grób, z potaziów a z grochu, Tak natura w kilka lat porówna je prochu, Prócz, że barziej pan niż chłop … Przeczytaj wiersz


Wacław Potocki

Świat Turma

O, mizernaż tego jest kondycyja świata, Jako złoczyńca w turmie, czeka po się kata. Czeka, śmierci przysądzon, swej roboty płace, Rano czy wieczór – nie wie, gdy poń zakołace. Tak komukolwiek rodzić zdarzyło się losem, Już jest w turmie niestotyż, już jest pod profosem. Nie wie dnia i godziny od kolebki aże Do siwizny, kiedy … Przeczytaj wiersz


Wacław Potocki