Agnieszka Wolny-Hamkało to ceniona poetka, prozaiczka, dramatopisarka i redaktorka. Jej twórczość obejmuje liczne powieści, wiersze, książki dla dzieci i antologie opowiadań. Niektóre z jej znanych dzieł to „Zaćmienie” (2013), „41 utonięć” (2015), „Moja córka komunistka” (2018) oraz „Lato Adeli” (2019). Jest również autorką tomu szkiców „Inicjał z offu” (2013) i poematu „Nikt nas nie upomni” (2016). W swoim dorobku ma dziesięć tomów poezji, w tym „Mocno poszukiwana” (1999) i „Borderline” (2013).
W 2020 roku wydano wybór jej wierszy zatytułowany „Zerwane rozmowy. 105 wierszy na różne okazje” z posłowiem Jakuba Skurtysa. Agnieszka Wolny-Hamkało jest również autorką kilku sztuk teatralnych, wystawianych w renomowanych teatrach, takich jak Teatr Polski we Wrocławiu. Pisała felietony dla „Przeglądu” i „Rymsa”.
Zdobyła wiele nagród literackich, w tym Nagrodę IBBY za „Lato Adeli” i wyróżnienie IBBY za „Nikt nas nie upomni”. Mieszka we Wrocławiu i pełni funkcję kuratorki literackiej na Międzynarodowym Festiwalu Opowiadania. Jej wszechstronna twórczość zdobywa uznanie zarówno wśród czytelników, jak i krytyków. Agnieszka Wolny-Hamkało jest aktywną uczestniczką życia literackiego i artystycznego.
Mocno poszukiwana, Atut, Wrocław 1999.
Lonty, Lew – Leopold Wróblewski na zlecenie Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Wrocław 2001.
Gospel, Biuro Literackie, Wrocław 2004.
Ani mi się śni, Biuro Literackie, Wrocław 2005.
Spamy miłosne, Wydawnictwo a5, Kraków 2007.
nikon i leica, WBPiCAK, Poznań 2010.
borderline, EMG, Kraków 2013.
Występy gościnne, Igloo, 2014
Panama smile, WBPiCAK, Poznań 2017
Zerwane rozmowy, Warstwy, 2019 – antologia poezji. Wybór i redakcja Jakub Skurtys
Raster Lichtensteina,, Warstwy 2021.
Możemy udawać, że przyjdą tu dzikie zwierzęta, że chcemy jeszcze jedną kawę ze stacji, że piszę o czymś innym, np. jak opowiadałaś o wąwozie: ptaki tam zawracały do góry nogami. Jasne, udajmy, że wreszcie jest wiosna z całą masą zdrobnień. Dziecko z rozbitą głową jest nasze, prześwietlaliśmy je do rana, a jeszcze niedawno było lewkonią … Przeczytaj wiersz
Wiesz, twoje pomysły są zbyt dobre, żeby wprowadzać je w życie, więc powiedz wyraźnie, jeśli serio lubisz eskalację roszczeń: piwo z musztardówki, zbliżenie na skórę Gertrudy, ten słynny telefon Hamleta znad zwłok Poloniusza, kiedy on jej mówi, co teraz jest ważne (weź przestań się dymać z Klaudiuszem). Oczywiście: łatwiej być klapserką na planie niż tatusiem … Przeczytaj wiersz
W tym sklepie prowadzą guziki, odplamiacz frosh z żabką i aktywny tlen, ten skurwiel z łatwością odbarwi krew, która w czerwcu zupełnie bez sensu zraziła cię do lata. Łatwiej zabić boga, niźli wybrać szminkę. Bo zobacz: środek kradną szprosy kontrowego światła, więc w cieniu poruszam się w świecie, który proponuję. Nocne programy publicystyczne i bimber … Przeczytaj wiersz
Twoje słowa stają się tak dokładne że nie ma wolnego miejsca między nimi a nami. — Daj spokój — mówisz — łzy to żaden wkład do rozmowy. Już bardziej w ciemniejącym sadzie białe naparstnice i to, że światło nad ranem pali się w domu, w naszym domu, gdzie przedmioty nie tworzą już zgranej paczki. A … Przeczytaj wiersz
Boli go głowa: płaci ale jest to opłata do przyjęcia. Zażył żeń-szeń i apap i chce, żeby mu wierzyć. Czyta hard kabalistów. Mogłabym np. pójść z nim dzisiaj na drinka? Jestem w szczerym polu (w głębokiej dupie, jak głosi dystych) jak głosi brat Łata z zakonu piśmiennych, bo aniołem jestem tylko w dni parzyste (wierzę ci). I to, że nie … Przeczytaj wiersz
W wietrzny dzień, przy odpowiednim stanie ducha nawet bym cię kochała. Jak byś miał wydęte Punto i jego fioletowe ciemię odbijałoby się w szybach razem z nami. Ale siedzieć przez cały dzień w mieście i patrzeć na słońce, jak się spala powoli na maskach, a potem otwiera zawór i ciemność czas tu spędza? Już wolę pójść przed siebie z notatnikiem … Przeczytaj wiersz
Jego zajęcza warga wymowna jest jak talizman. Oko to kąt wielkiego jeziora. Patrzcie, jak sznuruje but na trójnogim krześle. Ma pięknie brzmiące nazwisko, wąsatą Ormiankę i lekką przewagę nad Zbyszkiem. Nie myślcie o nim z wyższością! Chciałabym być tym człowiekiem, pijanym szachistą, któremu księżyc przygrywa jak bęben Dynamikon. Księżyc, co ma trupie szwy (inaczej by … Przeczytaj wiersz
To mi senność dyktuje warszawska, sierpniowe sympozja, skończona hotelowa doba i w parku spadające z drzew mokre owady. Nowi umarli szykują dla nas te mieszkania. Nie są przeciwni bogu, ale mu nie ufają. Doradzają senność. Sierpniowe obrazy w rękach się kleją jak owadzie skrzydła. Otwierają nas, puszki z mięsem. Na skali muzycznej to jest jak … Przeczytaj wiersz
i już rozpatrujemy świat pięknie i jednostronnie. Ty jesteś stale zakładanym warunkiem wszystkiego i przez chwilę jest jak w zamku duchów w lunaparku w Łodzi, gdzie duch i kościotrup czasem NAWET nas dotknęli. To by było coś: brać cię na przyjęcia, po których każdy z mężczyzn mówi w aucie do swojej żony byłaś tam najpiękniejsza, a o tobie: życie wiódł rozkojarzone i nigdy do … Przeczytaj wiersz
Nagi jak psalm stypendysta ZUS-u ostrzega przed truskawkami z tuneli i patrzy na mnie z odrazą: zero pożytku z takiej chudej mamy. Nie to co szare dorodne łabędzie karmione jabłkami, a ja co, nawet kurtka robi się za duża. Dziewczynki poszły na Hańbę, a chłopcy na Wojnę. Dzieci mają angielski, a ja mam okienko. Ile … Przeczytaj wiersz
wiatr nam urywa ogniki, uschłe papierosy: nasze czarne czułki palczaste. sztywne przedszkolanki ciaśniej wiążą szaliki dziewczynkom (plując tiktakami, detonują miętę). nasze pueblo wygląda jak tarta: w metrze kebabu od metra, śródmieście śpi w siwej ściółce, a parki i barki pracują na czas. wszystko żyje po to, żeby być na zdjęciach, mam rybkę w koniaku, mam … Przeczytaj wiersz
W mieście zostali chłopcy z procami w kieszonkach bluz. To zwiadowcy band – wykręcają ręce najładniejszym dziewczynom. Nocą uprawiają plucie flegmą jaskrawą jak lajkra. Miasto wtedy tli się jak kolorowanka. Tymczasem twardziele idą pod Niebieszczak, gdzie się będą całować do rana aż dziewczynom zwiędną warkocze od manny. To kapuśniaczek – mówi mama sypiąc z rękawa … Przeczytaj wiersz
Biorąc pod uwagę stężenie kreatur i tak poszło świetnie: jesteśmy pijani, żywi i coś nam się śni. Przyświeca nam ekumenizm estetyk. A jeszcze wczoraj hologramy orbitowały! Poważnieliśmy w korytarzach hotelu dotykając się papuciami, oddając przysługę biografom. Dosłownie: mieliśmy prąd między palcami. Lądowanie w rynku z liściem w zębach, tyłem do miasta. O świcie do psa … Przeczytaj wiersz
Świat się za nimi wstawił, Bóg im zajrzał w oczy, grant im się przytrafił, ksiądz do nich przemówił, bank im wysłał kartkę, Lot im wysłał bilet, Gazeta Wyborcza dała im kluczyki i całą klasykę XX wieku, Tygodnik Powszechny znów ich recenzował, nawet telefonia, nawet ona, nawet listonosz, wydawca, służby PKP. Znowu ich wezwali na ten … Przeczytaj wiersz
Chciałby ją stamtąd zabrać, jednym gestem zerwać nici które ją łączą ze światem. Ale tylko krztusi się kawą i łapie go skromny skurcz. Chciałby wreszcie nie być rozsądnym, zapleść jej teraz bardzo ciasny warkocz i trzymać na kolanach, dopóki nie zrobi się głodna. Ale jest tylko błyskotliwy i mówi o Bolwesie. I może wystarczy mu … Przeczytaj wiersz
Mój syn rozkazuje armiom, które zeszły z łąk. Kuna jest szpiegiem i złe oczy kuny świecą w świerkach jak mokre miętusy. Tiry koszą szosę, kruk krąży nad pompą. Słoje ciepła się kurczą, zrzucając z orbity śnięte i ciężkie futerały zwierząt. Sezon przeciągów, które idą z sadów. Kawa bez cukru i gruszki na złoto wybierane z … Przeczytaj wiersz