Gdyby raz się już z życiem tułaczym uporać, Mieć wioskę i czarnoziem zacnym pługiem orać! Inszym oddałbym chęci wielkich w świecie czynów, Sam czytał cichą mądrość z ziemi pergaminów: Orał, siał, żął i młócił, zasie na spoczynek Nad stawem chadzał albo doglądał drzewinek. Pełną statku nalazłszy wrychle białogłowe, W dom wprowadziłbym żonę; stąd potomstwo zdrowe … Przeczytaj wiersz
Ja wierzę w Boga, ziemię, oceany, Planety, gwiazdy, słońce, meteory, W każdy kierz ręką przyrody zasiany, W każdą roślinę, ptactwo, wszelkie twory, I w prochy, które dobra ziemia grzebie, W miłość, marzenie i w samego siebie. Wierzę w krwi ludzkiej dwójność przyrodzoną, Wierzę w głos zacny tej, która z błękitu; W głowy królewską odziane koroną, … Przeczytaj wiersz
Srebrny i szklany, dwa kubeczki nowe Zaczęły z sobą rozmowę. Srebrny rzekł: Ze mnie każdy zapewne pić woli. Szklany mu opowiadać coś zaczął powoli; Gdy ktoś spragniony szukając ochłody, Widząc nalane kubki, chciał się napić wody. O! ze srebrnego nie chcę! głośno się odzywa; Bo może się w nim woda nieczysta ukrywa. Wolę pić ze … Przeczytaj wiersz
Z pracującéj wiewiórki czyniono raz śmiechy, Że zamiast zjeść, tak skrzętnie chowała orzechy; A ona rzecze na to: Ten, co wiecie drzémie, Nie będzie miał co jeść w zimie. I z tym będzie nieinaczéj, Kto z młodu czas marnuje, na starość nie baczy.
Pójdź, Zosiu! będziem się bawić, Będziemy z kart budki stawić; Połóż pończoszkę! Mamy nie ma w domu; O! ja nie powiem nikomu! „Nie!“ odpowiada Zosia braciszkowi, „Ja robić będę choć się nikt nie dowié, Wszak dzieciom ciągle bawić się nie godzi? Bo mędrsi mówią, że próżniactwo szkodzi; A chociaż starszych nie czuwa spojrzenie, Pełnić powinność … Przeczytaj wiersz
Panieństwa kwiatek tu leży schowany, Twą, skwapna śmierci, ręką rozerwany. Wżdy twój jad próżny: bo ten kwiat ku wiośnie Onej ostatniej i wiecznej wyrośnie, Wonie lilijej pełen i czystości, I kwitnąć będzie prócz strachu zwiędłości, Ozdobą onym, co na Barankową Chwałę pieśń krzyczą, własną, czystą, nową.
Pieśń IV Zacni się rodzą z zacnych i cnotliwych: Znać w koniach sztuki ojczyste; lękliwych Mężna orlica gołębi nie rodzi Ani mdły zając z dużych lwów pochodzi. Wszakże rozmnaża cnoty przyrodzone Ćwiczenie; czynią serce utwierdzone Piękne nauki; tych kiedy nie staje, Ślachetne plemię szpecą złe zwyczaje. Śmiał się waleczny Rzym z syna onego Ojca, dzielnością … Przeczytaj wiersz
Żona. Już to trzecia noc, jako doma nie masz mego, Jakoż się ja domyślać nie mam czego złego? Trudno dobrze rozumieć; nie wiem, czym się bawi. Mocny żołądek, który żal takowy zstrawi. Przynieś, Testyli, przynieś rzeczy zgotowane, Niech przynamniej ucieszę tym serce stroskane. Jeśli chciał z domu biegać, nie żenić się było! Ja się gryzę … Przeczytaj wiersz
Błyskawica! W źrenicach jasny cios pioruna. Oślepiający błysk zasłonił świat, Grzmot potoczył pienistą prosto w serce krew. Zakłębił się lawiną, w mózgu wściekły śpiew! Powódź wiosenna! Prysła tama rozumowań! Urwisty brzeg podmywa szalejący prąd. W wirowiskach kołuje wzdętej fali mąt. Orkan burzy rozwalił nerwów zwarty mur. Pędzi krew. Strzeliły reflektory mocy z pod brwi chmur. … Przeczytaj wiersz
Przyjdzie-li ten czas kiedy, że ja swe zabawy Będę śpiewał? Czyli już Bóg tak niełaskawy Mieć mię raczy, że nigdy przyjaciel nie siędzie Przy mym boku i dom mój wieczną pustką będzie? Miłości nieszczęśliwa, nigdyś pięknej strzałki We mnie nie utkła! Po co noszę te piszczałki? Po co pieśni? Po co mi stada te igrają? … Przeczytaj wiersz
Biało-czerwone firanki okno przekreśla krzyżem, Trzy lustra, jak trzy stawy, potrójne w nich odbicie, Spokojnie płynie przez nie przebite światłem życie. Zapada cicho słońce nad zadymionym Paryżem. * * * Nie, to nie było życie chmurne i jak stal męskie, Nie było twardych spoczynków po długiej, nużącej walce. Był srebrny sen, ciekący przez przezroczyste palce, … Przeczytaj wiersz
Na wielkiej mapie leżysz, na dokładnym planie. I rzucasz w ogień swoje żelazne kompanje. Tu są świecące szyny, a tu — bita szosa. Tam ciurkiem ciekną ścieżki, tam są pola w kłosach. Tu szumi las zielenią, a rzeka błękitem. Tam są łąki, mokradła, błota nieprzebyte. Tu grunt spękał w wąwozy, rowy i kanały, A nad … Przeczytaj wiersz
Przedsię wy, leśne Muzy, przedsię w pieśni swoje! Chromis, Mikon i Mnazyl, małych chłopiąt troje, Sylena w cichej jamie zdybali spiącego. Jeszcze był nie wyszumiał z wina wczorajszego. Jako zawsze wieńce mu z głowy pospadały, Dzban tylko i multanki przy stronie wisiały. Rzucą się nań i jegoż własnymi wieńcami Imą więżąc, bo nie raz ich … Przeczytaj wiersz
Boże! Luń świetną jasność świetlistą strugą z wiadra, Rybie, co schnące skrzela na ostrym piasku targa. Zdejm starcze bielmo z oczu ogłupiałego konia, Który zapomniał chrzęstu runiastych traw na błoniach. Brudnemu psu, włóczędze, zapadłe wygładź boki, Radośnie pozwól szczekać pod niebem — pod wysokiem. Swarliwym wróblom posyp garście grubego ziarna. Niech mielą swoje kłótnie na … Przeczytaj wiersz
Jestem wieżą bez światła w nocy, na drewnianych idę kolumnach, Granit szos i chodniki z betonu drżą od stąpnięć sztywnych i dumnych Każdy krok w moje biodro się wbija, jak pal tępy. O każdym wiem kroku. Mierzę stukiem kul w twardą ziemię, niedojrzane dale naokół. Na kikutach nóg oberwanych, o żebranym od gapiów chlebie Idę … Przeczytaj wiersz
Już południe przychodzi, a my jeszcze żniemy! Czy tego chce urzędnik, że tu pomdlejemy? Głodnemu, jako żywo, syty nie wygodzi! On nad nami z maczugą, pokrząkając, chodzi! A nie wie, jako ciężko z sierpem po zagonie Ciągnąć się; oraczowi insza, insza wronie: Chociaj i oracz chodzi za pługiem i wrona. Inszy sierp w ręce, insza … Przeczytaj wiersz
Lutni moja! co czynisz? czemu strony twoje Umilkły? ktore przedtem lubo krwawe boje, Lubo śpiewały dary złotego pokoju. Zapomniałaś i wdzięku, i zwykłego stroju! Czyli płakać nie umiesz, a tylko krzykliwe Tryjumfy zwykłaś śpiewać, nie dumy troskliwe? Za czasy wszystko idzie; jakie słońce wstaje, Takie Bog serca ludziom i umysły daje. Żeglarza raz uczyni wesołym … Przeczytaj wiersz
Sroczka krzekce na płocie — będą goście nowi, Sroczka czasem omyli, czasem prawdę powié. Gdzie gościom w domu rado, sroczce zawsze wierzą I nie każą się kwapić kucharzom z wieczerzą. Sroczko! umiesz ty mówić? Powiedz: gdzieś latała? Z którejeś strony goście jadące widziała? Sroczka krzekce na płocie: pannie się raduje Serduszko, bo miłego przyjaciela czuje. … Przeczytaj wiersz
Dziś rocznica przychodzi, jakeśmy schowali W grób wielkiego Dafnisa i tę usypali Nad nim mogiłę; bo ta rydlem nie robiona, Ale ludu wszystkiego ręką naniesiona, Który szedł za pogrzebem. Taki go gmin chował, Bo żadnego nie było, co by nie żałował Śmierci cnego pasterza. Wielkie zawołanie Sprawiło to i z każdym jego zachowanie. I lubo … Przeczytaj wiersz
I. Ojcze nasz, któryś jest na niebie błękitny i pusty, Nie święcę twoich imion, nie znam twoich znaków. Z pianą oceanowe miotają wychlusty Do nóg mi martwe ryby z twojego zodjaku. Górą noc jak pies leży i gwiazdami szczeka, Więc dojrzeć cię nie mogę w ciemności i mrozie, Przyjścia królestwa twego już nie doczekam, Przed … Przeczytaj wiersz
Pękł wystrzał honorowy. I huk ostatni plusnął w powietrze kamieniem. Dostojnicy odkryli łysiejące głowy. Zapadło milczenie. Sekunda — dwie — trzy — cztery — Milczeć i stać! Do cholery! Tramwaje! auta! stać! psiakrew! Tu — dziś — się — honoruje krew — przelaną krew! Sekund pięć — siedem — osiem — dwanaście… Szept, jak świecę, … Przeczytaj wiersz