Bałwany biją o morską latarnię, Niby ćmy nocne ku jej światłu dążąc; Potem, w powrósła świecące się wiążąc, Na środek toni pierzchają bezkarnie. Ciemność pod skrzydła swoje ziemię garnie, Jak śliski wampir na jej piersiach ciążąc; Miesiąc rogaty, hen po niebie krążąc, Z za chmur się czasem wykrzywi poczwarnie. W mgłę przeźroczystą osnuła się przystań… … Przeczytaj wiersz
Tęsknoto, smutnych myśli rodzicielko! Jako trucizna, palisz duszy trzewa. Jak orkan, który nad knieją rozbrzmiewa, Unosisz kędyś w dal nadzieję wszelką… Jak zabłąkana srebrnoskrzydła mewa, Lecę nad głębi twej przestrzenią wielką… Konam, jak rybki te ze złotą skrzelką, Które na piaski psota fal wysiewa… Niesiesz mnie, niesiesz na skrzydłach srebrzystych Do mojej ziemi, do mych … Przeczytaj wiersz
Ruch i życie spętała przyroda, Szklany pałac zbudowała zima. Śpi w milczeniu nieruchoma woda, Niby zwłoki padłego olbrzyma. Krzaki — z liścia letniego odarte — Zrzadka strzępią się szarą rosochą, Niby wznosząc ramiona rozwarte Do przyrody, co im jest macochą. Dawniej, strojne w zieloności szatę, Przeglądały się w wody zwierciedle — Dziś im fala nie … Przeczytaj wiersz
Iskrzą się w słońcu bezmierne zalewy, Lekko zmarszczone niby rybia łuska. Wiatr biegnie po nich i nieznacznie muska Nad skalnym brzegiem zawieszone krzewy. Na szarych głazach posiadały mewy; Fala wkoło nich śnieżną pianą pluska: Raz cicho klaśnie — jak odgłos całuska, To znów zawarczy — niby tłumiąc gniewy… Lecz znów ucichnie i staje się cicha, … Przeczytaj wiersz
Patrzaj, dziecino, jak na naszej lipie już roj drobniuchnych listeczków się sypie; wkrótce porzucą swych pączków osłonę (jak dziatwa zrzuca zimowe futerka) i błysną w słońcu, jasne i zielone. — a na gałązkach ptaszyna zaćwierka. Słoneczko cieple, swawolne i płoche tak się zawzięło na Zimę-Kumochę, że obrażona na tę nieuprzejmość za siódmą górę wynosi się … Przeczytaj wiersz
W uroczystej dla nas chwili, Na dniu TWOJEGO imienia Stajem, byśmy CI złożyli Nasze dzięki i życzenia. Szybko ubiegły te czasy, Kiedy witając swobodę Były w ruchu wszystkie prasy, A drukarz miał swą nagrodę; Dziś w drukarniach coraz głuszej, Zagniewane na nas nieba, A ten, co pokarm dla duszy Daje, jest często bez chleba. Co … Przeczytaj wiersz
Za Niemen nam precz! Ej, koniu, leć kulą, Dziewczyno — zazulo, Uściśnij, daj miecz! — Za Niemen, za Niemen? i czemuż wzajemnem Nie przylgniesz tu sercem? coś wabi za Niemnem? Czy kraj tam piękniejszy, kwiecistsza tam błoń, Czy milsze dziewoje, że tęsknisz tam doń? Nie lecę do dziew, Polecę na gody Czerwone lać miody, Niewiernych … Przeczytaj wiersz
Śniegi opadły z naszej pięknej łąki, Rozraduj czoło, zima już nie wróci, Przyjdź, przyjacielu, między świeże dzwonki I niech się serce twe nigdy nie smuci, A wszystkie bóle wiosna rozpogodzi, Dnie cię wesołe radością uraczą, Poco się smucić, gdy jesteśmy młodzi, Za zbiegłem życiem niechaj starcy płaczą. Przyjdź, przyjacielu — troska cię ominie, Ranek zawitał … Przeczytaj wiersz
Wiosna zielone rozplata kosy, Rumianem licem rozkwita, Z powietrznych piewców rannemi głosy Grono kupalnic ją wita. Pieją i klaszczą, ich śpiew pochwalny Dawnym bożyszczom brzmi częścią, Święćmy ten obrzęd i dzień kupalny Uczcijmy starą powieścią! Między powietrzną rzeszą, co wkoło Pieśni zanuca we wiośnie, Nie każdy śpiewak śpiewa wesoło, Nie każdy w słońcu kwiat rośnie. … Przeczytaj wiersz
Ot, już wiosenka, Wraca wesoła; Z poza okienka, Widna dokoła. Słonko przygrzewa, Wciąż promieniściej; Śmieją się drzewa, Z pod pęków liści. Szary skowronek, Wzbił się w obłoki, Dzwoniąc jak dzwonek, Z wieży wysokiej. I już, o! dziatki, Za dni niewiele: Trawka i kwiatki, Łąkę zaściele. Spłyną te chmury, Co niebo tłoczą; Piłka do góry, Pomknie … Przeczytaj wiersz
Na ziemi jesień wietrzna konary drzew pochyla, Perełki chmur po niebie jak na różańcu goni. W ogrodach Twoich oczu kołyszą się motyle, W pasiekach ust Twych słodkich rój miodno-złoty dzwoni. Już spłonął po zagrodach rumieniec jarzębiny I dzwonki kulek srebrnych nie toczą nad przełęczą, Ale gdy moje oczy ku Twoim oczom skłonię – Dzwonkami, jarzębiną … Przeczytaj wiersz
Piotr miał cię za swą dziką żądzę, Jan za to, że jest piękny ciałem, Alojzy miał cię za pieniądze, Ja — zawsze cię za k…ę miałem.
Ziemię pomierzył i głębokie morze, Wie, jako wstają i zachodzą zorze; Wiatrom rozumie, praktykuje komu, A sam nie widzi, że ma kurwę w domu.
Niech się wszystko odnowi, odmieni…. O jesieni, jesieni, jesieni ….. Niech się nocą do głębi przeźrocza nowe gwiazdy urodzą czy stoczą, niech się spełni, co się nie odstanie, choćby krzywda, choćby ból bez miary, niesłychane dla serca ofiary, gniew czy miłość, życie czy skonanie, niech się tylko coś prędko odmieni. O jesieni!… jesieni! … jesieni! … Przeczytaj wiersz
Pieśń I Śpiewaj o Muzo, jakiemi przymioty Można jebura zyskać wieniec złoty! Śpiewaj rozkosznie pełna ognia Feba! Niech pozna Naród, jak jebać potrzeba! Wiem ja to wprawdzie, że nie jesteś rada, Gdy ci o huju rozprawa wypada. Lecz nie bądź tego-ć Panieneczko gładka, Abyś czasami nie wypięła zadka Na łechtające prośby Apollina, Pana Niebianów, cnego … Przeczytaj wiersz
Dupa ludzkości raju pozbawiła Dupa a nie jabłko Adama skusiła Dupa nieraz królów dawnych mianowała Dupa też ich detronizowała Dupa bogaci, dupa rujnuje Dupa losami świata kieruje Dupa pomaga, dupa przeszkadza Dupa miłuje i dupa zdradza Dupa żebraków i królów raduje Dupa w pałacu i w chacie króluje Dupa smakuje młodym i starym Dupa tchnie … Przeczytaj wiersz
Jesienne niebo słodkie, pełne łaski spowite w szal kaukaski, przez drzew bezlistnych rozszczepione pędzle przeciąga różową frędzlę. I ku nadziei mej podchodzi z bliska, słodyczą mnie uściskaj i na tęsknocie mej opiera dłonie – pachną ostatnie lewkonie. Jesienne niebo słodkie, pełne łaski, zwija swój szal kaukaski a odrzuciwszy go, staje bez ruchu z cekinem złotym … Przeczytaj wiersz
Panie, który mnie ciszą poisz i karmisz błękitem, I gwiazdy mi otrząsasz, księżyce z jabłoni, I Twój wieczór mi dobrą łąką dzwoni, I niebem gwiazdy nocą przesiewasz, jak sitem. – O, zabierz z słów mych smętnych, jak sznur ptaków lotnych, Tę tęsknotę błękitną i marzeń mych męstwo, Oczu – zwątpienie wieczne i ludzkie – wilgotnych, … Przeczytaj wiersz
Biało-krwawy, Krwawo-biały, lniany Opatrunku, który zwiesz się: sztandar, Coś się z wielkim krwotokiem uporał! Wiatr rozwija ten dokument rany, Wznosi w górę bohaterski bandaż, Tę pamiątkę, Ten dług I ten morał.
Wodo, śpiewaczko, wodo samograjko, zarosłaś rzęsą, niezapominajką, schowana w trawie, śród torfów zapadła, bulgocesz na dnie w swą fletnię,- zajadła . Świergoczesz szybko, niejasno lecz zwięźle w mule, pod którym piosenka twa grzęźnie, pchana przemożną, nieodpartą chętką by coś oznajmić prędko, prędko, prędko ! Znowu mam suknię i włosy dziewczęce : zbiegam, pod struny twe … Przeczytaj wiersz
Tyle jest smutku w naszym wzroku, Zbyt gorzko przyznać, zbyt boleśnie, Że tylko i miedziany spokój Pozostał nam w tym późnym wrześniu. Inny odebrał mi spłoszenie I dreszcz, i ciepło twego ciała … W sercu, jesiennym nieskończenie, Cisza się deszczem rozszemrała. To nic. Przywyknę. Jak pociecha Zrodziła się ta prawda prosta, Że nic mnie w … Przeczytaj wiersz