Nie trafunek przygodny ludzkie sprawy rządzi: I fortunę szaloną, choć upornie błądzi, Chełzna[1] twardym munsztukiem twego moc zrządzenia, O mądrości, wszystkiego żywocie stworzenia! Lutość i sprawiedliwość — wszytkie twoje sprawy, A przed twemi oczyma i lewy i prawy. Więc temu i to zdrowo, co sie zda, że szkodzi Tamtemu, i to wadzi, co mu żywot … Przeczytaj wiersz
Łabędź odbija się w przejrzystej fali, gdy na jeziorze lazurowym gości. Bóg — we Wszechświecie, co go kornie chwali. My — w potomności. Potomność zimna jest i lodowata, jak waszych jezior północnych powierzchnie. Cóż nam z jej blasków, co są z tego świata, gdy życie pierzchnie? W sercu żyjącem znaleźć swe odbicie, z ocząt dziewiczych … Przeczytaj wiersz
Nigdy z królami nie będziem w aljansach, Nigdy przed mocą nie ugniemy szyi; Bo u Chrystusa my na ordynansach — Słudzy Maryi! Więc choć się spęka świat, i zadrży słońce, Chociaż się chmury i morza nasrożą; Choćby na smokach wojska latające, Nas nie zatrwożą. Bóg naszych ojców i dziś jest nad nami! Więc nie dopuści … Przeczytaj wiersz
Pieśń IV Zacni się rodzą z zacnych i cnotliwych: Znać w koniach sztuki ojczyste; lękliwych Mężna orlica gołębi nie rodzi Ani mdły zając z dużych lwów pochodzi. Wszakże rozmnaża cnoty przyrodzone Ćwiczenie; czynią serce utwierdzone Piękne nauki; tych kiedy nie staje, Ślachetne plemię szpecą złe zwyczaje. Śmiał się waleczny Rzym z syna onego Ojca, dzielnością … Przeczytaj wiersz
I. W dal toczy Świteź — w jasną dal Zwierciadło swe olbrzymie. U świętych fal jej — świętych fal Uklęknij, o pielgrzymie! Srebrzyste, czyste, płynne szkło Roztacza się okręgiem, I z cichym szumem fale mkną A mkną pod widnokręgiem. Zielony bór — odwieczny bór, Szumiących drzew szeregi, Świątyni Boga żywy mur Jeziora wieńczy brzegi. A … Przeczytaj wiersz
Solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni… Wiosna ożywczym tchem wygnała precz srogi mróz i zimno. Na wodę wyschłe ciągną znów galary. Wieśniak z dobytkiem swym opuszcza już chatę swoją dymną, a na wygonach szron nie błyska szary. Venus już idzie w pląs w miesięczną noc — nigdy się nie spóźnia rej wodzi tańcom … Przeczytaj wiersz
Pieśń o Rolandzie IKról Karol, cesarz nasz Wielki, siedem pełnych lat zostawał w Hiszpanji, aż po samo morze zdobył tę pyszną ziemię. Niemasz zamku któryby mu się ostał; niemasz muru któryby był cały, niemasz miasta, krom Saragossy stojącej na górze. Włada tam król Marsyl, nie miłujący Boga: Mahometowi służy, do Apolina się modli. Nie ustrzeże … Przeczytaj wiersz
Nad Perskiém morzem księżyc w pełni świeci. Śpią mgłą owiane fale lazurowe, I wkoło we mgle, jak w srebrzystéj sieci, Skaliste brzegi i wyspy palmowe, Kąpią się w blasku miesięcznéj pogody. Z brzegu odbity we zwierciadłach wody, Gród Gombarunu marmurem się bieli. W nim gmach Emira góruje nad skały. — Przed chwilą trąby i wdzięczny … Przeczytaj wiersz
Pieśń o dobrodziejstwach Boga Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie, I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie. Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje, Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje. Wdzięcznem Cię … Przeczytaj wiersz
PIEŚŃ Z PODANIA przez Romana Zmorskiego. Ażeby Czytelnik wiedział, jak się na utwór następny zapatrywać i go oceniać, konieczną jest że powiem poprzednio słów kilka: z kąd i jakim tenże powstał sposobem. Podanie, na którém pieśń tę osnowałem, jest nabytkiem jeszcze z dziecinnych lat moich. Uczyniło ono wtedy na mym umyśle tak głębokie wrażenie, że … Przeczytaj wiersz
(Z zaginionej powieści „Przednowie“.) Z stromej opoki Na świat szeroki Jaśnieje Częstochowa. W niej ciemnolica Bogarodzica — Tron ma Polska Królowa. Gwiazda zaranna, Przeczysta Panna, Źródło orzeźwiające; Puklerz niezżyty, Gród niezdobyty, Nadziei jasne słońce. Kto przy Niej szczerze Postoi w wierze, Przy tym statecznie Ona; Pierś zbroi męstwem, Darzy zwycięstwem — Wojewodza niezwalczona. Nie pierwsza … Przeczytaj wiersz
Nikt nie zgadnie, jak i kiedy przyszedł na ten świat, Czy po nagich krzesanicach z gór na ziemię spadł, Czy się podniósł z cichych stawów i zmurszałych den, Gdzie na wodnych traw podłożu zmógł go długi sen — Czy go zrodził bór, co nocą w czarnych głębiach huczy, Czy ten martwy ugor skalny, gdzie się … Przeczytaj wiersz
Śladem bieda przyszła, śladem, Za zbytkami i nieładem! Długo nad granicą stała, Wolności się dotknąć bała. Wolności się dotknąć bała, Bo ją dawno szanowała. Wolności, niebieskie dziecko! Ułowiono cię zdradziecko. W klatkę cię mocno zamknięto, Bujnych skrzydełek przycięto. Przedtem u jednego stołu Król z poddanym jadł pospołu, Jak ojciec dzieci przyjmował, Jak swych przyjaciół częstował. … Przeczytaj wiersz
Bóg się rodzi, moc truchleje; Pan niebiosów obnażony; Ogień krzepnie; blask ciemnieje; Ma granice — nieskończony; Wzgardzony — okryty chwałą, Śmiertelny — król na wiekami!… A Słowo — Ciałem się stało I mieszkało między nami. Cóż, Niebo, masz nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście twoje, Wszedł między lud ukochany, Dzieląc z nim trudy i znoje. Niemało … Przeczytaj wiersz
Kiedy ranne wstają zorze, Tobie ziemia, Tobie morze, Tobie śpiewa żywioł wszelki, Bądź pochwalon, Boże wielki! A człowiek, który bez miary Obsypany Twemi dary, Coś go stworzył i ocalił, A czemużby Cię nie chwalił? Ledwie oczy przetrzeć zdołam, Wnet do mego Pana wołam. Do mego Boga na niebie, I szukam go koło siebie. Wielu snem … Przeczytaj wiersz
Tren żałobny na śmierć Bolesława Chrobrego Ludzie wszelkiej płci i wieku! Wszystkie stany, spieszcie! Pogrzeb króla Bolesława w bólu dziś obaczcie! Nad wielkiego męża zgonem ze mną w płacz uderzcie! Biadaż nam, o Bolesławie! Gdzież twa sława wielka? Gdzie twe męstwo? Kędy blask twój? Kędy moc twa wszelka? Jeno łzy ma dziś po tobie Polska-rodzicielka! … Przeczytaj wiersz
Jeżeli kiedyś wspomnisz mnie gdzieś w obcym kraju – choć ta fraza to ledwie wymysł mój, a nie proroctwo, skutkiem więc wyrazu twych oczu uzbrojonych w łzy nie można mówić o tym: daty tą wędką z toni nawet ty nie wydobędziesz łatwo – zatem zza siedmiu gór, lasów i zza mórz w formie epilogu tylko … Przeczytaj wiersz
Hej, użyjmy żywota! Wszak żyjem tylko raz; Niechaj ta czara złota Nie próżno wabi nas. Hejże do niej wesoło! Niechaj obiega w koło, Chwytaj i do dna chyl Zwiastunkę słodkich chwil! Po co tu obce mowy, Polski pijemy miód; Lepszy śpiew narodowy I lepszy bratni ród. W ksiąg greckich, rzymskich steki Wlazłeś, nie żebyś gnił; … Przeczytaj wiersz