Twoja ocena

Gwiazdy

Niekiedy nazbyt ciężkiem bywa cierpień brzemię… Serce ryje się wskazy, jak spękany djament, I najsilniejszy czuje, dziko patrząc w ziemię, Że porywa go czarny, niewstrzymany zamęt. W gwiazdach wówczas, człowieku, pokładaj nadzieję! Zważaj, jako jest wielką a cichą ich praca; Odejdziesz pokrzepiony — bo z gwiazd spokój wieje, Który zwichrzonym myślom równowagę wraca.


Wiktor Gomulicki

Ananke

Gwiazdy wydały nade mną sąd: — wieczną jest ciemność, wiecznym jest błąd. — Ty, budowniku nadgwiezdnych wież — będziesz się tułał jak dziki zwierz, — zapadnie każdy pod tobą ląd — — wśród ognia zmarzniesz — stlisz się jak lont. A gwiazdom odparł królewski duch: wam przeznaczono okrężny ruch, mojej wolności dowodem błąd, serce me … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Miciński

Jasna gwiazdo

Jasna gwiazdo, o, gdybym mógł tak nieprzerwanie Jak ty — nie, nie promienieć samotnie, wysoko Jak na wieczność rozwarte, w natury otchłanie Bezsennie zapatrzone pustelnika oko; Nie śledzić, jak w odwiecznym kapłańskim mozole Wody mórz obmywają ludzkich lądów brzegi, Lub jak na ostre rysy łańcuchów gór w dole Maską czystą i miękką opadają śniegi; Nie … Przeczytaj wiersz


John Keats

Wieczór

Te same gwiazdy wyszeptały wieczór jak zwierzenie. Latarnie wyszły z ciemnych bram na ulicę i w powietrzu cicho stanęły. Zmrok łagodnie przemienia przestrzenie. Ogrody opuściły swoje drzewa, szare domki znad rzeki spłynęły. W niskich brzegach śród olch płynie żal. Tylko horyzont uchyla nieba księżycem i droga długo wiedzie we wspomnienie. I twoje dłonie sieją między … Przeczytaj wiersz


Julian Przyboś

Noc na preriach

Noc na preriach, Już po kolacji, przygasa, tli się ognisko, Zmęczeni emigranci śpią, owinięci w koce. Sam idę w ciemność, przystaję i patrzę na gwiazdy. Wydaje mi się, że ich nigdy dotąd nie pojąłem. Teraz wstępuje we mnie pokój i nieśmiertelność, Pochwalam śmierć i sumuję dane. Jakie skróty! Jaka zgodność! Jaka plenitudo! Ten sam dawny … Przeczytaj wiersz


Walt Whitman

Gwiazdka

Samotna w niebie Gwiazdka się pali, Wabi do siebie Mój umysł z dali; Mkną do niej w gości Sny moje z ziemi, Bo blask radości Z wysoka śle mi ! Blask ten widziałem W żrenic spojrzeniu, Które kochałem Wbrew przeznaczeniu; Dla cierpień były Najsłodszym lekiem, A blaskiem lśniły Równie dalekim. Sen oczy kleił, Lecz nie … Przeczytaj wiersz


Michaił Lermontow

Gwiazdy

Był-że to sen? — Śród cudów górskiej krasy, Pod dziwnem tchnieniem przepotężnej pieśni, Którą echowo szumiały wkrąg lasy, Raz mi się zdało, że się ucieleśni Ideał śniony długie, długie czasy… Śród skał wyniosłych, w ciemnej jarów cieśni, Błysły mi gwiazdy dwie, pełne słodyczy, I czar rzuciły na mnie tajemniczy. I zdało mi się, że wszystko … Przeczytaj wiersz


Zenon Przesmycki

Astronomia

Stojąc pod niebem bez góry i dołu tętnię dojrzały do wielkości gwiazd. Własnych zaklęć ogromne koło krążę po niebie płynącym w czas. W sklepieniu cichym jak śmierć słowików nagle porywa mosiężny cyklon i tylko ludzie zostają – podobni rozdartym nad śmiercią cyrklom. A tu dzwonią światy obojętne, maczek gwiazd zamieniony w kosmos, rosną groźnie światy … Przeczytaj wiersz


Krzysztof Kamil Baczyński

Gwiazdy spadają

Gwiaz­dy spa­da­ją w dal jed­na za dru­gą Niby łzy nocy bez­gło­śne i sen­ne, A każ­da ciem­ność zna­czy ja­sną smu­gą, Co pły­nie za nią, jak echo pro­mien­ne… A gdzieś na pu­stej wy­ko­szo­nej łące Pod mgły wie­czor­nej wid­mo­wym ob­ło­kiem Bia­łe nar­cy­zy ni­kłe i więd­ną­ce W ga­sną­ce gwiaz­dy pa­trzą bla­dem okiem.


Bronisława Ostrowska

Świecą gwiazdy, świecą

Świe­cą gwiaz­dy, świe­cą Na wy­so­kim nie­bie… Jeno nie myśl chło­pie, Że to i dla cie­bie!… Ta ja­sna z ty­sią­ca, Co wscho­dzi od boru Jako skra­wek słoń­ca – To pana ze dwo­ru… A ni­żej ta dru­ga Ze zło­ta szcze­re­go, Co nad sta­wem mru­ga – Pro­bosz­cza na­sze­go… A trze­cia, co w po­bok Rzu­ca snop ogni­sty Jako srebr­ną … Przeczytaj wiersz


Maria Konopnicka

Gwiazda spada nad morzem

Gwiazda spada nad morzem, cicha, pogrążona w smutku, widzę jej gasnący promień, widzę jej powolne duszenie się. Ta jedyna gwiazda w nocy… Jednak zawsze będę czuł twój wzrok podążający za mną, lśni przyjaźnie w moją noc, zawsze będziesz świecić nad moją drogą, cicha, pogrążona w smutku, gwiazdo, która gaśniesz dla mnie! Twój wzrok będzie podążał … Przeczytaj wiersz


Vilhelm Ekelund