Rozchyliłem stulone płatki i pokazałem jej wstydliwe wnętrze kwiatu. – Niech pan przestanie. Jeszcze nie wiedząc, lecz już przeczuwając widocznie, zaśmiałem się nagle i nagle urwałem… – Bo?… Podniecające i sekretne były jej oczy, zmrużone niezdecydowaną odpowiedzią… Wtedy rozwarłem szeroko na cztery strony świata białe ciało lilii i wilgotnymi wargami upieściłem wnętrze… A gdy podniosłem … Przeczytaj wiersz
Wiosenny wiatr mię bzami owiał, Trąciłaś ogród lekkim ruchem, Twój płaszcz przygasnął, poliliowiał I stał się kolorowym puchem. Zmierzch ci jak pająk na sukienkach Koronki w dzwonki wyhaftował, Jak pióro senne po mych rękach, Po twarzy twój przepływa owal. W latarniach ulic drżą motyle, Ciemnieje dal i gra bezkreśnie; Mglisz się, zanikasz w świateł pyle, … Przeczytaj wiersz
Przy ostach nie mówcie mi o róży głupiej czerwonej gębie oset filozof prawdziwy drogi życia obserwuje w kurzu opończy tworzy wspaniałą dekorację pielgrzymek W secesji zrobił pewną karierę niestety źle pojęty wycofał się z powrotem na suche wyżyny dziś od księży wiodących pielgrzymki nauczył się sztuki gestu stał się najgłębszym z chwastów postać swą na … Przeczytaj wiersz
Biały jaśmin zapachniał w ogrodzie — Wy pytacie, czemu zbladłem na twarzy? Dusza drży mi, jak światło na wodzie, I o dawnych czasach drżąca marzy…. W jednej wiosce była panna młoda — Ciemne oczy, a w oczach pogoda, I twarz miała tak bledziutką, białą, Jak konwalia, co drży po nad skałą. A tak cicha i … Przeczytaj wiersz
Uschnięta róża na listek podarty Schyliła główkę; — i listek i ona, Jak dwoje młodych, co z miłości skona, W ramiona sobie, niby w grób otwarty Padłszy — leżały, a mnie smutno było Pochylonemu nad kwiatków mogiłą, I rozstroiła mi nerwy sielanka, I żałowałem, że jednego ranka Zerwaniem taką śmierć róży zadałem, Gdy album lubej … Przeczytaj wiersz
Kwitną jaśminy. Przez gęstwinę Idę nad Terek skoro świt. Z dala, spomiędzy gór, w dolinę, Spogląda lśniący, srebrny szczyt. Szeleści rzeka, w iskrach cała, Jaśminem pachnie duszny las. Zima się z latem wymieszała: Śniegi z błękitem nieba wraz. W upalnej drzemce las zamiera, Co wzmaga tylko kwiatów dur. Olśniewa w pełnym świetle teraz Majestatyczny przepych … Przeczytaj wiersz
Wiosna w kwiaty tchnęła życie: Czas wygłosić pieśń dla Róż, Towarzyszek naszych kruż. Dla nich śpiew mój usłyszycie. Róża jest radością ludzi, Woń jej w bogach zachwyt budzi, I na łonie Charyt z wiosną Erosowe róże rosną. Afrodyty tyś ozdobą, Muzy lubią cię niezmiernie, A pieśń wieszczów żyje tobą. Kwiatów twoich strzegą ciernie, Lecz choć … Przeczytaj wiersz
Na ziemi indyjskiej, gdzie kwitną banany, Przecudna mieszkała królowa. Małżonek jej siwy — latami złamany — Już nie znał miłości i słowa. Lecz pani wyrosła w powadze i cnocie, Więc wierną mężowi jest zawsze: Choć rycerz niejeden w miłosnej tęsknocie Przysięgi jej składał najłzawsze. I każdy, choć z żalu i płacze i ginie, We łzach … Przeczytaj wiersz
Kwiat zasuszony i bezwonny Znalazłem w książce z dawnych lat, I głos marzenia nieuchronny Już się do mej duszy wkradł. Gdzie kwitnął? Jakiej wiosny zaznał? Czy długo kwitnął? Kto go rwał? Czy go zerwała dłoń przyjazna? I po co w książce leżeć miał? Czy na pamiątkę czułej schadzki, Czy znaczyć miał rozłąki ból, Czy był … Przeczytaj wiersz
Ze złotośnieżnych chmur, któremi w pierwszy dzień Stworzenia lazur lśnił, i z bieli gwiazd wieczystej Utkałeś, Boże mój, kielichy wonnych tchnień Dla nieznającej klęsk ziemi dziewiczo-czystej; Kosaćce żółte niw z łabędzich wdziękiem szyj I boski wawrzyn ów przez świat wygnanych duchów, Różany jako dłoń serafa w bieli swéj, Gdy ją zrumieni wstyd porannych złotych puchów; … Przeczytaj wiersz
Komu ślubny splatasz wieniec Z róż, lilii i tymianka? Ach! jak szczęśliwy młodzieniec, Komu ślubny splatasz wieniec, Pewnie dla twego kochanka? Wydają łzy i rumieniec, Komu ślubny splatasz wieniec Z róż, lilii i tymianka? Jednemu oddajesz wieniec, Z róż, lilii i tymianka: Kocha cię drugi młodzieniec, Ty jednemu oddasz wieniec; Zostawże łzy i rumieniec, Dla … Przeczytaj wiersz
Różą, mrozem spłodzoną Tryjonu zimnego, miej, książę, za kolędę od sługi swojego. Przed wiosną, przed Zefirem Muza ją rozwiła i mały dar za wielki tobie poświęciła. Godna rymu jest róża: sam Tytan, gdy wschodzi, różaną twarz podaje, lubo też zachodzi, różane lice kryje w oceańskie morze; różane są tak ranne, jak wieczorne zorze (…) Róża … Przeczytaj wiersz
Ziejąc zatrute, zgniłe tchnienie, Stęchłych wód tonie ołowiane Leżą, bezwładnie odrętwione, Wsłuchane w własne swe milczenie. Patrząc na wód tych czarne tonie, Białością swoją przerażona, Chłonąc wyziewy ich zatrute, Lilia omdlałe schyla skronie.
Raz — w ogrodzie zielonym — Przed wieczorem — o wiośnie — Na tę śnieżną lilijkę Poglądałem miłośnie… Upojony jej wonią — Przed godziną zórz złotą — Na tę czystą lilijkę Poglądałem z tęsknotą… I gdym na nią tak patrzył, Zdało mi się, że ona Nagle drgnęła, tak, drgnęła, Jakby ze snu spłoszona. … Przeczytaj wiersz
Rozkwitła róża pąsowa, upił się słowik zapachem — do zamroczenia was wzywam, ej sufi, czciciele wina. Podstawy waszych ślubów zdawały się twarde jak skała — patrzcie, jak w mgnieniu oka rozbiła je szklana czarka. Przynieś mi, saki, wina, bo w tym pałacu pogardy nie wiem, kto stróżem, kto królem, kto trzeźwy, a kto … Przeczytaj wiersz
Najlepiej było leżeć na słońcu, na łące, Wezbranej świeżą wonią, w lipcowe poranki, Wchłaniać w płuca ziół zapach, wchłaniać w ciało słońce, Wśród drżących traw i szorstkiej, drobnej macierzanki. A na łące niebieskiej, sianej w lotne kwiaty, Rozmigotanej blaskiem, rozpachnionej latem, Toczą się białą wełną, mlecznem kłębowiskiem, Obłoki nieuchwytne, dalekie a bliskie. Leżeć, liczyć obłoki, … Przeczytaj wiersz
Pan Bóg stworzył dnia trzeciego, Dla ozdoby świata tego, Różnobarwne wonne kwiatki, Lilie, róże i bławatki. Dawszy im różne znamiona, I według tychże imiona, Rzekł: idźcie drogie dzieciny, Na góry, lasy, doliny, Łąki, wody i tam roście, Kwitnąc, chwałę moją głoście. Lecz nim was w drogę wyprawię, Naprzód was pobłogosławię. Kwiaty głowy pochyliły, I tron … Przeczytaj wiersz
Kwiaty grzechu, zepsucia, o kwiaty pokuszeń! Wabiące zmysły moje czarem i urokiem Nieznanych, tajemniczych rozkoszy i wzruszeń… – Pokąd na was cielesnym spoglądam okiem – Dziś wiem już, że jesteście na kształt trybularzy Z których płynie ku niebu wciąż ofiara woni; dziś wiem już, że w odblaskach waszych barw się żarzy Modlitwa uroczysta pół, lasów … Przeczytaj wiersz
Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne, Co się własną upajają wonią: Przed żywszym blaskiem jeszcze w cień się chronią I wierzą jeszcze w swe trwanie niezmienne. Po nich, ach! inne stubarwne, płomienne, Znów zakwitają i za słońcem gonią: Wiedzą, że zwiędną, więc czasu nie trwonią I gaszą tylko pragnienia codzienne. A później znowu wspomnień astry blade … Przeczytaj wiersz
Znowu więdną wszystkie zioła, Tylko srebrne astry kwitną, Zapatrzone w chłodną niebios Toń błękitną… Jakże smutna teraz jesień! Ach, smutniejsza niż przed laty, Choć tak samo żółkną liście Więdną kwiaty I tak samo noc miesięczna Sieje jasność, smutek, ciszę I tak samo drzew wierzchołki Wiatr kołysze Ale teraz braknie sercu Tych upojeń i uniesień Co … Przeczytaj wiersz
Bzy gęsto sterczą sztorcem, Gruboziarniste i mokre, Stokrotne, gotowym wierszem, radośnie rozrosłe bzy. O szóstej rano wstałaś, Dziewczyno z prężnym sercem, I łamiesz, z miłości dla mnie, promieniejące bzy. Tak wcześnie i już tak gorąco, A cóż dopiero w południe, Gdy jeszcze mocniej w nozdrza uderzą zerwane bzy! Dziewczyno na palcach wspięta, Której ręce tak … Przeczytaj wiersz