Płakałem we śnie, o luba ma! Śniłem: żeś w grobie leżała, Zbudziłem się — i jasna łza Po moich licach spływała… Płakałem we śnie, o luba ma, Niewierną widziałem Cię w snach, Zbudziłem się — ale ból trwa, Boleść skąpana we łzach… Płakałem we śnie, o kwiatku mój, Śniłem — że miłość mą znasz, Zbudziłem … Przeczytaj wiersz
Dziecię namilejsze, proszę cie, nie płaczy; Aza twoje członeczki juże drżą od zimna? Czyli jasłki kamienne ciebie nie chcą trzymać, A grzechy tego świata przypędzają cię płakać? Co działasz, serce zimne a i zatwardziałe? Bieży rychlej, oglądaj krola narodzonego, W jasłkach położonego, upokorzonego. Śpiewajmy mu nabożnie, śpiewajmy mu wdzięcznie. Panno namilejsza, raczyż sie smiłować: Jezusa … Przeczytaj wiersz
Śpiewałem — teraz płaczę. Niemniej przecię W mych łzach i w śpiewie kocham się potrosze — Bowiem zarówno wzniosłych żądz rozkosze, Jak męki ducha są mi ku podniecie. Więc czy mi sprzyja los, czy mię ugniecie — W miarę jak matce rówien lub macosze — Zarówno mężnie ciężar życia znoszę, Gdyż w bój gotowym zawsze … Przeczytaj wiersz
Widziałem cię płaczącą, okaś nie otarła I promienna o lazur łezka się oparła Jak na listku fiołka rosa uwieszona. Widziałem i twój uśmiech, i te wówczas oczy, Przy których skonał szafir u twojego łona; Skonał, bo tak żyjących świateł nie roztoczy. Jak w chmurkę wsiąka barwa słonecznego błysku, Którą cienie wieczora nie bez trudu znoszą, … Przeczytaj wiersz
Łzy? Płaczemy w ciemnym przedpokoju, W którym nikt kandelabra nie zapalił; Płaczemy o tym, że na sąsiednim dachu Śnieg się stopił. Płaczemy o młodych, o wiosennych brzozach, O niemilknącym dzwonie w cieniu, Płaczemy jak dzieci, o wszystkich odgłosach W majowym dniu. Drogę łzami tylko oznaczamy W urzeczonym świecie, nie znaczonym losami.. I nad zmarzniętym kotkiem … Przeczytaj wiersz
Przechodziłem pod namiotami drzew i krople deszczu dosięgały mnie niekiedy, jakby pytając: czy chcesz cierpieć? Czy chcesz płakać? Powietrze było wilgotne, Liście błyszczące, zapach wiosny i nieszczęścia
Szkoda, że stało się, szkoda, że nie ma, że… eech, próżna mowa. Norwid, ten pisałby, Tycjan i Rembrandt, i Loon by malował. Ręce jak miękki sen, oczy jak, czy ja wiem, wiadomo: oczy. Anioł szedł, szedł przez mgłę. Mówię tak. A on: nie. I zauroczył. No i łzy. A, to ty? Szkoda mi, byłyby i … Przeczytaj wiersz
Płakała w nocy, ale nie jej płacz go zbudził. Nie był płaczem dla niego, chociaż mógł być o nim. To był wiatr, dygot szyby, obce sprawom ludzi. I półprzytomny wstyd, że ona tak się trudzi, to, co tłumione czyniąc podwójnie tłumionym przez to, że w nocy płacze. Nie jej płacz go zbudził: ile więc było … Przeczytaj wiersz