O Boże, o Wenero i ty, Merkury, patronie złodziei, Błagam cię, daj mi we właściwym czasie sklepik z tytoniem, Gdzie na półkach ułożone zgrabnie lśniące pudełeczka, I wonny tabak sprzedawany luzem, i machorkę, I jasny tytoń wirgiński pod jasnym szkłem gablotki, I wagę nie za bardzo ubrudzoną, I dziwki, co wpadają na słówko czy dwa, … Przeczytaj wiersz
Jak oddać zapach w poezji… na pewno nie przez proste nazwanie ale cały wiersz musi pachnieć i rym i rytm muszą mieć temperaturę miodowej polany a każdy przeskok rytmiczny coś z powiewu róży przerzuconej nad ogrodem rozmawialiśmy w jak najlepszej symbiozie aż do chwili gdy powiedziałem: „wynieś proszę do wiadro bo potwornie tu śmierdzi szczyną” … Przeczytaj wiersz
Wieczorami w złotych kawiarniach, w niebieskim dymie tytoniu, Gwarzą sennie oszukani poeci, oszukani niepotrzebni nikomu Oszukały ich wiosny i zimy, jesienie i liście młode, Oszukały ich wschody słońca, złoto sinych fal przed zachodem. Oszukały ich nawałnice i wiatrów szumiących huk, Oszukały: cierpienie — i litość, — śmierć codzienna, miłość — i Bóg! Oszukały: żelazo i … Przeczytaj wiersz
Wszystko co kocha, obsłon pragnie zdzierać szaty I obnażać namiętne ukochane łona. Mędrcy z obsłon najskrytszych chcą obnażyć światy I bezpłodna jest miłość cnotą ujarzmiona. O Piękno! zstąp żyjące przed oblicze ludu I rozsłoń się jak Fryne szczerzej, śmielej, prościej; Bez targów nierządnicy, bez tajnego brudu Zepsucia, co w zamkniętej gnieździ się świętości. Niech zadrżą … Przeczytaj wiersz
Ja Atrydów sławić mam, Czyny Kadma ująć w śpiew; Struna liry dźwięczy wbrew, Że jej panem Eros sam. Zmieniam struny: znowu chcę Heraklowe trudy grać; Lecz mi lira daje znać Że w niej tylko Miłość tchnie. Więc w późniejszy chyba czas, Bohaterzy, uczcim was; Bo dziś nastrój liry mojej W Erosowej służbie stoi.
Z chwilą kiedy poezja wyzwoliła się powoli z utartych form rytmicznych i przestała być szeregiem wypracowań na zadane tematy, jak również bebechowo-wstrząsowym krzykiem, czy nawet rykiem na temat różnych uczuć życiowych, otworzył się niezmiernie szeroki horyzont czystej formy, podobnie jak to się stało w malarstwie przez pozwolenie sobie na dowolną deformację świata zewnętrznego. Wprowadzenie życiowego … Przeczytaj wiersz
Strofy me dźwięczne! Wyście mogiły! W was ja me wiary co się zużyły, Na wieczne składam spokoje; Strofy me dźwięczne! Wyście kurhany! W was ja mych uczuć wianek stargany, I dum mych grzebię w was roje! Wiele ich było, tych uśmiechniętych. Od Boga danych, przez Boga wziętych, Serca mojego pieszczochów? Wiele ich było, snów poronionych, … Przeczytaj wiersz
Oh! primave a! gioventù dell’ anno Oh! gioventù primavera della, vita. Piérwiosnku! młodości roku! Młodości! piérwiosnku życia! O kochaniu, młodości, cnocie, piosnki moje, Czyż to wy? Upojeniem waszém się upoję, I klęczący was odczytam, Pozwólcie, że na chwilę wrócę w wasze lala, I że od obecnego oderwany świata, Z wami znowu się przywitam. Miałem lat … Przeczytaj wiersz
Gdy się upiększyć chcę garniturem, Miewam paroksyzm natchnienia… Gdy mi wierzyciel zawraca głowę, Myślę, układam i piszę… Lecz, jeśli pierzchną troski życiowe, Jeżeli pełna kieszenia, Wołam: pal djabli literaturę, Adio, bracia hołysze!
Nie wiem, co to poezja, nie wiem, po co i na co, wiem, że czasami ludzie czytają wiersze i płaczą, a potem sami piszą, mozolnie i nieudolnie, by od dławiącej ciszy łkające serce uwolnić. A kiedy synka stracił pewien robociarz z Radomia, o wierszu pomyślał z płaczem i list napisał do mnie: „Chłopczyk był śliczny … Przeczytaj wiersz
A i dokąd ma frunąć ten wiersz — pozdrowienie szerokim dalom — kiedy wgłąb i wzdłuż i wszerz wszystkie progi okute stalą? A i jakiż ładunek słów pod skrzydłami na wiatr ma ponieść? Oślepłemi źrenicami luf patrzą Muzy na Helikonie. Nie na pieśń — a na chrzęst i huk czujny stoi przed hangarem Apollo. Na … Przeczytaj wiersz
Exegi monumentum aere perennius… Pieśń III – 30 Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu strzelający nad ogrom królewskich piramid nie naruszą go deszcze gryzące nie zburzy oszalały Akwilon oszczędzi go nawet łańcuch lat niezliczonych i mijanie wieków Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka i rosnący w sławę potąd będę wciąż … Przeczytaj wiersz
Kiedy za oknem śnieg prószy Lub szemrzą jesienne deszcze, Naówczas w głąb własnej duszy Chmurni wpatrują się wieszcze. Myśl ich szybuje skrzydlata Hen, nad wszechbytu gdzieś progiem, A duch wyniosły się brata Z sobą jedynie i z Bogiem. Rozwiej się jakaś otwiera Nad niebios błękity szersza – A skutek: u Gebethnera, Po kop. pięćdziesiąt od … Przeczytaj wiersz
Gdy na górach świta dzionek A w dolinie śrebrzy rosa, I ja śpiewam, jak skowronek I ja lecę pod niebiosa. Lecę — gonię wspomnień marę, Z kwiatów życia wieniec plotę; Piękność, miłość, czucie, wiarę, Na ogniwo spajam złote. Świat odbija moja dusza, Jak zielony brzeg krynica; Wszystko piękne tkliwie wzrusza, Wszystko tkliwe ją zachwyca. Łza … Przeczytaj wiersz
Nasza mama jest poetką, nasza mama pisze wiersze i dlatego z naszą mamą życie w domu jest piękniejsze. Gdy mama podlewa kwiaty z konewki deszczykiem wody mówi: „Pod tym wodospadem zakwitną w domu ogrody…” Słońce jest dla mamy jabłkiem, księżyc błyszczy jak rogalik, wiatr wesoło gra na skrzypcach a tęcza to barwny szalik. Nawet kiedy … Przeczytaj wiersz
Miła moja kładzie się spać, bardzo po nocy miłosnej zmęczona — — skośny zachód złoci się jak bursztyn, w którym słońce zadymione kona. Piszę wiersz ten… „może ci przeszkadzam — ? —” ach! przeciwnie! — dość z tymi rymami! — wiersz dokończę szczęśliwiej i lepiej na Twych wargach moimi wargami.
Nie będę płakał na okrągło ani się na okrągło śmiał, nie lubię bardziej jednego „tonu” od drugiego. Chciałabym mieć bezpośredniość kiepskiego filmu, nie tylko niekasowego gniota, lecz również zapowiadanego z pompą supergiganta. Chcę być przynajmniej tak żywy jak ten brud. A jeśli jakiś miłośnik mojego bałaganu powie „To wcale nie przypomina Franka!”, tym lepiej! Czy … Przeczytaj wiersz
Moja poezja to jest noc księżycowa, wielkie uspokojenie; kiedy poziomki słodsze są w parowach i słodsze cienie. Gdy nie ma przy mnie kobiet ani dziewczyn, gdy się u śpiło wszystko i świerszczyk w szparze cegły trzeszczy, że bardzo miło. Moja poezja to są proste dziwy, to kraj, gdzie w lecie stary kot usnął pod lufcikiem … Przeczytaj wiersz
Kiedy pod ciężarem strasznego bólu Ujejski tworzył hymn »jak jego serce poszarpany«, kiedy ze zmąconego rozpaczą patryotyczną serca darły się na świat potężne tony Chorału, może nawet nie przypuszczał, jakie olbrzymie znaczenie pieśń ta mieć będzie w losach Polski, nie wiedział, że stanie się sztandarem, pod którym się skupi wszystko, co tę ojczyznę miłuje, że … Przeczytaj wiersz
Ty, lube dziewczę, masz duszę tkliwą, Co się pięknością wszelką zachwyca; Jednak ci radzę: chcesz być szczęśliwą, To za mąż idź za szlachcica! Poetyckiego nie bierz kochanka! Poezja w życiu — to ból i troski; Ty przede wszystkim jesteś szlachcianką, Trzeba ci z mężem i wioski. Bardzo rozsądnie robi twa matka Łamiąc kaprysik twój idealny… … Przeczytaj wiersz
Aby coś okazało się piękne, Stało się faktem i nie dało się cofnąć, Aby odtąd trwało niedosięgłe dla nikczemności, Aby przy nim bezsilna była nienawiść i przemoc, Aby choć taka wolność miała gdzieś swoje azylum, A wszechpotęga zła choć taki opór przeciwko sobie – Po to piszę i gdybym nie był pewny, że mam rację, … Przeczytaj wiersz