Bryła ciemna, gdzie dymy bure, poczerniałe twarze pokoleń, nie dotknięte miłości chmury, przeorane cierpienia role. Miasto groźne jak obryw trumny. Czasem głuchym jak burz maczugą zawalone w przepaść i dumne jak lew czarny, co kona długo. Wparło łapy ludzkich rojowisk w głuchych ulic rowy wygasłe, warcząc czeka i węszy groby w nocach krwawych i gromach … Przeczytaj wiersz
Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów Nieba…. Tęskno mi, Panie… Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą… Tęskno mi, Panie… Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie, „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie… Tęskno mi jeszcze i … Przeczytaj wiersz
O ciesz się, Matko-Polsko, w sławne Potomstwo płodna! Króla królów I najwyższego Pana wielkość Uwielbiaj chwałą przynależną. Albowiem z Jego łaskawości Biskupa Stanisława męki Niezmierne, jakie on wycierpiał, Jaśnieją cudownymi znaki. Potykał się za sprawiedliwość, Przed gniewem króla nie ustąpił: I staje żołnierz Chrystusowy Za krzywdę ludu sam do walki. Ponieważ stale wypominał On okrucieństwo … Przeczytaj wiersz
Nasze dusze — świeże, zielone, Jak młode liście drzew. Nasze serca — miłością czerwone, Jak z żył wypruta krew. Młodością nasze oczy płoną, W ciałach — młodości soki. Kroczym gromadą zjednoczoną, Wbijając w ziemię kroki. Rośnie wspaniale nasz spory zastęp, Co rok — to więcej nas! Ciągniemy szumem nad wsią i miastem — My — … Przeczytaj wiersz
W górę serca i czoła! noc się szara rozsłania, Z bożej dłoni co wskrzesza idą blaski zarania, I ta Święta, o którą moc szatańska się starła Drgnęła w grobie i mówi: «Spałam tylko, nie zmarła!» Razem, razem, odrzućmy grobnych głazów ostatki, Precz, precz! Ach, widne już oblicze tej matki! Wstaje ze snu strasznego a chwiejąca … Przeczytaj wiersz
Wiem ja, bo mi o tym, Mama powiadała: Żem dziecię tej ziemi, Żem jest Polka mała. I wiem, jak mi Polska, Jest droga i mila, Bom się w polskiej mowie, Pacierza uczyła. Bo mnie polskie niwy Chlebem swym karmiły; Bo mnie polskiej pieśni, Skowronki uczyły. Bo mnie tam na niebie, Strzeże Matka Boska, Ta polska … Przeczytaj wiersz
Dzisiaj wielka jest rocznica Jedenasty listopada Tym, co zmarli za Ojczyznę, Hołd dziś cała Polska składa Im to bowiem zawdzięczamy wolność, mowę polską w szkole To, że tylko z ksiąg historii Poznajemy dziś niewolę. Uroczyście biją dzwony W mieście flagi rozwinięto I me serce się raduje, że obchodzę Polski święto.
Nieraz już przebyłam drogę, od grudnia do stycznia, a nadziwić się nie mogę, jaka moja mowa śliczna. Czasem uczą się polskiego Anglicy i Szwedzi, ale nic nie pojmą z tego, co w tej mowie siedzi. Ucz, ucz, ucz, ucz się polskiego, na łatwe i na trudne dni. Cóż, cóż, cóż, cóż w tym jest złego? … Przeczytaj wiersz
Cztery rzeczy w Polsce słyną: Stara piosnka, stare wino, Przyjaźń doświadczona, I uczciwa żona. Cztery rzeczy w Polsce znane: Pług i kosa na ugorze, Szable w ogniu hartowane I pieśń ludu: «Święty Boże!» Cztery rzeczy Polskę zdobią: Ciemne bory, łany żytnie, Ludzie, którzy w pocie robią, I miłość co krwawo kwitnie. Cztery rzeczy miłe oku … Przeczytaj wiersz
Oj, przy zdrowiu szczęścia nieco, A do szczęścia wieleż trzeba? Kraju, gdzie łuczywem świecą, Gdzie się w niecce człek koleba; Gdzie zawłóczy myślą pole, Na mogiłkach pieśni śpiewa, Całe życie łzy zasiewa, A zbiera niedolę? Prawdać jest i tęsknić za czem, Suszyć duszę jakby trzaskę, I wypłakać duszę płaczem, A jeszcze za jaką łaskę — … Przeczytaj wiersz
Paść może i Naród wielki, zniszczeć nie może, tylko nikczemny!… Stanisław Staszic Co to tak się w głowie męci? Rad bym duszę mą ocucił; Ach, i z serca czy z pamięci Coś wysnował i zanucił Jakoś rzewnie czy miłośnie I wesoło czy żałośnie, Coś a bracie czy o bitwie, O Koronie czy o Litwie?… „Gadu, … Przeczytaj wiersz
Ojczyzna długo gnębiona Z żałoby otrząsa skroń: Naród ją tuli do łona, Wolność miecz daje w jej dłoń. — Któżby się wahał w tej chwili. Już czas, już czas, Na wrogów co nas gnębili Uderzmy wraz: Cześć i zwycięstwo oczekuje nas. — W obronie swobód i prawa Niech wszyscy dziś zemstą wrą: Świetnie zaczęła Warszawa, … Przeczytaj wiersz
Witaj gaju Grochowa, polskie Termopile! Twe olsze potrzaskane sterczą na mogile, Jak kolumny pomniku – a poległych kości Lśnią, jak głoski napisu, co powie przyszłości, Jak w świetnych dniach lutego, gdy wrogów szeregi Morzem dział i bagnetów zalały twe brzegi, Tyś zbrojny piersią polską podobny był skale, Co roztrąca wzburzone oceanu fale I póty je … Przeczytaj wiersz
O czymże Polska myśli i we dnie, i w nocy? Żeby sześć zaprzęgano koni do karocy; Żeby srebrem pachołków od głowy do stopy, Sługi odziać koralem, burkatelą stropy; Żeby na paniej perły albo dyjamenty, A po służbach złociste świeciły się sprzęty; Żeby pyszne aksamit puszyły sobole; Żeby im grały trąby, skrzypce i wijole; Żeby po … Przeczytaj wiersz
Dano znać do obozu od placowej straży, Że nieprzyjaciel nocą na imprezę waży, Że Kozacy strzelają gęsto z samopałów, Toż rotmistrz: „Dobosz, obudź Ichmości do wałów! Niechaj każdy przy swoim zbrojno stawa koszu, Ni – mijajże żadnego namiotu, doboszu!” A ten: „Wstawajcie, Waszmość, czym prędzej, dla Boga, Pan rotmistrz rozkazuje, bo już w polu trwoga.” … Przeczytaj wiersz
Polska – to taka kraina, która się w sercu zaczyna. Potem jest w myślach blisko, w pięknej ziemi nad Wisłą. Jej ścieżkami chodzimy, budujemy, bronimy. Polska – Ojczyzna… Kraina, która się w sercu zaczyna.
„UWAGA! Uwaga! Przeszedł! Koma trzy!” Ktoś biegnie po schodach. Trzasnęły gdzieś drzwi. Ze zgiełku i wrzawy Dźwięk jeden wybucha rośnie, Kołuje jękliwie, Głos syren – w oktawy Opada – i wznosi się jęk: „Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy!” I cisza Gdzieś z góry Brzęczy, brzęczy, szumi i drży. I pękł Głucho w głąb Raz, dwa, … Przeczytaj wiersz
Bez tej miłości można żyć, mieć serce puste jak orzeszek, malutki los naparstkiem pić z dala od zgryzot i pocieszeń, na własną miarę znać nadzieję, w mroku kryjówkę sobie wić, o blasku próchna mówić „dnieje”, o blasku słońca nic nie mówić. Jakiej miłości brakło im, że są jak okno wypalone, rozbite szkło, rozwiany dym, jak … Przeczytaj wiersz
Prolog na setną rocznicę zgonu 1817 — 1917 Ty coś przysięgał w świątyni Maryi: „Zginąć lub Polski zabezpieczyć losy”, Coś pierwszy włościan zaciągnął w szeregi, Ccłzie kosynierów wsławiły się kosy, Daj racławckie znów odnieść zwycięstwo Za niezachwianą wiarę i za męstwo. Pod Twą chorągiew, na której snop widny, Godło rolnictwa, tych, co „żywią, bronią”, Złącz … Przeczytaj wiersz
Co masz kochać? pytasz dziecię, Co dla serca jest drogiego? Kochaj Boga, bo na świecie, Nic nie stało się bez Niego. Kochaj ojca, matkę twoją, Módl się za nich co dzień z rana, Bo przy tobie oni stoją, Niby straż od Boga dana. Do Ojczyzny, po rodzinie, Wzbudź najczystszy żar miłości: Tuś się zrodził w … Przeczytaj wiersz
— Kto ty jesteś? — Polak mały. — Jaki znak twój? — Orzeł biały. — Gdzie ty mieszkasz? — Między swemi. — W jakim kraju? — W polskiej ziemi. — Czym ta ziemia? — Mą Ojczyzną. — Czym zdobyta? — Krwią i blizną. — Czy ją kochasz? — Kocham szczerze. — A w co wierzysz? … Przeczytaj wiersz