Dwór

przez

Ignacy Krasicki

Czyś jest smutny, gdy się los wspacza,
Czyś dobrego w szczęściu humoru,
Wiedz, iż postać wiele oznacza,
Ta najwięcej płaci u dworu.

Oko pańskie, jak słońce w wschodzie,
Pędzi ciemność, gdy się podnosi,
Odwrót, jako słońce w zachodzie
I na ciemność gdy się zanosi.

Wszystko wdzięcznie, wszystko obłudnie,
Wszystko czuje gwałtowność wsporu,
Rzadki, komu sprzyja południe,
Tak wschód, tak dzień, tak zmrok u dworu.

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Ignacy Krasicki

Wiersze popularnych poetów

Zwiewność

Brzęk muchy w pustym dzbanie, co stoi na półce, Smuga w oczach po znikłej za oknem jaskółce. Cień ręki — na murawie… A wszystko — niczyje, Ledwo się zazieleni — już ufa, że żyje. A jak dumnie się modrzy u ciszy podnóża! Jak buńczucznie do…

Obłoki

Obłoki, straszne moje obłoki, jak bije serce, jaki żal i smutek ziemi, chmury, obłoki białe i milczące, patrzę na was o świcie oczami łez pełnemi i wiem, że we mnie pycha, pożądanie i okrucieństwo, i ziarno pogardy dla snu martwego splatają posłanie, a kłamstwa mego…

Miłość od pierwszego wejrzenia

Oboje są przekonani, że połączyło ich uczucie nagłe. Piękna jest taka pewność, ale niepewność piękniejsza. Sądzą, że skoro nie znali się wcześniej, nic między nimi nigdy się nie działo. A co na to ulice, schody, korytarze, na których mogli się od dawna mijać? Chciałabym ich…