Tam w głębi morza, kędy spieszne fale Grzmotem się wichrzą w nieustannej wojnie, Kędy straszydła gnieżdżą się po skale, Tam w głębi morza marząc niespokojnie W dawny korabi zagrzebana szczątek Targa się koncha — kapłanka pamiątek! I serce wieszcza równie się zanurza W ostatnim schowku rozbitego domu, A tam drżąc słucha, jak nim nosi burza, … Przeczytaj wiersz
(FRAGMENT Z POEMATU »PODRÓŻ PRZERWANA«) Nasz Kraków, to jak namiot wodza śród obozu, To jak ołtarz ofiarny w ojczyzny świątyni, Skąd płyną do nas hasła, rozkazy i siły, Gdzie każdy swoje śluby narodowe czyni. Gościńce, co doń idą, ciągłe wznoszą pyły, Napełnione pielgrzymów jednorodną rzeszą, A zda się, że ruch mają, że wraz z ludźmi … Przeczytaj wiersz
Mówią o Panie, żeś mię upokorzył, A Tyś mi zasług i chwały przysporzył; Mówią o Panie, żeś Ty na mnie gniewny, Że twardy grzesznik Twoje gromy kuszę, A wżdy ja w duszy spokojny a pewny, Bom w Tobie Panie położył mą duszę. I Tyś nad ludzi wywyższył mię wielce, Bo płoniesz we mnie jak w … Przeczytaj wiersz
1. Maleje, Panie, maleje Twój naród; Widomej śmierci osłabia go zaród, Duch jego siły z ciałem się rozprzęża, Toć łatwiej u nas o karła — niż męża! Niby nas wiele — a jakżeż nas mało! Wszystko się w inną stronę rozleciało, Twojego głosu prawie nikt nie słucha; Pękły ogniwa, — nie stało łańcucha! Lud nasz, … Przeczytaj wiersz
Bogarodzica, Dziewico, Usłuchaj głos człowieczy: To wielkich bolów głos. Nas siedem krwawi mieczy, Potrójny gniecie grób, Bogarodzico! Jak wichrem zgięty kłos, Kładziem się u Twych stóp. Bogarodzico, Dziewico, Patrz, oto naszą ziemię Okręcił zdradny wąż. Na wierne Tobie plemię, O! nawróć blask swych ócz. Bogarodzico! Łańcuchem węża zwiąż I na dno piekła wtłócz. Bogarodzico, Dziewico, … Przeczytaj wiersz
W górę serca i czoła! noc się szara rozsłania, Z bożej dłoni co wskrzesza idą blaski zarania, I ta Święta, o którą moc szatańska się starła Drgnęła w grobie i mówi: «Spałam tylko, nie zmarła!» Razem, razem, odrzućmy grobnych głazów ostatki, Precz, precz! Ach, widne już oblicze tej matki! Wstaje ze snu strasznego a chwiejąca … Przeczytaj wiersz
W Tobie ja samym, Panie, człowiek smutny, Nadzieję kładę: Ty racz o mnie radzić! Nieprzyjaciel mój, jako lew okrutny, Szuka mej dusze, aby ją mógł zgładzić; Z jego paszczę ki jeśli mię, mój Boże, Ty sam nie wyrwiesz, nikt mię nie wspomoże. Jeśli mię, Panie, słusznie oszacował Zły człowiek, a ma do mnie jaką winę; … Przeczytaj wiersz
Kto się w opiekę poda Panu swemu, A całym prawie sercem ufa jemu, Smiele rzec może: mam obrońcę Boga, Nie będzie u mnie straszna żadna trwoga. Ciebie on z łowczych obierzy wyzuje I w zaraźliwem powietrzu ratuje, W cieniu swych skrzydeł zachowa cię wiecznie, Pod jego pióry ulężesz bezpiecznie. Stateczność jego tarcz i puklerz mocny, … Przeczytaj wiersz
Kto mi dał skrzydła, kto mię odział pióry I tak wysoko postawił, że z góry Wszytek Świat widzę, a sam, jako trzeba, Tykam się nieba? Toli jest ogień on nieugaszony Złotego słońca, które, nieskończony Bieg bieżąc, wrotne od początku świata Prowadzi lata? Toli jest on krąg odmiennej światłości, Wódz gwiazd rozlicznych i sprawca żyzności? Słyszę … Przeczytaj wiersz
Wsi spokojna, wsi wesoła, Który głos twej chwale zdoła? Kto twe wczasy, kto pożytki Może wspomnieć zaraz wszytki? Człowiek w twej pieczy uczciwie Bez wszelakiej lichwy żywie, Pobożne jego staranie I bezpiecznw nabywanie. Inszy sie ciągną przy dworze Albo żeglują przez morze, Gdzie człowieka wicher pędzi A śmierć bliżej, niż na piędzi. Najdziesz, kto w … Przeczytaj wiersz
Pieśń o dobrodziejstwach Boga Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie, I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie. Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje, Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje. Wdzięcznem Cię … Przeczytaj wiersz
Gdy słońce Raka zagrzewa, A słowik więcej nie śpiewa, Sobótkę, jako czas niesie, Zapalono w Czarnym lesie. Tam goście, tam i domowi Sypali się ku ogniowi, Bąki zaraz troje grały, A sady się sprzeciwiały. Siedli wszyscy na murawie, Potem wstało sześć par prawie, Dziewek jednako ubranych, I belicą przepasanych. Wszytki śpiewać nauczone, W tańcu także … Przeczytaj wiersz
Ksiądz Siemikowski, mając beneficium jedno controversum, w którem mu Gamrat, arcybiskup gnieźnieński przeszkadzał, wziął tę radę przedsię, że przystał do tegoż arcybiskupa, rozumiejąc, że on jako słudze już swemu nie miał mu w tem przeszkadzać; i tegoż dnia prawie, kiedy mu go zalecono i kiedy mu rękę dał, chcęcy uczynił wzmiankę około swego beneficium. Tam … Przeczytaj wiersz
Czarnkowski, Biskup Poznański, będąc podagrą bardzo udręczony, zwykł był częstokroć przed wielkim bólem te słowa mówić: Prze Bóg, dobij kto, odpuszczę. Trafiło się, iż leżąc w tejże chorobie, nie był nikt inszy przy nim, jeno Tatarzyn Kamarady, sługa jego; ten pomniąc, co więc pan mówił, ofiarował mu się z posługą swą: Panie, powiada, daj ty … Przeczytaj wiersz
Ukochałem najkruchszy filigran z kryształu, W jakim nektar lacrima poetae się żarzy… Ulubiony kształt wielu współczesnych pieśniarzy Odzyskuje snadź berło królewskie pomału… I odzyska je znowu, bo czuwa na straży Miriam, czystej poezyi wyznawca do szału, Zasłuchany w szum grzmiący przyrody chorału, Głuszącego dysonans: zgiełk podłych kramarzy… Za nim hufiec samotnych: Lange, szatan smutny, Orzeł … Przeczytaj wiersz
Z płockich wzgórz. W KAPLICY KRÓLÓW. Kornie przy marmurowym kląkłem sarkofagu… Białe orły unoszą dużą czarną płytę, Gdzie łacińskie napisy złocą się wyryte, Przedwiekowej przeszłości sąd areopagu… Na kamiennej poduszce miecz, berło, korona Spoczywają na wierzchu grobowca błyszczące… Przez okna polichromią przesiewa się słońce I w katedry pomroku zbłąkawszy się kona… Za kratą drzwi kaplicy … Przeczytaj wiersz
…Porwał mnie Ducha płomienny gryf Nad ciężki bezwład materyi brył… [Lodowy wicher kosmiczny wył…] Na ogniach skrzydeł niósł mnie Ptak-Dziw… Jak czarownica w Walpurgi noc, Na miotle z ognia leciałem w mrok, Ogniem i siarką dyszący smok, Pocisk, z piekielnych rzucony proc… Jak Rokh baśniowy, jak Ibis-bóg, Pędziłem w eter, w gwiaździsty pył… [Lodowy wicher … Przeczytaj wiersz
Widziałem siebie w czarnej granitowej trumnie, Którą jasność piorunu tragicznie oświeca… W sinem świetle błyskawic skąpane me lica, Uśmiechają się zimno, szydersko i dumnie… W głowach trumny dopala się czarna gromnica I szatana twarz smutna pochyla się ku mnie, Bezdennemi oczami widząca rozumnie Moją trupią zieloność wyznawcy księżyca… Szatan przykrył mnie czarnym granitowym wiekiem, Dźwignął … Przeczytaj wiersz
…Pokój łuną błękitną miesięczną zalany… W sennym, srebrnym opylę gwiazd lśniące klejnoty… Księżycowych rusałek powiewny rój złoty Igra, tańcząc po tafli posadzki lustrzanej… Zalśnił sezam tajemny błękitnej snów groty… Lśni tęczowe marzenie szronowej Goplany… Lśniące złote widziadła w pajęcze mkną tany… Płoną baśni miesięcznej błękitne namioty… W kolorowych brylantów, gwiazd lśniącym orszaku, Pląsa sennie po … Przeczytaj wiersz
(Dolina Kościeliska). …Po głazów mchu Pluszowym, rdzawym Dunajec spieniony Malsztromem ciemnym, srebrnawym, W którego szumie słychać złote dzwony, W cieniu lesistych, prostopadłych skał, Jak wściekły smok się przewala. Jak grzywa Gorgony, Jakby rozszarpać Tatr granity chciał. Skalistej, ciemnej, spienionej krwi fala!… Srebrzystym kłem Smok gryzie głazy, Od wieków omszałe… Jak sen, za przesłoną gazy Błękitnej, … Przeczytaj wiersz
…Popłynął dzwon Z kamiennej wieży Tatr czarnych, ton, Szloch, pełen tęsknoty… Przez wyłom reglowych wieży, W zorzy zachodu popłynął pył złoty Hen! na rozłogi naszych zbożnych pól, Gdzie ciche grusze drzemią… Na łono Macierzy Wyszlochać wielki, przedwiekowy ból… Popłynął nad tą mogił, krzyżów ziemią. Metalu łzy Roni w Tatr ciszę… Pył złoty mży Ponad regle … Przeczytaj wiersz