Piękna jest nasza ziemia, przejrzysty nad nią błękit. Piękna jest nasza mowa i pieśni, i piosenki. Piękna jest nasza Wisła od gór dalekich do morza. Piękne są nasze dęby, topola, sosna, brzoza. Piękne nasze przedszkole i piękna zieleń boiska. Strumień jest piękny i łąka, i zboża fala złocista. I piękna jest Warszawa w blasku neonów … Przeczytaj wiersz
Do Ciebie Panie wznosim nasze modły, W drodze żywota znękani niezmiernie, Albowiem wszystkie świata tego ciernie, Kolcami na wskróś do serc nam przebodły. Przecież o Panie, nie nad nami Panie! Nad Matką Polską miej pożałowanie. Panie! och Polska, nasza rodzicielka, Poczciwą sławą minionych stuleci, Zasługę świętą pierworodnych dzieci, W ziemiach dziedzicznych i można, i wielka, … Przeczytaj wiersz
Powiewa flaga, gdy wiatr się zerwie. A na tej fladze biel jest i czerwień. Czerwień to miłość, biel – serce czyste. Piękne są nasze barwy ojczyste.
Ponad wszystko, co być może Kocham Ciebie, dobry Boże, Duszą, sercem kocham Ciebie, Ojcze nasz, któryś jest w niebie. Kocham ojca, braci, matkę, I ojczystą swoją chatkę, Każden kącik mój rodzinny, Gdzie mi przeszedł wiek dziecinny. Kocham drogą mą Ojczyznę, Kocham przodków mych spuściznę, Wiarę świętą, polską mowę, Nasze życie narodowe. Kocham me rodzinne sioło, … Przeczytaj wiersz
Nocą słyszę, jak coraz bliżej drżąc i grając krąg się zaciska. A mnie przecież zdrój rzeźbił chyży, wyhuśtała mnie chmur kołyska. A mnie przecież wody szerokie na dźwigarach swych niosły płatki bzu dzikiego; bujne obłoki były dla mnie jak uśmiech matki. Krąg powolny dzień czy noc krąży, ostrzem świszcząc tnie już przy ustach, a mnie … Przeczytaj wiersz
Jak długo w sercach naszych Choć kropla polskiej krwi, Jak długo w sercach naszych Ojczysta miłość tkwi: Stać będzie kraj nasz cały, Stać będzie Piastów gród, Zwycięży orzeł biały, Zwycięży polski lud. Jak długo na Wawelu Brzmi Zygmuntowski dzwon, Jak długo z gór karpackich, Rozbrzmiewa polski ton: Stać będzie i t. d. O wznieś się orle biały, … Przeczytaj wiersz
Boże! coś Polskę przez tak liczne wieki. Otaczał blaskiem potęgi i chwały, Coś ją osłaniał tarczą Swej opieki Od nieszczęść, które przygnębić ją miały; Przed Twe ołtarze zanosim błaganie: Ojczyznę, wolność racz nam wrócić, Panie! Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem, Walczących wspierał za najświętszą sprawę; A chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem, Wśród … Przeczytaj wiersz
Nasze dusze — świeże, zielone, Jak młode liście drzew. Nasze serca — miłością czerwone, Jak z żył wypruta krew. Młodością nasze oczy płoną, W ciałach — młodości soki. Kroczym gromadą zjednoczoną, Wbijając w ziemię kroki. Rośnie wspaniale nasz spory zastęp, Co rok — to więcej nas! Ciągniemy szumem nad wsią i miastem — My — … Przeczytaj wiersz
Jest w każdym naszym słowie, a słowa są najprostsze – chleb, mama, dom gościnny, i Wisła, i Mazowsze. I jest w czerwieni maków, i w białych kwiatach wiśni, w piosenkach wszystkich ptaków i w każdej naszej myśli. W mazurku chopinowskim, i w czarnym węglu Śląska, i tu, gdzie serce mówi, że to jest właśnie Polska.
Wszystko dokoła: dom i przedszkole, fabryczne dymy, żelazna kolej… Kwiaty przy oknie, klon koło bramy, słoneczny uśmiech kochanej mamy… I las, co cieniem dzieci zaprasza – wszystko to Polska, Ojczyzna nasza!
A jak ciebie kto zapyta: Kto ty taki, skąd ty rodem? Mów, żeś z tego łanu żyta, Żeś z tych łąk, co pachną miodem. Mów, że jesteś z takiej chaty, Co Piastowską chatą była, Żeś z tej ziemi, której kwiaty Gorzka rosa wykarmiła.
Paść może i Naród wielki, zniszczeć nie może, tylko nikczemny!… Stanisław Staszic Co to tak się w głowie męci? Rad bym duszę mą ocucił; Ach, i z serca czy z pamięci Coś wysnował i zanucił Jakoś rzewnie czy miłośnie I wesoło czy żałośnie, Coś a bracie czy o bitwie, O Koronie czy o Litwie?… „Gadu, … Przeczytaj wiersz
Hanka podlewa w swym ogródku róże, Aż tu przybiega konik na podwórze; Bułany konik, oko ma sokole, Trzy białe nóżki i gwiazdkę na czole – Patrzy się Hanka – to konik Stefana: „Gdzie żeś, koniku, podział twego pana? Młodego pana z jasnymi włosami, Co miesiąc temu, jak żegnał się z nami, Żegnał tu z nami, … Przeczytaj wiersz
A znasz ty kraj, gdzie brzegiem strumieni Niezapominajki i kaliny rosną; Gdzie zbóż falami niwa się płomieni, A bory ćmią się jedliną i sosną; — Gdzie chmiel złociste rozwiesza festony Po szczytach olszyn, usrebrzonych mchami, Gdzie biała brzoza i jawór zielony Błyszczą malownie nad łąk kobiercami? Oh! za tym krajem, Jakby za rajem, Co dzień … Przeczytaj wiersz
Polska – to taka kraina, która się w sercu zaczyna. Potem jest w myślach blisko, w pięknej ziemi nad Wisłą. Jej ścieżkami chodzimy, budujemy, bronimy. Polska – Ojczyzna… Kraina, która się w sercu zaczyna.
Już wam nie będę płacił śpiewem, Czuję pod nogą twardy grunt! I gniewem Zachłyśnie się mej pieśni bunt! Ja, com żył zawsze jeno echem, Na wpół ukryty w cieniu krat, Oddechem I chciwą żądzą chłonę świat. Słyszę w sapaniu lokomotyw Rytm heksametru, w świstach kół Gra motyw, Co strofy pęd hamuje wpół. W daktyle, jamby … Przeczytaj wiersz
Bez tej miłości można żyć, mieć serce puste jak orzeszek, malutki los naparstkiem pić z dala od zgryzot i pocieszeń, na własną miarę znać nadzieję, w mroku kryjówkę sobie wić, o blasku próchna mówić „dnieje”, o blasku słońca nic nie mówić. Jakiej miłości brakło im, że są jak okno wypalone, rozbite szkło, rozwiany dym, jak … Przeczytaj wiersz
Znasz-li ten kraj, gdzie kwitną Nad grobami piołuny, Gdzie niebo twarz błękitną W szare kryje całuny? Gdzie pola kośćmi siane – Las szumi pieśń cmentarną, Rzeki, łzami wezbrane, Przez ziemię płyną czarną? Kraj ten smutny, ubogi, Ciągnie serca tułacze… On nad wszystko nam drogi – My z nim – on z nami płacze!
W twojej ojczyźnie karki się zgina Przed każdą władzą, Dla zwyciężonych – wzgarda i ślina, Gdy ich na rzeź prowadzą. W twojej ojczyźnie, gdyś hołdy składał – Przed obce trony. W ojczyźnie mojej, jeśli kto padał, To krwią zbroczony W twojej ojczyźnie do obcych w wierze Bóg się nie zniża. Moja ojczyzna świat cały bierze … Przeczytaj wiersz
1. Święta miłości kochanej ojczyzny, czują cię tylko umysły poczciwe. Dla ciebie zjadłe smakują trucizny, dla ciebie więzy, pęta niezelżywe. Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny, gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe. Byle cię można wspomóc, byle wspierać, nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać, nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać. 2. Wolności! której dobra nie docieka gmin jarzma zwykły, nikczemny i podły. … Przeczytaj wiersz