Twoja ocena

Pieśń miłości

Oto z czego się składa symfoniczna pieśń miłości Jest pieśń miłości dawnej Szalone pocałunki słynnych kochanków Krzyk miłosny śmiertelniczek gwałconych przez bogów Męskość bajecznych bohaterów wzniesiona jak lufy armat przeciwlotniczych Kosztowny ryk Jazona Ostatnia pieśń łabędzia Zwycięski hymn jaki pod pierwszymi promieniami słońca śpiewa nieruchomy Memnon Jest krzyk porywanych Sabinek Są krzyki miłosne drapieżnych kotów … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Pada deszcz

Pada deszcz głosów kobiecych jakby umarły one nawet we wspomnieniu Wy też padacie cudowne spotkania mojego życia o kropeleczki I chmury stają dęba i rżą niby wszechświat miast dosłyszalnych Słuchaj czy pada deszcz gdy żal i wzgarda wypłakują dawną swą muzykę Słuchaj jak opadają więzy przytrzymujące cię od góry i dołu   tłumaczenie Jerzy Lisowski


Guillaume Apollinaire

Mój malutki moja najdroższa

Mój malutki moja najdroższa Lou kochani cię Moja miła rozgwiazdko drgająca kocham cię Ciało rozkosznie giętkie kocham cię Pochwo ściskająca się jak dziadek do orzechów kocham cię Piersi lewa taka różowa i bezczelna kocham cię Piersi prawa czule różowiejąca kocham cię Sutko prawa koloru nie spienionego szampana kocham cię Sutko lewa podobna do guza na … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Most Mirabeau

Pod mostem Mirabeau płynie Sekwana I niejedna miłość Czy nie dość wspominana Po bólu zawsze radość niespodziana Zegar niech dzwoni noc niech nastaje Dni ulatują ja pozostaję Z twarzą do twarzy połączmy ramiona Nieruchomi kiedy Pod mostem ramion kona Fala od wiecznych spojrzeń umęczona Zegar niech dzwoni noc niech nastaje Dni ulatują ja pozostaję Miłość … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Dusza jest smutna wraca zima

Dusza jest smutna wraca zima Serce nie umie nic wyrazić Może niczego nigdzie nie ma Zima miłości grób wymarzły I jedna tylko rozpacz niema Więc czemu serce moje dzwoni Z samej głębiny zasmucenia? Czekasz mnie z sercem swym na dłoni I nie wiesz że się w błękit zmieniam I że cię spotkam przemieniony Jestem błękitnym … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Światło księżyca

Księżyc miodem ocieka na ustach szalonych Żarłoczne są tej nocy ogrody i domy Gwiazdy do pszczół tańczących stały się podobne Przelewa się w altanach złote światło miodne Bo z nieba opadając łagodnie na ziemię W plastry miodu się łączą księżyca promienie I skrycie mi się roi słodka awantura Drżę przed żądłem ognistym tej pszczoły Arktura … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Szef kompanii

Moje usta mieć będą żary gehenny Moje usta będą ci piekłem słodyczy i pokusy Aniołowie moich ust wejdą na tron twego serca Żołnierze moich ust wezmą cię szturmem Księża moich ust owieją kadzidłem twoją urodę Twoja dusza drzeć będzie jak okolica podczas trzęsienia ziemi Twoje oczy naładują się wtedy całą miłością nagromadzoną w spojrzeniach ludzkości … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Raca

Lok czarnych włosów znad twego karku jest moim skarbem Nasze myśli łączą się z sobą i krzyżują Twoje piersi to jedynie pociski które kocham Wspomnienie o tobie to kierunkowe światło wyznaczające nam nocny cel Patrząc na szeroki zad mego konia myslałem o twoich biodrach Piechurzy odchodzą już na tyły czytając gazetę Pies sanitariusza powraca z … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Prześliczna rudowłosa

Oto ja wobec wszystkich człowiek przy zdrowych zmysłach Znający życie i śmierć to co żyjący znać może Który poznałem cierpienia i radość miłości Który potrafiłem niekiedy narzucać swoje myśli Znający wiele języków Który niemało podróżowałem Ja co widziałem wojnę w Artylerii i Piechocie Raniony w głowę z czaszką trepanowaną pod chloroformem Który straciłem najlepszych przyjaciół … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Zaręczyny

Już przestałem się nawet litować nad sobą I nie umiem wyrazić udręki milczenia Wszystkie moje słowa niewypowiedziane zmieniły się w gwiazdy Ikar próbuje wznieść się do moich oczu do każdego z osobna I tragarz słońc płonę pośrodku dwóch mgławic Cóż zawiniłem teologicznym bestiom inteligencji Niegdyś umarli wracali aby mnie wielbić I spodziewałem się końca świata … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Wzgórze 146

Nie ma kwiatów są tylko niezwykłe znaki Poruszających się wśród niebieskich nocy Przed twoim wspomnieniem moja piękna Lou chylę się w uwielbieniu podobny niskich chmurom lipca Jest ono przy mnie jak zawrotnie biała głowa z gipsu obok złotej obręczy Pragnienia moje odchodzą w dal odwracając się raz po raz Słuchaj jak gra ta muzyka co … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Do Magdaleny

Przyciskam twoje wspomnienie jak prawdziwe ciało Czy to co moje ręce mogłyby wziąć z twej piękności Czy to co moje ręce mogłyby wziąć pewnego dnia Będzie bardziej rzeczywiste Któż może zawładnąć magią wiosny I czy to co można by wtedy zdobyć nie jest mniej jeszcze rzeczywiste I bardziej ulotne niż wspomnienie A przecież dusza bierze … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Drugi poemat tajemny

Cóż mogę robić innego jak opiewać tę zachwycającą roślinność wszechświata którym jesteś Magdaleno Cóż mogę robić innego jak opiewać twoje lasy ja zagubiony w lesie Łuku brwi podwójny pismo cudowne o brwi zawierające wszystkie znaki w swym kształcie Murawo gazonu na której niczym blask księżyca zatrzymuje się miłość Stada moich domyślnych pragnień przybiegają by odcyfrować … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Trzeci poemat tajemny

Ty której krew rozleję z miłości o dziewico zapalająca lampę Posłuchaj głębokiego krzyku armat które bija ci brawo i witają cię moja królowo Posłuchaj brzęku szpad które wzywają cię piękna ofiaro Ty której ciało przebije aż do plomiennej piany gdzie ciało i dusza łączą się w spazmie Posłuchaj strasznego krzyku który wstrząsa tobą mój piękny … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

1909

Miała suknię fioletową Z tureckiego jedwabiu I tunika lamowana złotem Składała się z dwóch części Spinanych na ramieniu Oczy jej tańczyły jak aniołowie Śmiała się śmiała I miała twarz w kolorach Francji Błękitne oczy białe zęby i wargi bardzo czerwone Ach miała twarz w kolorach Francji Miała okrągły dekolt Uczesanie Recamier I obnażone piękne ramiona … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Chora jesień

Chora i uwielbiana Umrzesz gdy na rozaria dmuchnie dziki huragan Kiedy śnieżne zaspy Okryją sady Biedna jesieni Umieraj w bieli i obfitości Śniegu i dojrzałych owoców Wysoko na niebie Krogulce szybują Nad nikłe niewiastki zielonowłose niksy Które nie kochały nigdy Na dalekiej porębie Zabeczały jelenie Lubię jesienna poro lubię twe hałasy Spadające na ziemię nie … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Cyganka

Cyganka losy nam wróżyła Rozłąką nocy naznaczone Kiedy rzekliśmy żegnaj do niej Nadzieja z głębin zaświeciła Miłość niedźwiedź oswojony Tańczyła ciężko i łaskawie Sciszało się żebraków Ave I zimorodek piórka ronił Wierzymy cierpień swoich pewni Że miłość w drodze napotkamy I wpół objęci rozmyślamy O tej cygańskiej przepowiedni tłumaczenie Julia Hartwig


Guillaume Apollinaire

Zimowity

Łąka jest jadowita lecz piękna jesienią Krowy się na niej pasą I trują zielenią Zimowit tam rozkwita jego barwa sina I liliowa twe oczy są jak ta roślina Fioletowe jak jesień i sine ich cienie Zabija mnie trujące twych oczu spojrzenie Ze szkoły powracają dzieci swawolące Grają na harmonijkach ubrane w opończe Rwą zimowity które … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Na południe

Zenit Cały ten żal I te ogrody wszędzie Żaba tu moduluje czuły pokrzyk nieba Łania ciszy spłoszonej znika w bystrym pędzie Słowik w męce miłosnej na różanym śpiewa Krzaku twojego ciała gdzie zrywałem róże Nasze serca kołyszą się na pniu granatu Po drodze w naszych oczach rozkwitłe i duże Spadały z pnia ścielące się kielichy … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

4:00

Czwarta rano Wstaję ubrany Trzymam mydło w ręce Przysłał mi je ktoś ukochany Idę się myć Wychodzę z nory gdzie śpimy Jestem rześki Zadowolony że mogę się umyć nie zdarzyło mi się to od trzech dni Umyty idę się ogolić Później błękitny jak niebo stapiam się do nocy z horyzontem i sprawia mi słodką przyjemność … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire