Dąb i małe drzewka

Od wie­ków trwał na pusz­czy dąb je­den wy­nio­sły;
W cie­niu jego ga­łę­zi małe drzew­ka ro­sły.
A że w swo­jej po­sta­ci był na­der wspa­nia­ły,
Że go do­róść nie mo­gły, wszyst­kie się gnie­wa­ły.
Przy­szedł czas i na dęba peł­nić sro­gie losy;
Sły­sząc, że mu fa­tal­ne za­da­wa­no cio­sy,
Cie­szy­ły się nie­wdzięcz­ne. Wtem upadł dąb sta­ry:
Po­ła­mał małe drzew­ka swo­imi ko­na­ry.

Ignacy Krasicki