Jesień

przez

Guillaume Apollinaire

Oddalają się wolno w mgłę wieśniak kulawy

I wól jego roboczy w gęstą mgłę jesieni

Co kryje wioski ludzi i biedne ich sprawy

Idąc w mgłę przywiązaną spojrzeniem do ziemi

Wieśniak nucił piosenkę o smutnej miłości

Że utracił ktoś serce pierścionek i wiarę

Jesień jesień sprawiła śmierć lata radości

Powoli w mgłę odchodzą dwie postaci szare

tłumaczenie Zbigniew Bieńkowski

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Guillaume Apollinaire

Wiersze popularnych poetów

Moja kara

Sama już zawracam rzeki bieg I przerabiam szloch w ulewny deszcz Jeśli zechcę światło zmienię w dźwięk I bez żalu już nie dotknę cię Nie mam do stracenia nawet nieistnienia…

List

Kiedy umrę napisz mi list. Długi list – jak świat nieobeszły. Napisz jak w życiu umierasz. Jak poetom zbiory wierszy tego lata przeszły. Jak otwierasz widoki przez okno. Czy zapinasz…

Może lepiej że nie zdążyliśmy powiedzieć sobie tych ostatnich słów. Ostatnie słowa mogłyby nas zawieść. Zbyt żywo dotyczyć tematu. Nieostrożne zawadzić mogły o czas przyszły. Przedwcześnie pogrzebać coś w nas….