Dawnemi czasy, jak pewna wieść niesie czterech podróżnych błądziło po lesie. Mróz był tak mocny, noc była tak ciemną, że chęć podróży stała się daremną. Ogień więc rozłożyli i dnia czekać uradzili. »Trzebaby«, rzecze jeden i poziewa, »przynieść więcej drzewa«. »Trzebaby«, rzecze drugi legając jak długi, »rozszerzyć ogniska, by wszystkich grzały zbliska«. »Trzebaby«, zamruczał trzeci, … Przeczytaj wiersz
Z pięknej róży motyl płowy wychyliwszy trochę głowy, zwołał braci rój niestały i nuż im prawić morały: jaka brzydka czasu strata, że tak ciągle każdy lata! Jaka hańba dla motyli, że nie siedzą ani chwili. A we wszystkiem co rozprawiał, siebie za przykład stawiał. Słowem nagadał, nałajał tyle, że o poprawie myślały motyle. Wtem jakiś … Przeczytaj wiersz
Na ciemnym jarzębie. Młody czyżyk siadł przy ziębie, A że zawsze myśl w nim płocha, Ledwie zoczył jużci kocha. Lecz uważa, prócz urody, — W tém już baczny lubo młody — Że ptaszyna ma w udziele W swém mieszkaniu ziarna wiele. Tém mieszkaniem domek mały: Drobne kratki go składały, I szczeblikiem drzwi podparte Stały otwarte. … Przeczytaj wiersz
Osiołkowi w żłobie dano: w jednym owies, w drugim siano. Uchem strzyże, głową kręci i to pachnie i to nęci. Od którego teraz zacznie, aby sobie podjeść smacznie? Trudny wybór, trudna zgoda: chwyci owies, żal mu siana, — chwyci siano, owsa szkoda… I tak stoi aż do rana, a od rana do wieczora. A i … Przeczytaj wiersz
»Codzień większe miewam szkody«, rzekł staremu rolnik młody, »każdej pory byk sąsiada pola, łąki mi napada. I acz zbiję, acz wygonię, koniczyny na zagonie jak ubywa, tak ubywa, pustką wkrótce będzie niwa. Na to stary rzekł młodemu: »Poradzimy, synu, temu, tylko nie płosz w każdej dobie, daj mu pokój, niech źre sobie«. Jak powiedział, tak … Przeczytaj wiersz
Głupota — grzechy — błędy — lubieżność i chciwość Duch i ciało nam gryzą, niby ząb zatruty, A my karmim te nasze rozkoszne wyrzuty Tak jak żebracy karmią swych szat robaczywość. Upór jest w naszych grzechach, strach jest w naszych żalach, Za skruchę i pokutę płacim sobie drogo — I wesoło znów kroczym naszą błotną … Przeczytaj wiersz
Bez tej miłości można żyć, mieć serce puste jak orzeszek, malutki los naparstkiem pić z dala od zgryzot i pocieszeń, na własną miarę znać nadzieję, w mroku kryjówkę sobie wić, o blasku próchna mówić „dnieje”, o blasku słońca nic nie mówić. Jakiej miłości brakło im, że są jak okno wypalone, rozbite szkło, rozwiany dym, jak … Przeczytaj wiersz
Imię twe — w ręku pojmany ptak, Imię twe — bryłki lodowej smak. Warg jedno — jedyne spośród drgnięć. Imię twe — liter pięć. Piłeczka, locie pojmana dłoń, Dzwoneczka w ustach srebrzysty ton. Głaz w wodę rzucony wymawia dźwięk Imienia twojego, wydając jęk. I w lekkim tętencie kopyt przez step. Jest twego imienia donośny śpiew. … Przeczytaj wiersz
Poszedł- nie jem: Pustka- jak smak chleba. Czego by nie dotkąć, Wszystko- kreda. …On był mi chlebem, I śniegiem był. I śnieg nie biały, I chleb nie miły.
Może zwycięstwem najprawdziwszym Nad ziemskim czasem i ciążeniem – Przejść, śladu nie pozostawiwszy, Przejść, nie pozostawiwszy cienia… Może osiągnąć to – odmową? Wymazać z luster swoją postać? Na podobieństwo Lermontowa Przez Kaukaz skrycie się przedostać. Może największa to pociecha, By Sebastiana Bacha dłońmi Organowego nie tknąć echa? Zetleć, by proch nie został po mnie… Może … Przeczytaj wiersz
Pisałam na tabliczce woskowanej I w załamaniach wachlarza zblakłego, W piasku nad rzeką i nad oceanem, Na szkle pierścionkiem i łyżwami w śniegu. I na pniach, które steki lat przeżyły, Wreszcie – by wszyscy wiedzieli na pewno!- Żeś ty mój miły! miły! miły!- miły!- Podpisywałam się- tęczą podniebną. Tak chciałam, żeby wszyscy naokoło Jak ja … Przeczytaj wiersz
Muszę coś zrobić z włosami, muszę coś zrobić z oczami, bo tak mi jakoś ciemno, chociaż tak mocno czekamy, ja z tobą, a ty ze mną. Czarna woda między nami i sokole oczy czyśmy sobie winni sami, czy świat nas zaskoczył. Muszę coś zrobić z listami, muszę coś zrobić z myślami, bo tak mi jakoś … Przeczytaj wiersz
Dzień gorętszy od serca nie sprzyja marzeniu – Ucieknijmy od słońca i uśnijmy w cieniu, Będzie skwarne południe wisiało nad nami, Będą drzewa szumiały w nasz sen gałęziami, Srebrna miazga obłoków przypomni powiekom, Podróż taką niebyłą, i taką daleką, I to wszystko, co nigdy nie staje się we śnie, Tego dnia śnić się będzie wszystkim … Przeczytaj wiersz
Basi Śpiew I Co się zdarzy przy drodze – nie wraca, i to, co w wieczność odchodzi – ginie. Nie płacz, nie płacz, zawsze pozostaje urojona podróż po obłokach. Nie płacz, zawsze jeszcze zostanie tabun drzew niby masztów ze złota, jeszcze pragnień w powietrzu śpiewanie, jeszcze w trawach wędrówka zostanie albo grób – z niego … Przeczytaj wiersz
Dzień jak popiół sypie w rozwiane włosy drzew, latarnie dźwięcznie opadają w mdły asfalt, w ciężkich, obrzękłych goryczą warstwach godziny nakładają chomąta na wynędzniały gniew. Każda szyba grozi zerwaniem wątłego dnia, wystawami domy spływają obok spojrzenia. Trzeba uważać: czas się zbyt łatwo na przeszłość zamienia, dzień topi się za każdym krokiem w szeleście – w … Przeczytaj wiersz
Po morzu, gdzie ryby jak jaskry pryskały w górę i w głąb, na korabiu z koralów jasnych panieneczki błękitne się śniły, na skrętach srebrnych trąb loki lotne jak obłoki kołysały na przejrzystych muszelkach rąk. Wyspy ciepłe kwitły jak żółw, mewy szybkie, ostre jak igły, szyły ciszę, to ją cięły na pół i u wody przypięte, … Przeczytaj wiersz
O, dziecinne oczy chabrów, dojrzałość nasturcji. Dzień jest jak okręt odpływający do Indii, odpływający do Turcji. Aleje prześnione o cieniach szerokich baobabów lip. Balkon sąsiedni fuga Bacha pejzaż prowadzi pod kościół i słychać koła nieba – planet skrzyp. Cóż zostało? Oto grób jest gliniana warstwa wspomnienia, nieżywy kwiat o dziecięcych policzkach, mój wiersz ostatni, który … Przeczytaj wiersz
Zębate mury zamków na złotych murach skał, w dal… na zielonym niebie puszysty sztandar drżał… W dal na zębatych murach flet tęsknie głosem wił, snom młody rycerz składa! całopalenie krwi. Na pudlu mchów błękitnych, niebieskich, białych chmur wysypał rojem złotym – płomieniem uczuć wór. Na głosy perło-ptaków wysypał krew i łzy i w szrankach gwiazd … Przeczytaj wiersz
Niechaj mnie Zośka o wiersze nie prosi, Bo kiedy Zośka do ojczyzny wróci, To każdy kwiatek powie wiersze Zosi, Każda jej gwiazdka piosenkę zanuci. Nim kwiat przekwitnie, nim gwiazdeczka zleci, Słuchaj — bo to są najlepsi poeci. Gwiazdy błękitne, kwiateczki czerwone Będą ci całe poemata składać. Jabym to samo powiedział, co one, Bo ja się … Przeczytaj wiersz
I zawisł Odkupiciel do krzyża przybity, Ludzkości całej Zbawca za grzechy człowiecze, On przelał krew najświętszą — męczeństwa już syty, A serce Matki Jego przebijały miecze. Oddana przez Jezusa pod opiekę Jana, Słaniała się zbolała i na pół zemdlona, Tuż obok Magdalena u stóp swego Pana, Zrozpaczona łzy leje, że Chrystus już kona. Jan święty … Przeczytaj wiersz
Prolog na setną rocznicę zgonu 1817 — 1917 Ty coś przysięgał w świątyni Maryi: „Zginąć lub Polski zabezpieczyć losy”, Coś pierwszy włościan zaciągnął w szeregi, Ccłzie kosynierów wsławiły się kosy, Daj racławckie znów odnieść zwycięstwo Za niezachwianą wiarę i za męstwo. Pod Twą chorągiew, na której snop widny, Godło rolnictwa, tych, co „żywią, bronią”, Złącz … Przeczytaj wiersz