Pod północ, właśnie w tej chwili Kiedy się Arktos już chyli Ku Bootowi co noc, A wszystkich ludzi najmilej, Sen obejmuje w swą moc, Zszedł Eros pod moje drzwi I dalej kołatać w nie. — Kto tam — pytam — stukać śmie, Spędzać błogie moje sny? — „Otwórz — błagać mnie poczyna — Nie lękaj … Przeczytaj wiersz
Któż jest ten, co stworzył morze, Czyj to umysł zawołany Puścił fale na przestworze Tej powierzchni zwierciadlanej? Jaki genjusz, jaki bóg W toni wód umieścić mógł Śliczną, białą tę boginię, Szczęsnych bóstw życiodawczynię? Nagą puścił ją, jedynie To zasłania u niej fala Czego jawić nie dozwala Srom. Swobodnie ona płynie, Jako morska róża biała; I … Przeczytaj wiersz
Boże złotego łuku I liry złocistej, Boże złotego ognia, Złotowłosy i promienisty. Cierpliwych lat woźnico, Czy gniewne twoje lico? Gdzie – gdzie spał twój gniew ognisty, Gdym jak bezmyślny głupiec nakładał z laurowych listków Wieniec twój i twoją chwałę, Twego życia światło całe, Czy też jak robak – ku śmierci pełznąłem zbyt nisko? O Apollo … Przeczytaj wiersz
Złocisty-to był dzień. Błękitne zadumanie objęło cały świat. Na modrym oceanie słoneczny zasnął blask. Na ziemi i na niebie cisza zdawała się wsłuchiwać sama w siebie. Omdlewał w okrąg świat od światła i gorąca, różany płonął kwiat, srebrniała lilia drżąca, nad cichą, modrą toń nieskończonego morza płynęła kwiatów woń, jak lutni dźwięk w przestworza. Wtem … Przeczytaj wiersz
Już bóg zmyślony, byka pozbywszy pokrywy, Dał się poznać, wyszedłszy na dyktejskie niwy, Gdy Agenor nieświadom, troskliwy o dziecię, Rozkazuje synowi szukać jej po świecie, A w miłości ojcowskiej i tkliwy i ostry, Wygnanie mu przeznacza, gdy nie znajdzie siostry. Lecz skrytości Jowisza któż potrafi dociec? Gdy powrotu do kraju zabronił mu ociec, Kadmus, świat … Przeczytaj wiersz
Przedsię wy, leśne Muzy, przedsię w pieśni swoje! Chromis, Mikon i Mnazyl, małych chłopiąt troje, Sylena w cichej jamie zdybali spiącego. Jeszcze był nie wyszumiał z wina wczorajszego. Jako zawsze wieńce mu z głowy pospadały, Dzban tylko i multanki przy stronie wisiały. Rzucą się nań i jegoż własnymi wieńcami Imą więżąc, bo nie raz ich … Przeczytaj wiersz
Hefajstos, boski kowal, kruszcu złom z ciemnicy Gór przepastnych, gdzie wiecznie panuje noc głucha, Dobywszy, z trudem niesie, sapie, chwyta ducha, Aż wreszcie na ziem ciska w głębi swej kuźnicy, I skinął: na znak jego czujni robotnicy, Cyklopi, ogień niecą: już żar krwawy bucha; Więc bryłę weń wrzucają, aż skier zawierucha Gardzielą Etny strzela w … Przeczytaj wiersz
Jowisz rozumu naplwał pełną głowę; Ateńska Pallas dała-ć swoje sowę; Neptunus trydent, wyjąwszy ząb śrzedni; Rzymski zaś Janus tylni nos i przedni, Apollo skrzypki i lutnią i karty; Rogaty Satyr dał wesołe żarty; Odryzyjski Mars męstwem cię darował; Wulkanus w kuźni tełki zahartował, Swiadczą to wschody, któreś nim przesklepił: Kupido-ć serce, twarz Bachus ulepił. Inszym … Przeczytaj wiersz
Chodźcie do jasnego miejsca świątyni Hery, córki wyspy Lesbos z błyszczącymi oczami! I lekko tańcząc, pląsając rytmicznie, ustawcie się w piękny chór dla Bogini. Poprowadzi was Safona ze swoją lirą. Jakże szczęśliwe będziecie w tym uroczym tańcu, a wydawać się będzie, że to słodka pieśń samej protagonistki Muzy, Kaliope.
Jednym konnica bardziej się podoba na czarnej ziemi, innym znów piechota, jeszcze innym okręty. Dla mnie piękno — to co kochamy. Każdy tę prawdę pojmie. Helena też, choć w piękności nie miała sobie równej, dla tej prawdy opuściła małżonka najwspanialszego. Tego, co Troję zburzył, państwo zniszczył. Ani córki, ani drogich rodziców nie uszanowała, poszła za … Przeczytaj wiersz
Ujrzałam ciebie we śnie dzisiaj, Pani, piękna w dostojeństwie, Hero, jak niegdyś sławni królowie, Atrydzi, modłami wielbili ciebie, gdy dokonawszy dzieła boga wojny obok bystrych wód Skamandra, pragnęli do kraju swego powrócić zwycięzcy, ale nie mogli, dopiero po złożeniu ofiar Tobie, wielkiemu Zeusowi i synowi Tiony. I ja cię błagam, o czcigodna, dawnym zwyczajem, jak … Przeczytaj wiersz
Ile czasu minęło od chwili, gdy cię polubiłam, Athido? Wtedy wydałaś mi się małą, niewinną dziewczynką. To dobrze, że przyszłaś Tak bardzo cię pragnęłam. I znów rozpalasz płomień w moim sercu. Nadziejo miłości! Teraz gdy patrzę na ciebie, wydajesz się podobna do Hermiony. Jednak do złotowłosej Heleny muszę cię porównać. Jeśli w ogóle można porównać … Przeczytaj wiersz
O jasnowłosym Febusie, mówię, synu córki Kiosa uwięzionej przez Zeusa, wielkiego władcę. Artemida wtedy złożyła boskie przyrzeczenie: „Dziewicą zostanę na zawsze, żyć będę z polowania w górach, na szczytach gór, ojcze, daj mi swoje błogosławieństwo”. Otrzymała błogosławieństwo ojca i bogów. Artemidę, opiekunkę zasiewów, nazywają też Elafebolos. Nigdy nie wyszła za mąż, nie poznała miłości.
O Afrodyto! wielowładna, boska, Ktora masz wszędzie po świecie ołtarze, Spraw niech mojego serca już nie karze, Miłosna troska. Córko Jowisza! nieśmiertelnie miła, Przyjm prośby moje łaskawie, bez sporu, Jak wprzód słuchałaś, gdyś z złotego dworu Ojca zstąpiła, Siedziałaś w wózku, a skrzydły czarnemi, Lekkie wróbelki w powietrzu igrały I wozek lecąc lubieżnie ściągały Z … Przeczytaj wiersz
Na promiennym tronie usłysz me wołanie, Afrodyto, Zeusa córo, dziewico; Cna bogini, nad męką miej zmiłowanie, Nad serca mego tęsknicą. Zejdź ku mnie, niebiańska, jak to nieraz bywa, Kiedy od twego ojca z wysokości Łaskawie się do mnie zniżasz, urodziwa, Skoro twej wzywam litości. Biali ptaszkowie wpośród wesołej psoty Skrzydełek swoich, z słonecznej krainy Ciągnęły … Przeczytaj wiersz
Pauzaniasz opowiada o górze w Arkadii, na granicy z Messenią. W tymże „Przewodniku po Helladzie” obraz dwóch kolumn na szczycie. Między nimi syn Pelazga, zabiwszy dziecko na ołtarzu Zeusa Likejosa, pił krew ludzką i dlatego został podczas owej ofiary przemieniony w wilka. Spoglądasz do tyłu. Słońce wysoko, coraz krótsze cienie. Wzdłuż żywopłotu, aż po horyzont … Przeczytaj wiersz
GODY ZWYCIĘZCÓW, CZYLI POWRÓT GREKÓW Z POD TROI. Pusta Troi okolica, W proch Priamów zburzon gród: Lecz zwycięzców smutne lica, Na żegludze w pośród wód, Rozjaśniło czucia wrzące, Gdy radośni widzą już, Rospiętrzone, zieleniące, Swe rodzinne brzegi wzdłuż. „A więc swoim na witanie, Nim rodzinnych dotkniem gór, Niech rozgłośny, raźny chór Z Hellesponckich wód … Przeczytaj wiersz
Nad głową – mrok, odmęty przed oczyma, Za gromem grom, za nurtem nurt się zrywa; Ocean wre i pieni się i wzdyma – Przypływa wciąż, odpływa i przypływa. Olbrzymy wód podnoszą zgięte szyje, Na lądów zrąb wtaczają głąb podziemną; I wściekły ryk ich w stropy niebios bije, – Gdzie nie ma gwiazd; i ciemno, ciemno, … Przeczytaj wiersz
Dokąd płynie Dionizos przez morze czerwone jak wino Ku jakim wyspom wędruje pod znakiem winorośli Spity winem nic nie wie – więc my także nie wiemy Dokąd płynie prądami z pnia bukowego łódź lotna