Dziki człowiek

przez

Małgorzata Hillar

Ja dziki człowiek
boję się słów
zimnych ciężkich obojętnych

Boję się
cierpkich uśmiechów
przymrużeń oczu
wzruszeń ramion

Kiedy byłam dzieckiem
pisałam wiersze na strychu
żeby się nie śmiali

Godzinami rozmyślałam
jak wyleczyć chorą nogę
żaby siedzącej w rowie

Dziś jak wtedy
pragnę rąk które głaszczą
Słów ciepłych i miękkich
jak owcza wełna

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Małgorzata Hillar

Wiersze popularnych poetów

dlaczego już czwarty raz

dlaczego już czwarty raz przechoǳę tędy sam i nie mam pojęcia kto mógłby tu ze mną iść a może tędy nikt nie choǳi i każdy by mnie wyśmiał gdybym mu zaproponował tego roǳaju skrót a dobry rozdokazywany Bóg zawczasu odziera mnie z towarzystwa żebym mógł…

Zmarłej dziewicy

Zasnęła cicho i nic jej nie zbudzi: Ani płacz siostry, ani matki łkanie, Ani gwar obcych a ciekawych ludzi, Co otoczyli śmiertelne posłanie; Już jej dosięgnąć boleść nie jest w stanie, Zasnęła cicho i nic jej nie zbudzi. Na zawsze swoje zamknęła powieki, Spokojna, blada,…

NOIR

Mogę tego nie pisać, ale to rośnie, sieje i coraz trudniej podpalić papierowe miasto, które pełznie mokre pod szyldami. Mogę tego nie pisać, ale będę jak dziobaty facet na szczudłach z czymś zbyt ciężkim i metalowym na ramieniu — z językiem przyklejonym do brody. Serio,…