Italiam! Italiam!

Kamil Cyprian Norwid

1

Pod latyńskich żagli cieniem,

Myśli moja, płyń z aniołem,

Płyń, jak kiedyś ja płynąłem:

Za wspomnieniem – płyń spomnieniem…

 

2

Dookoła morze – morze –

Jak błękitu strop bez końca:

O! przejasne – pełne słońca.

Łodzi! wioseł!… Szczęść ci, Boże…

 

3

Płyń – a nie wróć-że mi z żalem

Od tych laurów tam różowych,

Gdzie Tass śpiewał Jeruzalem,

I od moich dni-laurowych…

 

4

O! po skarby cię wysłałem:

Cóż! gdy wrócisz mi z tęsknotą –

Wiem to, ale proszę o to –

Niech zapłaczę, że płakałem…

 

5

Pod latyńskich żagli cieniem,

Myśli moja, płyń z aniołem,

Płyń, jak kiedyś ja płynąłem:

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Za wspomnieniem – płyń wspomnieniem…

Twoja ocena
Kamil Cyprian Norwid

Wiersze popularnych poetów

Do Pawła

Gdzie nie jest obowiązek, czy dobrze jest wierzyć? Powiedz, Pawle, co zdanie tak umiałeś mierzyć, Iż twoja cnota miła a grzeczność niepłocha Uczyniła cię cudem, co cię każdy kocha. Roztropność każe wszystko, i bacznie, roztrząsać, Mądrość… lecz czasem i ta, gdy się zacznie dąsać, Czyni…

Drugi poemat tajemny

Cóż mogę robić innego jak opiewać tę zachwycającą roślinność wszechświata którym jesteś Magdaleno Cóż mogę robić innego jak opiewać twoje lasy ja zagubiony w lesie Łuku brwi podwójny pismo cudowne o brwi zawierające wszystkie znaki w swym kształcie Murawo gazonu na której niczym blask księżyca…

Nie gódź się nigdy

Nie gódź się nigdy z przymusem człowieczeństwa, z przymusem nadziei, z niewolą szczęścia. Twoją jedyną prawdą jest zwierzę, które rozszarpuje boga w tajemniczo cichych głębinach czerniejącej krwi. Jakże mógłbyś błogosławić skrytobójczy los, ciemność z sidłami, dołami i furiami przebranymi za żądze, gdzie tonąca zieloni gospoda…