Most Mirabeau

Pod mostem Mirabeau płynie Sekwana I niejedna miłość Czy nie dość wspominana Po bólu zawsze radość niespodziana Zegar niech dzwoni noc niech nastaje Dni ulatują ja pozostaję Z twarzą do twarzy połączmy ramiona Nieruchomi kiedy Pod mostem ramion kona Fala od wiecznych spojrzeń umęczona Zegar niech dzwoni noc niech nastaje Dni ulatują ja pozostaję Miłość … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Mój malutki moja najdroższa

Mój malutki moja najdroższa Lou kochani cię Moja miła rozgwiazdko drgająca kocham cię Ciało rozkosznie giętkie kocham cię Pochwo ściskająca się jak dziadek do orzechów kocham cię Piersi lewa taka różowa i bezczelna kocham cię Piersi prawa czule różowiejąca kocham cię Sutko prawa koloru nie spienionego szampana kocham cię Sutko lewa podobna do guza na … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Pada deszcz

Pada deszcz głosów kobiecych jakby umarły one nawet we wspomnieniu Wy też padacie cudowne spotkania mojego życia o kropeleczki I chmury stają dęba i rżą niby wszechświat miast dosłyszalnych Słuchaj czy pada deszcz gdy żal i wzgarda wypłakują dawną swą muzykę Słuchaj jak opadają więzy przytrzymujące cię od góry i dołu tłumaczenie Jerzy Lisowski


Guillaume Apollinaire

Pieśń miłości

Oto z czego się składa symfoniczna pieśń miłości Jest pieśń miłości dawnej Szalone pocałunki słynnych kochanków Krzyk miłosny śmiertelniczek gwałconych przez bogów Męskość bajecznych bohaterów wzniesiona jak lufy armat przeciwlotniczych Kosztowny ryk Jazona Ostatnia pieśń łabędzia Zwycięski hymn jaki pod pierwszymi promieniami słońca śpiewa nieruchomy Memnon Jest krzyk porywanych Sabinek Są krzyki miłosne drapieżnych kotów … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Piosenka niekochanego

Raz w przedwieczornej mgle w Londynie Ulicznik jakiś mnie zaskoczył Podobny był do mej jedynej Ze wstydu więc spuściłem oczy W spojrzeniu jego czując drwinę Niech cegły zwalą się lawiną Jeślim cię miła fałszem karmił Władcą Egiptu i władczynią Jestem i ciurą jego armii Jeśli nie jesteś mą jedyną W rogu ulicy która płonie Ogniami … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Prześliczna rudowłosa

Oto ja wobec wszystkich człowiek przy zdrowych zmysłach Znający życie i śmierć to co żyjący znać może Który poznałem cierpienia i radość miłości Który potrafiłem niekiedy narzucać swoje myśli Znający wiele języków Który niemało podróżowałem Ja co widziałem wojnę w Artylerii i Piechocie Raniony w głowę z czaszką trepanowaną pod chloroformem Który straciłem najlepszych przyjaciół … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Raca

Lok czarnych włosów znad twego karku jest moim skarbem Nasze myśli łączą się z sobą i krzyżują Twoje piersi to jedynie pociski które kocham Wspomnienie o tobie to kierunkowe światło wyznaczające nam nocny cel Patrząc na szeroki zad mego konia myslałem o twoich biodrach Piechurzy odchodzą już na tyły czytając gazetę Pies sanitariusza powraca z … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Szef kompanii

Moje usta mieć będą żary gehenny Moje usta będą ci piekłem słodyczy i pokusy Aniołowie moich ust wejdą na tron twego serca Żołnierze moich ust wezmą cię szturmem Księża moich ust owieją kadzidłem twoją urodę Twoja dusza drzeć będzie jak okolica podczas trzęsienia ziemi Twoje oczy naładują się wtedy całą miłością nagromadzoną w spojrzeniach ludzkości … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Światło księżyca

Księżyc miodem ocieka na ustach szalonych Żarłoczne są tej nocy ogrody i domy Gwiazdy do pszczół tańczących stały się podobne Przelewa się w altanach złote światło miodne Bo z nieba opadając łagodnie na ziemię W plastry miodu się łączą księżyca promienie I skrycie mi się roi słodka awantura Drżę przed żądłem ognistym tej pszczoły Arktura … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Trzeci poemat tajemny

Ty której krew rozleję z miłości o dziewico zapalająca lampę Posłuchaj głębokiego krzyku armat które bija ci brawo i witają cię moja królowo Posłuchaj brzęku szpad które wzywają cię piękna ofiaro Ty której ciało przebije aż do plomiennej piany gdzie ciało i dusza łączą się w spazmie Posłuchaj strasznego krzyku który wstrząsa tobą mój piękny … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Drugi poemat tajemny

Cóż mogę robić innego jak opiewać tę zachwycającą roślinność wszechświata którym jesteś Magdaleno Cóż mogę robić innego jak opiewać twoje lasy ja zagubiony w lesie Łuku brwi podwójny pismo cudowne o brwi zawierające wszystkie znaki w swym kształcie Murawo gazonu na której niczym blask księżyca zatrzymuje się miłość Stada moich domyślnych pragnień przybiegają by odcyfrować … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Do Magdaleny

Przyciskam twoje wspomnienie jak prawdziwe ciało Czy to co moje ręce mogłyby wziąć z twej piękności Czy to co moje ręce mogłyby wziąć pewnego dnia Będzie bardziej rzeczywiste Któż może zawładnąć magią wiosny I czy to co można by wtedy zdobyć nie jest mniej jeszcze rzeczywiste I bardziej ulotne niż wspomnienie A przecież dusza bierze … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Wzgórze 146

Nie ma kwiatów są tylko niezwykłe znaki Poruszających się wśród niebieskich nocy Przed twoim wspomnieniem moja piękna Lou chylę się w uwielbieniu podobny niskich chmurom lipca Jest ono przy mnie jak zawrotnie biała głowa z gipsu obok złotej obręczy Pragnienia moje odchodzą w dal odwracając się raz po raz Słuchaj jak gra ta muzyka co … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Żebrak smutku

Świa­tłom jak ku­ran­tom zło­ci­stym prze­biegł dro­gę czło­wiek po drob­niut­kim świ­ście – chi­ty­no­wy nie­mal. Dziew­czy­na sto­ją­ca na skra­ju me­lo­dię na­kry­ła far­tu­chem jak li­ściem. Usta mia­ła ma­leń­kie i pręd­kie, a szysz­ka świe­ci­ła w jej ręku jak klej­not albo lu­ster­ko. Po śpie­wie czło­wiek się wspi­nał, grzbiet wy­gar­biał jak owad, pew­nie pła­kał – bo w sło­wach jak w bursz­ty­nie … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Gajcy

Zaręczyny

Już przestałem się nawet litować nad sobą I nie umiem wyrazić udręki milczenia Wszystkie moje słowa niewypowiedziane zmieniły się w gwiazdy Ikar próbuje wznieść się do moich oczu do każdego z osobna I tragarz słońc płonę pośrodku dwóch mgławic Cóż zawiniłem teologicznym bestiom inteligencji Niegdyś umarli wracali aby mnie wielbić I spodziewałem się końca świata … Przeczytaj wiersz


Guillaume Apollinaire

Czas

Kie­dy po wło­sach krę­te pło­my­ki wiją się po­śpiesz­ne i iskra wzrok wy­pa­la, czo­ło w sieć za­mie­nia, twe ręce prze­ora­ne ogrom­nym po­wie­trzem ku­li­stym bar­dzo – drżą. Za oknem jak kra­wę­dzią dwu od­mien­nych świa­tów jest ciem­na po­goń pla­net, mil­cze­nie ka­mie­nia i nie­bo dy­miąc głu­cho pły­nie cie­niem stat­ku, pod któ­rym wie­ją skrzy­dła że­gna­ją­cych rąk. A świa­ty są ogni­ste … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Gajcy

Do potomnego

Je­stem jak ty za­pew­ne: ni­sko, a jesz­cze ni­żej źdźbło i kret. Nie­bo ró­żo­wą idzie kre­ską i na pa­pie­rze zgi­na brew; krze­sło pode mną, da­chu ję­zor spły­wa ce­gla­sty, dło­nie czy­ni po­dob­ne nocy. Są go­dzi­ny, że mar­twe pal­ce ci­cho leżą jak gdy­by śpiąc, uwie­rzyć trze­ba, że ob­raz ten to na po­wie­trzu od­bi­cie pta­ka albo drze­wa i tyl­ko … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Gajcy

Do zmarłej

Pu­sty po to­bie po­wie­trza słup oczy mi mro­zem prze­kłuł; do­cho­dzi do mnie świer­got twych stóp go­łę­bich: sze­lest suk­ni naj­lżej­szy, ko­ra­li dźwięk okrą­gły, ni­kły jak dzwon­ków pęk u gło­wy two­jej w ko­ście­le. Ze snu po­wsta­ję i cie­niem rąk nie­rze­czy­wi­stych dla mnie i trud­nych szu­kam od­de­chu two­je­go. Skroń zgi­na mnie cięż­ka jak ka­mień – i wi­dzę przez … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Gajcy

Czarne okna

W kan­ty­le­nie ma­cie­rzan­ki za­pach uśmiech­nię­tych nocą wo­dził chłop­ców, jak w le­gen­dzie cho­dzi­li w za­świa­tach pod okna­mi czar­ny­mi dla oczu. Nad gło­wa­mi nocy zło­ty jeż, księ­życ w wło­sy się wto­pił jak wia­nek, nie wie­dzie­li – czy noc to, czy wiersz – gu­biąc gło­sy jak trzci­ny roz­chwia­ne. A w la­tar­niach z tru­dem się cho­dzi w ja­kimś in­nym … Przeczytaj wiersz


Tadeusz Gajcy