Siedzimy razem zamyśleni

przez

Rainer Maria Rilke

Siedzimy razem zamyśleni,
Nad nami gęsty wina splot.
W zielonym gąszczu wonnych cieni
Ciężkiego trzmiela brzęczy lot.

W gałęziach złoty blask oddycha
I refleks spływa na twą twarz,
I tylko raz szepnąłem z cicha:
„Jakie ty piękne oczy masz” — —

tłumaczenie Leonia Szereszewska

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiesze tego autora

Rainer Maria Rilke

• Poezja miłosna • Wiersze miłosne

Wiersze popularnych poetów

Zanurzeni

Ależ nie każdemu zdarza się prawdziwa starość. Jej właściwe jest rozpamiętywanie Cielesnej pychy, która rozpierała się kiedyś W nas, tych samych, a jakże innych. Był wysoki komizm W układaniu włosów przed lustrem, W troskach o to, czy kapelusz dość twarzowy, W zwilżeniu warg koniuszkiem języka…

Orfeusz i Eurydyka

Stojąc na płytach chodnika przy wejściu do Hadesu Orfeusz kulił się w porywistym wietrze, Który targał jego płaszczem, toczył kłęby mgły, Miotał się w liściach drzew. Światła aut Za każdym napływem mgły przygasały. Zatrzymał się przed oszklonymi drzwiami, niepewny Czy starczy mu sił w…

Śnieg jak wieko żelazne

Śnieg jak wieko żelazne na oczy opadnie. O! wy bracia w milczeniu moi — niedorośli. I Bóg mnie nie przypomni, ani mnie odgadnie z nagrobka przechodzący, aż w tysiącznej wiośnie może dłoń jakaś biała odgarnie ciemności i będzie to prawdziwy czas, czas tej miłości, której…