Obróć łaskawe, panno, ku mnie oczy. Że przy ich świetle lutnią mą nastroję, Te oczy. z których ten wiersz, że się toczy, Bierze swój pochop i rozrywkę swoje: Bez których rady na śliskiej uboczy Miłosnych myśli trudno się ostoję: Te niech mi z czarnych źrenic z śniegiem szczerem Płci twojej dadzą inkaust z papierem. Twoje … Przeczytaj wiersz
Kochanko moja! na co nam rozmowa? Czemu, chcąc z tobą uczucia podzielać, Nie mogę duszy prosto w duszę przelać? Za co ją trzeba rozdrabiać na słowa, Które nim słuch twój i serce dościgną, W ustach wietrzeją, na powietrzu stygną? Kocham, ach! kocham, po sto razy wołam: A ty się smucisz i zaczynasz gniewać, Że ja … Przeczytaj wiersz
Niech mistrz wymaluje dla mej ukochanej Krajobraz fantastyczny i zaczarowany… Niech tam będą niebiosa jasne i błękitne, Jak jej oczy…doliny, łąki aksamitne… I świecąca się dróżki śród ustroni mglistych, Złote wzgórza…Gaj, pełen piosenek jej srebrzystych… I niech będą dnia blaski, jak jej wzrok palące, Krople rosy jak łzy jej…tęcze w łzach błyszczące… Lecz niech będą … Przeczytaj wiersz
O niezaznana! — bezwolne Twe stopy wiodły Cię w wieczór pszczelny i lipcowy — poprzez zasieki i poprzez okopy szlak odnalazły dnia od spodu nowy. O nienazwana! — wątłe Twoje ręce z nagła osłabły nadmiernym brzemieniem białe i ufne, nieomal, dziecięce wionęły ku mnie melodią i cieniem. O niepojęta! — wąskie Twoje wargi, … Przeczytaj wiersz
1. Wiem, ukochana: teraz wypadają mi włosy od hulaszczego życia, i muszę leżeć na kamieniach. Widzicie mnie pijącego najtańszą wódkę, a okrywa mnie tylko wiatr. 2. Ale był czas, ukochana, gdy byłem czysty. 3. Miałem ją, była silniejsza ode mnie, jak trawa silniejsza jest od byka: podnosi się znowu. 4. Zobaczyła, że jestem zły, i … Przeczytaj wiersz
Czy ty pamiętasz droga, tego króla, Co na księżycu swe królestwo miał? Dziś mgła zmęczone me serce otula I wiatr jesienny wiele kwiatów zwiał. Lecz drzemie we mnie jeszcze ta złocistość, Z jaką zachodzi słońce w blasku łun I pozostała dawna serca czystość I miłość pierwszych wyśpiewanych strun. Bo chociaż kwiatów tyle czas spopielił, Coś … Przeczytaj wiersz
Już tyle razy słońce wracało I blaskiem swoim dzień szczyci; A memu światłu cóż to się stało, Że mi dotychczas nie świéci? Już się i zboże do góry wzbiło, I ledwie nie kłos chce wydać; Całe się pole zazieleniło: Mojej pszenicy nie widać! Już słowik w sadzie zaczął swe pieśni, Gaj mu się cały odzywa; … Przeczytaj wiersz
Oczy twe cudnie jaśnieją jak złote gwiazdy błękitu. Patrzę na ciebie, dziecino, pełen boskiego zachwytu… Płeć twoja delikatniejsza od róż z Cezara ogrodów. Usta przedziwnej purpury wonniejsze od słodkich miodów. Włos — słoneczniejszy od złota… Postać — nieziemskiej bogini… Kształt twój niebiański od Wenus stokroć cudniejszą cię czyni… Gdy twoje białe rączyny jedwabie barwiste plotą, … Przeczytaj wiersz
Ty, lube dziewczę, masz duszę tkliwą, Co się pięknością wszelką zachwyca; Jednak ci radzę: chcesz być szczęśliwą, To za mąż idź za szlachcica! Poetyckiego nie bierz kochanka! Poezja w życiu — to ból i troski; Ty przede wszystkim jesteś szlachcianką, Trzeba ci z mężem i wioski. Bardzo rozsądnie robi twa matka Łamiąc kaprysik twój idealny… … Przeczytaj wiersz
Z pałaców sterczących dumnie Znijdź, piękna, do mojej chatki; Tylko zabierz swe manatki, Bo hołotę znajdziesz u mnie. Święte pustki wszędzie, wszędzie, Ale nie marz nic o chlebie; Bo kochanek wierny ciebie Czułościami karmić będzie. Z rana ci wianek uplotę, Na obiad dam szmer strumyka, Na wieczerzę śpiew słowika, A na noc marzenia złote. A … Przeczytaj wiersz
Basi Śpiew I Co się zdarzy przy drodze – nie wraca, i to, co w wieczność odchodzi – ginie. Nie płacz, nie płacz, zawsze pozostaje urojona podróż po obłokach. Nie płacz, zawsze jeszcze zostanie tabun drzew niby masztów ze złota, jeszcze pragnień w powietrzu śpiewanie, jeszcze w trawach wędrówka zostanie albo grób – z niego … Przeczytaj wiersz
Ukochana, siądź koło mnie, Popatrzymy sobie w oczy. Twój cichy wzrok mi przypomni, Jak się zmysłów zamieć toczy. Całe to złoto jesieni, Te jasne pasma na skroniach — Wszystko przyszło jak zbawienie Niespokojnego nicponia. Porzuciłem kraj swój dawno, Gdzie kwitnący gąszcz i łąka, Aby z miejską gorzką sławą Całkiem w życiu się zabłąkać. Aby serce … Przeczytaj wiersz
Moja mała, do widzenia już, Jeszcze raz buzi daj, A wywalczę ci kraj, Wielki kraj pełen zbóż. Po powrocie ofiaruję ci, w mej manierce ten cud, Rybkę ze słonych wód Lub korale z mej krwi. Moja mała, otrzyj łzy, Będę listy pisał ci, O wojence nie myśl źle, Moja mała, moja mała, Mój ty śnie.