Blask huczy w dzwonie pustki. Ileż niebios! Każdy się płatek rozwija, jak ucho w melodję zasłuchane. Tutaj, w ramach, z zaciętym patrzysz uśmieszkiem, włochaty. Wzrok zasępiony wbijasz w tarczę płaską, jakbyś przygrywał na wąskiej piszczałce, — o, sobowtórze! — która w kwiat się zmienia, wystrzela w gałąź wiotką i kolczastą, a po niej rosa spływa, … Przeczytaj wiersz
Jaka im sprosta dłoń? zwężone palce sennie, jak smyczek, podtrzymują ciężar łodygi, zlekka puszystej, i lśniącej poranku rosą przeźroczą, w połowie ugiętej blaskiem płatków ledwo lila; któż modrość ich podźwignie? czyja ręka dość czule ujmie kształt niedotykalny, aby, jak pustą dłonią ślepnącego, okrągłe zamknąć, wreszcie utrwalone? Nie patrz! poniżej błękitnej gencjany gorzkawe listki otulają szczelnie … Przeczytaj wiersz
Z za szyby wagonu rzeczułka mroczno-zielona (jak wtedy), a w niej odbita jaskółka muska kawałek nieba. Powracasz w knieje dawne, w białe, żałobne ulice, w drżące, nadbrzeżne topole, wspomnieniem błogiem chory: szarawo srebrnieją winnice, rudawo płoną bory. O, rozrzucone na wiatry słowa moje pochwalne: mój Boże! już kwitną astry.
Wyłaniająca się zapachów burzą Z przestrzeni czystych, o, niepokalana; Obłoki zwolna nad tonią się chmurzą, Aby wykańczać cię w popiele rana; Trwasz w kroplach blasku, na falach przestworu, Struna, dygotem tonąca w źrenicy; O, smugo rosy, ku cieniom wieczoru Chyląca sennie dłótko tajemnicy. Jak sprostać wzrokiem? w elizejskiej ciszy Usłyszeć płatek, co się ledwo chwieje … Przeczytaj wiersz
Ostatniej róży lata Samotny płonie kwiat; Odeszły ją towarzyszki, Zagasł ich wdzięk i zbladł. Żadna się nie nachyli, By ją całować w skroń, Zrumienić się jej rumieńcem, Oddać jej woń za woń. Nie będzie schnął w pustkowiu Twój krzew samotny ten! Gdy inne już posnęły, I ty zapadnij w sen! Pozrywam ja twe listki, Rozrzucę … Przeczytaj wiersz
W wonnym sadzie mojej matki Kwitły bzy, kwitły róże, Polne maki i bławatki, I lilije – kwiatów stróże. Słowik dla nich śpiewał – jęczał Najpiękniejsze swoje pieśnie; Wiatr szeleścił – strumień brzęczał, Pół na jawie – na pół we śnie – Jak w dziecinnych moich latach, Z calym rajem w młodym sercu Biegał skocznie po … Przeczytaj wiersz
„Gdzie pędzisz listku róży? Tak sam, tak sam? Ja Matka twoja więdnę tu za tobą.“ „O Matko moja! Łzę ci moją dam, „Woń twoją wezmę na zawsze ze sobą, „Ale ja muszę, muszę pędzić w dal… „O jak tu dobrze!… Ciebie tylko żal… „O jak tu pięknie!… Świat światła przedemną!“ — A mnie bez ciebie … Przeczytaj wiersz
O maków purpurowych, kraśnych maków kwiecie! O usta całowane, drogie usta twoje! Złote życia na oścież otwarte podwoje, Słońce! Słońce w upalnym rozgorzałe lecie! Słońce, słońce! I maków purpurowych kwiecie! Pszennych łanów poszumy, pszczół grające roje! I usta całowane, drogie usta twoje, I w lipowych alejach kwietniane zamiecie! Harfo wspomnień! twe struny z rdzy krwawych … Przeczytaj wiersz
Przyniosłeś mi bez pięciolistny w klapie od marynarki. Świecił jak absurd czysty. Jak order. Albo jak antyk. Zakwitł zwyczajnie, jak wszyscy, gdzieś na świętego Andrzeja… Tylko od innych był tkliwszy. Jak uśmiech. Albo nadzieja. Bez pachniał bzem najczęściej i przekwitł o swojej porze. Zostało mi po nim szczęście w liliowo bzowym kolorze.
I Jakże żałuję tej szczęśliwej pory, Kiedy stokrotki kwiatek pospolity Zdał mi się w cudne ubranym kolory I budził w sercu dziecinne zachwyty, I kiedy długie majowe wieczory Spędzałem, patrząc w Jasnych ócz błękity, Cichego szczęścia pełen i pokory, Bijący sercem, a nigdy niesyty. A choć to było kwiecie takie skromne, Nigdym się z prawdą … Przeczytaj wiersz
Ach, ta róża! ach, ta róża! Co się w twoje okno wdziera, Na pokusy mnie wystawia, Sen i spokój mi odbiera… Wciąż z zazdrością myślę o niej, Choć jej nie śmiem dotknąć ręką, Bo mnie gniewa, że bezkarnie Patrzy nocą w twe okienko. Radbym nieraz rzucić wzrokiem, Błądząc w wieczór po ogrodzie, Radbym dojrzeć… ale … Przeczytaj wiersz
Z wiosennych kwiatów upleciony wieniec Ktoś mi przysyła w samym środku zimy, Chociaż nasz Kraków na mroźnej północy Leży, a chłodno tu nawet w lecie. W jakim ty, kwiatku wzeszedłeś ogrodzie? A może z Paestum przybyłeś tak rychło? „Nie dziw się! W swym mi Helżusia ogrodzie Kwitnąć kazała. Gdzie ona, tam wiosna”. A więc i … Przeczytaj wiersz
Wiosna wróciła życie naturze, Zabrzmiały gaje słowika pieniem, W jedwabnej łączce ponad strumieniem Kwitły przy sobie dwie róże. Widziałem co dzień, wieczór czy ranek, Zawsze różyczki, zawsze ku sobie Pączki i listki chyliły obie, Jakby z kochanką kochanek. Ale się szybko szczęście skończyło, Przychodzę dzisiaj, westchnę żałośnie, Samotna róża śród łączki rośnie, A drugiej róży … Przeczytaj wiersz
W Sewilli na plac Ferdynanda nadjeżdża tramwaj zielony kwiaciarka niesie bukiety fijołków i jaśminu To dla was seńores to dla was seńoritas w każdym fijołku jak miodu kropla miłości ukryta miłość rodzi się w kwiatach miłość zbiera się z kwiatów bądźcie pszczołami seńoritas a motylami seńores.
Wstążki gitary i miłość gdy słońce ubrane w trykoty kąpie się w morzu porannem a miłość motyl skrzydlaty szuka rozkoszy wśród kwiatów serce zapali się zorzą i zagaśnie o zachodzie gdy słońce morzem żegluje gdy góry dymiące gasną i kadzielnice kwiatów i struny rozbrzęczone szumiącej wstążkami gitary między ulice białe toreador księżyc wejdzie gitarą zaszeleści … Przeczytaj wiersz
O, dziecinne oczy chabrów, dojrzałość nasturcji. Dzień jest jak okręt odpływający do Indii, odpływający do Turcji. Aleje prześnione o cieniach szerokich baobabów lip. Balkon sąsiedni fuga Bacha pejzaż prowadzi pod kościół i słychać koła nieba – planet skrzyp. Cóż zostało? Oto grób jest gliniana warstwa wspomnienia, nieżywy kwiat o dziecięcych policzkach, mój wiersz ostatni, który … Przeczytaj wiersz
Niezapominajki to są kwiatki z bajki! Rosną nad potoczkiem, patrzą rybim oczkiem. Gdy się płynie łódką, Śmieją się cichutko I szepcą mi skromnie: „Nie zapomnij o mnie”.
Posyłam kwiaty – niech powiedzą one To, czego usta nie mówią stęsknione! Co w serca mego zostanie skrytości Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości. Posyłam kwiaty – niech kielichy skłonią I prószą srebrną rosą jak łezkami, Może uleci z ich najczystszą wonią Wyraz drżącymi szeptany ustami, Może go one ze sobą uniosą I rzucą razem z … Przeczytaj wiersz
Jeżeli w barwach masz myśli osnowę, I od barw mowa tajemnicza płonie; Jeżeli zazdrość żółte nosi skronie, W zielony stroi liść nadzieja skronie. Przyjm, luba bukiet przeze mnie uwity ! On w barwy lśni się, jak poranne świty I me uczucia wszystkie opowie szczerze, Bo miłość moja, pamięć i cierpienie, Nadzieję jasną i sławy promienie, … Przeczytaj wiersz
Zakwitły bzy, zakwitły bzy, Zapachem upajają; Powinny wrócić dawne sny, A jednak nie wracają. Powinny wrócić dawne sny, Jak w młodych wiosen dobie. Zakwitły bzy, wiosenne bzy, — Lecz kwitną jak na grobie. W parkach i na skwerach miejskich, w zacisznych ogródkach dalekich kątów stolicy, na placykach pod staremi domami, patrzącemi zmętniałemi oczyma szyb na … Przeczytaj wiersz
Mistyczne róże spadają w mrok, W bezgwiezdne, ciemne przestworze; Ich blask posępny wodzi mój wzrok W dali, po pustym ugorze. I widzę ciebie, za tobą żwir Pod światło srebrzy się mgliściej; Widzę, jak lecisz porwana w wir I w tuman ćmiących się liści. Twych piersi uwiądł dziewiczy pąk. Zastygło ciało twe śliczne; Bezwładnie lecą z … Przeczytaj wiersz