Bielą się pola, oj bielą, Zasnęły krzewy i zioła Pod miękką śniegu pościelą… Biała pustynia dokoła. – Gdzie była łączka zielona, Gdzie gaj rozkoszny brzozowy, Drzew obnażone ramiona Sterczą spod zaspy śniegowej. Opadła weselna szata, Zniknęły wiosenne czary, Wiatr gałązkami pomiata, Zgrzytają suche konary. Tylko świerk zawsze ponury, W tym samym żałobnym stroju, Wśród obumarłej … Przeczytaj wiersz
Zasępił się bór stary I w głuchym smutku drzemie… Bezlistne drzew konary Przygniotło śniegu brzemię. Gęstwina się zasuła Puchowym hen całunem. Wilk kędyś w niej się tuła, Co nieszczęść jest zwiastunem. Lub kruki zgrają czarną Z siedliska się poderwą, Śniegowy pył rozgarną I lecą węszyć ścierwo. Wiatr zrywa się od czasu Z wściekłością opętańczą I … Przeczytaj wiersz
Feliksowi Babińskiemu Dnia widność zmierzch przedwcześnie splamił, Chmur kopeć na gładziźnie szkła, Zniewyraźniało nad polami, I zgóry spływa rzadka mgła. I jakby deszczu mak się sypał, Drobnoziarnisty szary mak — Drżą na widocznych z okna lipach Strzępy zmarłego lata flag. I oto nagle — czyż złudzenie? Sfruwa z wysoka cały rój Białych płateczków wprost … Przeczytaj wiersz
Gdy na dworze mróz, ciepłą czapkę włóż, włóż wełniane rękawice i chodź ze mną na ulicę. Sanki z sobą weź. Śnieg bielutki spadł… Butki znaczą ślad. Siadaj ze mną na saneczki! Hop! Zjeżdżamy już z góreczki
Nikt nie wie w świecie całym, że w zimnym śniegu białym ogień mieścić się może. Niedawno Julja miła śniegiem we mnie rzuciła, a śnieg — jak ogień gorze… Cóż od śniegu i lodu więcej ma w sobie chłodu? Tak wszyscy powiadali. A tu od śnieżnej kuli rzuconej ręką Julii serce się moje pali. Gdzież dziś … Przeczytaj wiersz
Pada śnieg, gęsty, zły, przenikliwy, białą welną obszywa rni kołnierz, stoimy razem na pustej ulicy Żyd przy robocie i — żołnierz… Ty nie masz domu — ja nie mam domu, czas głazem na życiach nam legł tyle nas dzieli, że strach pomyśleć, a teraz łączy nas śnieg… Ja się przez ciebie nie ruszę kroku, lecz ty także nie masz sposobu, … Przeczytaj wiersz
Pada śnieg, resztę świata pomniejszając doszczętnie. W taki czas Pinkertonom się wiedzie i sam sobie co chwila następujesz na pięty własnych śladów, tłoczących się w przedzie. Nikt nie żąda nagrody za pokrycie tych tropów; pejzaż wokół pojaśniał i zamilkł. jakże światłem nabity odprysk szkła w głębi mroku – gwiazda! całkiem jak łódź z uchodźcami. Nie … Przeczytaj wiersz
Była północ. Światło się lało. Pochylony nad książką siedziałem, gdy nagle się poderwałem do góry. Coś zadźwięczało szeleszcząco, miękko i lekko o szyby dyskretnie, głucho… Śnieg pada. Tak cicho, tak cicho dookoła i drzewa stoją ciche i kruche, i jasne, i szare jest niebo – i spokój. I spokój nagły, niespodziewany, głęboko w duszy wyklarowany. … Przeczytaj wiersz
Należy go oglądać z autobusu „Jelcz” starego typu, w którym okna całkiem czyste nie są nigdy, z zasady; i należy mieć miejsce siedzące z dermy pociętej żyletką przez chuligana, z nudów; i należy lekko mrużyć oczy, by twarze stłoczone, bezkrwiste (mgliście znane, z widzenia) pokrywały wszystek szarawy obszar szyby jak lustrzana śniedź; i trzeba jechać … Przeczytaj wiersz
Pamiętam śniegu, żeby cię pozdrowić, kiedy jest poniżej zera. Kończysz się w wyższych temperaturach, tak jak ja na skutek myślenia, ale zatrzymać się nie da; rój głosek w mózgu wciąż się powiela i przebija przez chęć, by zapomnieć. W czymkolwiek się roztopisz, zawsze nadejdzie pora, że coś z ciebie wróci na trawnik przy bloku, mnie … Przeczytaj wiersz
Ostatni śnieg skrył się jak ptak we wrzosach i wiosna nadchodzi jak toczące się koło: len pięknej pogody owija się niebiesko wokół szprych. Szlaki wodne prowadzą wzrok we wszystkie zakątki nieba. Kwiaty jabłoni osypują się do studni przy wtórze krzyku ogiera, plama chmury w przestworzu zacienia kobiety na drodze, a czerwone kwiatki z leśnej polany wywołują … Przeczytaj wiersz