W alegoriach Cezarego Ripy „Gramatyka” – niewiasta
z kartką w ręce, na której po łacinie czytamy: Uczone
słowo wyraźnie i należycie wymówione. W lewej dłoni
trzyma bicz. Z piersi obficie tryska mleko. Bo przecież
w przedrzeźnianiu i robieniu grymasów jest coś nieprzyzwoitego,
contra naturam. A zarazem słodka obietnica powrotu.
Przecież znasz wszystkie moje chwyty życie moje wiesz kiedy będę drapał krzyczał i rzucał się znasz upór moich zmagań i drętwe pozbawione smaku i czucia wyczerpanie wtedy zatruwasz mój sen majakami aby uniemożliwić mi jakikolwiek azyl znam twoje słodycze które przyjmuję ze skwapliwą wdzięcznością i…
Nikt mnie o tym nie przekona, I nikomu nie uwierzę, Że ta żabka, ta zielona, To jest szpetne, brzydkie zwierzę. Proszę tylko patrzeć zbliska: Sukieneczka na niej biała, Tak w porannem słonku błyska, Jakby w perły szyta cała. Wierzchem płaszczyk zieloniutki, Jak ten listek, jak…