Nie mogę go sobie wybić, wybić z głowy

John Berryman

Nie mogę go sobie wybić, wybić z głowy.
Jemu mieszało się w głowie od lat
w komisariatach i w Bellevue.
Podjechał pod mój dom w Providence
ho ho o 8 rano w taksówce z Cambridge
i kazał jej czekać.

Chodził po pokoju i nie chciał śniadania
a nawet kawy, ba, nawet drinka.
Przemierzał pokój, powiedziałem Siadaj,
bo to mnie drażni, na chwilę usiadł,
potem znowu chodził. Gdzieś po godzinie ja wypiłem drinka.
On wrócił do Cambridge,

do dziś nie wiemy dlaczego przyjechał, ani po co.
Niejasna była jego misja. Misja prawdziwa,
ale niejasna.
Pamiętam tę iskrzącą przenikliwość kiedy był młody,
polot, żarliwość, talent, cały żywy młody
z nadwyżką miłości.

Twoja ocena
John Berryman

Wiersze popularnych poetów

Piosenka

Jakakolwiek jest boleść, będzie więcej boleści. Noc jest czarna, ale bedzie czarniejsza. Dobrze takim co żyli ale w porę odeszli. Ty więc nie bierz spraw ludzkich do serca.   Los…

Z Dziennika

Bijemy się jeszcze o tę miłość: kto zachowa oryginał a kto weźmie kopię. Buty powiesiły się na sznurówkach Słownik pisowni poprawnego milczenia stanął nam w krtani kiedy rozdzielaliśmy posłowie do…

Musisz wiedzieć 

Musisz wiedzieć że odbitym jestem światem I kiedy zgaśniesz – zgasnę tuż po tobie Gdyby tylko stale zbliżać się To mielibyśmy jeden współny cień Czemu wszystko kończy się Jeśli to…