Gdzie jesteś, przyjacielu
czysty jak roślina,
wierniejszy
niż własne ciało.
Miliony ludzi rodzi ziemia,
ale ty się nie urodziłeś.
Nie ma
nawet ciszy oczekującej na twój głos,
nawet przestrzeni
oczekującej na cień poruszenia się
twojej ręki.
Nieistniejący,
przyjdź do mnie.
Ponad ziemskim lecąc globem, W brylantowych skrzę się rosach, Wonne róże na mych włosach, Z moich ramion spływa bluszcz; Nad otwartym stanę grobem. Pocałunki śląc namiętne, I uwiodę cienie smętne W lazurowych kraje puszcz. Niegdyś, dawniej, świat młodzieńczy Rozmarzyłam w sen lubieżny, Do mej piersi…