Jak w pośród ludzi, tak też wśród ptaków, Masz pracowitych, masz i próżniaków; Jednych, co szkody robią nam dużo, Drugich, co wszystkim za przykład służą. A dobry przykład dać ludziom może, Najmniejsze nawet stworzenie boże; Często też pilna mrówka lub pszczoła, Rumieni wstydem leniwców czoła. Chodźcie do lasu, a zobaczycie, Jakie to ptaszków przykładne życie, … Przeczytaj wiersz
Oto wam niosę, dziatki kochane, Śliczne obrazki, jak malowane: O tych ptaszynach, których w błękicie, Gwarnych szczebiotów słuchać lubicie; O tym słowiku, co gdzieś w ustroni, Cudowne pieśni jak perły roni; O tym bocianie, co w każde lato, Powraca spocząć nad polską chatą; O tej jaskółce, co niestrudzona, Lata wśród ludzi jak oswojona, I tuż … Przeczytaj wiersz
Wiosna, zielenią się drzewa, Słowik już w krzewinie śpiewa, Róża swą koronę wznosi I o promień sionka prosi, Łany zielenią się mile: Ach! jak piękne wiosny chwile! W łące rzeczka, strumyk płynie, Lilja już kwitnie w dolinie, Fiołki w trawce się kryją, Zioła ranną rosę piją, Śliczne igrają motyle: Ach! jak piękne wiosny chwile! Deszczyk … Przeczytaj wiersz
Mój mości bocianie, Co kroczysz na łanie, Jak mędrzec poważnie, miarowo: Bujałeś po świecie, Więc powiedz mi przecie, Coś zdobył przez zimę surową? Latałeś, nieboże, Aż kędyś za morze, Nad Nilu błękitne topiele: Toż w takiej podróży, Gdzieś strawił czas duży, Musiałeś nauczyć się wiele? — A bocian na wieży, W dziób wielki uderzy, Popatrzy … Przeczytaj wiersz
Była sobie królewna, Chyba wróżkom pokrewni, Bo od młodych lat byk, Tak nadobna i miła, Taka dobra i słodka, Taka luba pieszczotka, Taka jakaś przylepka, Takie miała ci ślepka, Że jak nimi spojrzała, Wszystkich u nóg swych miała. A lubiła pasyami, Wieczorynki z tańcami, I lubiła na bale, Chodzić z boną na salę, Bo tańczyła … Przeczytaj wiersz
Między nami dalekie morza Grające w muszlach Wypisane na korze Wiersze i gusła Między nami ciepła bliskość nocy Rozciągnięta na odległość dłoni Jestem w tobie – broczysz Oddechem szeptem skonał płomień Między nami korytarz myśli łączący Sny kolorowe Spójrz oto wita nas słońce Spójrz oto wita nas słońce Spójrz oto wita nas słońce Wejdźmy w … Przeczytaj wiersz
Kiedy w szarości pradawnego czasu Bóg czynił rzeczy Stworzył słońce: I słońce przychodzi i odchodzi i znowu wraca. Stworzył księżyc: I księżyc przychodzi i odchodzi i znowu wraca. Stworzył człowieka: I człowiek przychodzi i odchodzi i nie wraca nigdy.
Nad strumieniem siedział chłopiec, Z polnych kwiatów wianki wił, I spoglądał, jak płynęły, Aż je fali taniec skrył. Dni za dniami przemijają, Jak potoku bystry prąd, I wnet zniknie młodość moja Niczym kwiatu zwiędły pąk. O, nie pytaj, czemum smutny, Choć przede mną życia nów, Świat raduje się nadzieją, Kiedy wiosna wstaje znów, Lecz tysiące … Przeczytaj wiersz
Na wyścig wozów, popis pieśni W Koryntu międzymorskiej cieśni, Gdzie się mórz boga dni święciły, Podążał Ibik bogom miły. Bo czarem pieśni go od młodu Darzył Apollo nań łaskawy; Więc z rodzinnego Regium grodu Ochoczo szedł po wieniec sławy. Bliska dlań chwila upragniona: Już Akrokorynt z dala zoczył I w gaj sosnowy Posejdona Z pobożnym … Przeczytaj wiersz
Chcesz-li na szczyt mądrości w górnym wzbić się pędzie? ośmiel się, choć rozwaga przyganiać ci będzie. Ona tylko brzeg widzi, co go teraz miniesz, nie sięgnie, dokąd lecisz, gdzie śmiały zawiniesz.
Czem byłbym bez Ciebie, nie wiem; ale dreszcz mnie przebiega, Gdy myślę, czem bez Ciebie tysiące i miliony! —
Zawołał Jowisz z górnej swej krainy: „Ludzie, świat weźcie, niechaj waszym będzie; Wam go oddaję na wieczne dziedziny, Lecz w działach, miejcie braterstwo na względzie.“ Zaledwie wyrzekł — wnet młody i stary, Kto mógł rąk użyć, biegł po łup w zawody; Rolnik, zagarnął pól rodzajnych płody, Myśliwy, stepy i borów obszary; Kupiec, towarem zarzucił spichlerze, … Przeczytaj wiersz
Gdzież wy jesteście, o wy doskonali Śpiewacy dawnej swobody?… Coście żyjącem słowem zachwycali, Słuchaczów całe narody. Wy, coście pieśnią, Boga z niebios tronu, Do niebios ludzi rzucili; Coście i duszę lekkim dźwiękiem tonu, Na skrzydłach pieśni nosili. I za dni naszych, znajdą się poeci, Lecz gdzież słuchacze?… gdzie oni?… Gdzież wzniosłe czyny?… cóż dziś myśl … Przeczytaj wiersz
Tak mnie odbiegasz wieku złoty, Z drużyną fantazyjnych mar? Wesela moje i tęsknoty, Niby rozwiewny nikną gwar! Zdradziecko tak, nieubłaganie, Mkniesz, wieku młody, kędyś w dal… Och! na bezbrzeżnym oceanie Mkniesz tam, za prądem wiecznych fal. Pogodne one słońca zmierzchły, Co ozłacały drogę w świat, A ideały się rozpierzchły, Com sercem żywił je od lat. … Przeczytaj wiersz
Igraj na łonie matki – na tej wyspie bożej Troska ciebie nie znajdzie – trwoga nie zatrwoży, Ty w przepaść śmiejącymi spoglądasz oczyma Wesoło i bezpiecznie, bo cię matka trzyma. Igraj – bo jeszcze twoja myśl w Arkadyi gości, A dusza się zgania za głosem radości. Młoda siła o żadne szranki się nie łamie, W … Przeczytaj wiersz
Na główny jarmark – może do Dąbrowy, Gdzie zawsze kupiec znajdzie się gotowy, I na wszystko pokup łatwy – Wyprowadził na sprzedaż poeta zgłodniały Swój skarb, swój dobytek cały: Skrzydlatego wierzchowca helikońskiej dziatwy. Wesoło zarżał rumak Apollina I w pysznej staje paradzie: Łeb wznosi w górę, zżyma się i wspina, To sztuczne w miejscu wyprawia … Przeczytaj wiersz
Gdy, lekkim paskiem swobody wodzony, Wam jeszcze piękny świat posłuszny był, bóstwa, błogimi rządzące plemiony, co was w krainie bajek umysł śnił! — Gdy jeszcze wasza słodka cześć jaśniała, o jakże inny, inny to był świat! gdy twych ołtarzy święciła się chwała, tobie się splatał Amathuzjo, kwiat. Kiedy poezji czarowne powicie w około prawdy mile … Przeczytaj wiersz
Oto plemię prorocze o oczach płonących Rusza w drogę dźwigając dzieci na swych barkach I raz po raz w ich chciwych zanurzając wargach Skarb bez przerwy gotowy piersi zwisających. Mężczyźni idą pieszo pod błyszczącą zbroją Za wozami, gdzie są ich rodziny stłoczone, Wbijając w niebo oczy smutne, obciążone Tęsknotą za chimerą nieobecną swoją. Ze swego … Przeczytaj wiersz
I Plemię Ablowe, pij i szalej, Bóg ci uśmiecha się życzliwie. Plemię Kaina, w jarzmie dalej Męcz się i konaj rozpaczliwie. Plemię Ablowe, twa ofiara Miła jest nozdrzom Serafina. Plemię Kaina, twoja kara Czy będzie miała kiedy finał? Plemię Ablowe, w obfitości Zbóż i trzód wschodzi siew twój płodny. Plemię Kaina, twe wnętrzności Wyją przeciągle … Przeczytaj wiersz
teraz głupota utysiąckrotnia się z prędkością światła pędzi coraz szybszymi autami przez kolorowe autostrady ekranów biegle włada wszystkimi językami rozsiewa się na czołówkach doniesień prasowych zapuściła korzenie nawet na najwyższej górze mądrości w odróżnieniu od mądrości w lot pojmowalna w odróżnieniu od mądrości na ustach i oczach świata z twarzą roześmianą od ucha do ucha … Przeczytaj wiersz
Najwyższy, chwalebny Boże, rozjaśnij ciemności mego serca i daj mi, Panie, prawdziwą wiarę, niezachwianą nadzieję i doskonałą miłość, zrozumienie i poznanie, abym wypełniał Twoje święte i prawdziwe posłannictwo.