Deszczu co padałeś w ewangelii zarówno na dobrych jak i na złych co dzwoniłeś o dom na skale nie zajmują się tobą egzegeci bo deszcz – to tylko deszcz co prawda w świętym tekście ale nie na temat trochę bezmyślny chowa rozum jak przysmak Święty deszczu nieświęty bardziej samotny od anioła uśmiechu niepogody światku nadliczbowy … Przeczytaj wiersz
Powoli nie tak prędko proszę się nie pchać najpierw trzeba wyglądać na świętego ale nim nie być potem ani świętym nie być ani na świętego nie wyglądać potem być świętym tak żeby tego wcale nie było widać i dopiero na samym końcu święty staje się podobny do świętego
Szukam nieogłoszonej jeszcze świętej tak autentycznej że bez obrazka patronki piękności nieprzydatnej urody dla nikogo przyjaźni zatrzymanej w listach na dnie szufladki zagubionej piłki pantofli na sznurku maskotki rozciągającej policzek w uśmiechu futerka tak taniego że za drogo wyszło spraw zawiązanych gdzieś tam poza nami zdmuchniętego imienia tuż przy Aniele Stróżu który się zamyślił że … Przeczytaj wiersz
którędy do Ciebie czy tylko przez oficjalną bramę za świętymi bez przerwy w sztywnych kołnierzykach niosącymi przymusowy papier z pieczątką może od innej strony na przełaj trochę naokoło od tyłu poprzez ciekawą wszystkiego rozpacz poprzez poczekalnię II i III klasy z biletem w inną stronę bez wiary tylko z dobrocią jak na gapę przez ratunkowe … Przeczytaj wiersz
Modlę się żeby go nie ogłoszono świętym nie malowano nie wytykano palcami nie ośmieszano życiorysem koniecznym i niepotrzebnym bez fotografii tak dokładnej że nieprawdziwej bez reklamy śmierci bez wiary wygładzonego szkiełka żeby był ścieżką jak życie drobną schyloną jak kłosy przez którą przebiegł Jezus nieśmiały i bosy
Jak się czują malowani święci na wystawach nie mogąc rozpoznać pod szminką świętości swojej tajemnicy milczącego dramatu skuleni w reprezentacyjnej zbroi nie mogą się nadziwić że złote palce wymalowano im żółcią srebrne twarze – błyszczącą bielą do lśniącej czerni dolewano kleju tylko oczy mają naprawdę niebieskie jak gęś domowa wstydzą się tytułów biżuterii i innych … Przeczytaj wiersz
Modlę się Panie żebym nie zasłaniał był byle jaki ale przezroczysty żebyś widział przeze mnie kaczkę z płaskim nosem żółtego wiesiołka co kwitnie wieczorem wciąż od początku świata cztery płatki maku serce co w liście wzruszenie rysuje (chociaż serce chuligan bo bije po ciemku) pióro co pisze krzywo kiedy ręka płacze psa co rozpoczął już … Przeczytaj wiersz
Święci to także ludzie a nie żadne gąsienice dziwaczki nie rosną krzywo jak ogórki nie rodzą się ani za późno ani za wcześnie święci bo nie udają świętych na przystankach marznąc przestępują z nogi na nogę śpią czasem na jedno oko wierzą w miłość większą od przykazań w to że są cierpienia ale nie ma … Przeczytaj wiersz
Ten saski zegar ścienny, który opóźnia się i wybija trzynaście godzin spomiędzy kwiatów i bogów, do kogóż należał? Pomyśl, że przybył z Saksonii długimi dyliżansami niegdysiejszych dni. (Dziwne cienie zwisają na zetlałych szybach). I twoje zwierciadło weneckie, głębokie jak zimny wodotrysk, w pobrzegu, zdobnym w węże, które straciły pozłótkę, kto się w nim przeglądał? Ach! … Przeczytaj wiersz
Dusza moja ku skroniom, siostro, gdzie obłudę Roi jesień, plamiona rdzą przez piętna rude, I ku niebu błędnemu anielskiego oka Wzbija się, jako knieja smętna i głęboka, Wierny nurt siwo w lazur niebotyczny wzdycha! — W rzewnej modrości skłony, których śniadość cicha W basenach wielkich długie ogląda szlochanie, I zezwala na toni martwej, gdzie konanie … Przeczytaj wiersz
Księżyc smutniał. Rój łzawych serafinów cichy Śniąc, z smykiem w dłoni, w kwiatów ukojne kielichy, — Dymiące mgłą, — snuł mrące, wiolinowe tony Białych łkań, poprzez płatków błękitne korony… Było święto pierwszego twego pocałunku. A myśl, ma dręczycielka, w balsamicznym trunku Smutków pławiła serce na sen tajemniczy: Aby nawet bez żalu, bez łez, bez goryczy … Przeczytaj wiersz
Ze złotośnieżnych chmur, któremi w pierwszy dzień Stworzenia lazur lśnił, i z bieli gwiazd wieczystej Utkałeś, Boże mój, kielichy wonnych tchnień Dla nieznającej klęsk ziemi dziewiczo-czystej; Kosaćce żółte niw z łabędzich wdziękiem szyj I boski wawrzyn ów przez świat wygnanych duchów, Różany jako dłoń serafa w bieli swéj, Gdy ją zrumieni wstyd porannych złotych puchów; … Przeczytaj wiersz
Tak, dla siebie jedynie kwitnę ja samotna! Wy o tem, bezgraniczne wiecie ametysty, Ogrody, rozpłynione w otchłani przeczystej! Klejnoty, które świateł pierwotnych strzeżecie — Pod chmurnym snem — w odwiecznym, niewiadomym świecie! Kamienie, zkąd me oczy ku świetlanej chwale Pożyczają swych ogni promiennych; metale, Co nadajecie splotom młodych mych warkoczy Fatalny czar — i kształt … Przeczytaj wiersz
Jakim w Siebie-samego dziś go wieczność zmienia, Poeta mieczem nagim budzi i wyzywa Swój wiek, zlękły, że nie czuł, gdy go miał za żywa, Iż Śmierć rządzi tym głosem niezwykłego brzmienia. Oni — podły wzdryg hydry, gdy czystsze znaczenia Anioł wlewał w codzienne słów ludu ogniwa — Orzekli, iż moc czaru cała się ukrywa W … Przeczytaj wiersz
„Les nuées du ciel elles mêmes craignent que je ne vienne chercher mes ennemis dans leur sein.“ Mottenabi. Wojownicy! jam zrodzon na gallijskiej ziemi Przodek mój, Ren szeroki, jak strumyk przekraczał, Dzieckiem myła mnie matka śniegi polarnemi, A kolebkę mą, ojciec z ramiony krzepkiemi, Skórami z trzech niedźwiedzi zdobił i otaczał. Bo mój ojciec był … Przeczytaj wiersz
Omer, islamski Szeik, mąż w nowym zakonie Jakim Prorok dopełnił Issowego prawa, Szeik Omer po świecie chodzi i przystawa, Czasem na długim kiju, o splecione dłonie Oprze brodę jak pasterz. Tak błędnemi kroki Dążąc ku świętéj Dżedździe, zszedł ku wód głębinie, Gdzie przez Czerwone morze, jak przez sen głęboki Prześwieca Bóg. Aż weszedł na ową … Przeczytaj wiersz
Ponad śpiącym we mgle rannej siołem, Przelatywali, jak gwiazdy po niebie, Oba wzajem podobni do siebie, Anioł Życia ze Śmierci Aniołem. Znać, że Pana jednego to sługi. Obaj w bieli i w wieńcach kwiecistych: Ten go miał z asfodelów złocistych, Z purpurowych amarantów drugi. I gdym ujrzał, że stają śród drogi, Serca we mnie wstrzymało … Przeczytaj wiersz
Po dniu promiennym nadeszły mroki, Padając z skrzydeł nocy głębokiej, Tak jak padają pióra po piórach Ze skrzydeł orła, co płynie w chmurach. Widzę światełka we wsi poblizkiej Skroś mgieł tumany, dżdżu wodotryski: Dziwny mi smutek ogarnia duszę, Któremu, nie chcąc, poddać się muszę. Dziwny półsmutek — i półtęsknota: W tym smutku milknie boleść żywota, … Przeczytaj wiersz
Oh! primave a! gioventù dell’ anno Oh! gioventù primavera della, vita. Piérwiosnku! młodości roku! Młodości! piérwiosnku życia! O kochaniu, młodości, cnocie, piosnki moje, Czyż to wy? Upojeniem waszém się upoję, I klęczący was odczytam, Pozwólcie, że na chwilę wrócę w wasze lala, I że od obecnego oderwany świata, Z wami znowu się przywitam. Miałem lat … Przeczytaj wiersz
Oto zstępowała córka Pharaonowa, aby się kąpała w rzéce: a panny jéj chodziły po brzegu rzéki. — Exodus. — Siostry moje! Przy świcie świéższą wodę macie, Schodźcie się, jeszcze żeńcy spoczywają w chacie Jeszcze odludny brzég Nilu i morza, Z Memfis ledwie głos dojdzie przygłuszonéj wrzawy A naszéj skromnéj, w cieniu tych gajów, zabawy Świadkiem … Przeczytaj wiersz
W snop nie uwiązał nażętych kłosów, Położył się z sierpem w dłoni, Piersi miał nagie, kędziory włosów W piasczystej zanurzał błoni, I w sennych marzeń mgle przezroczystéj Obaczył kraj swój ojczysty. Ziemię snów jego Niger szeroki Błękitną wstęgą przegradza; Śród drzew palmowych dumnemi kroki On znów się, jak król przechadza. I słyszy z dala karawan … Przeczytaj wiersz