Kto nazbyt długo w mieście był więziony, Ten w lica niebios spogląda radośnie, Z serca mu błoga modlitwa wyrośnie, By iść w nadziemskie, uśmiechnięte strony. Któż może więcej być zadowolony Niż człek, co leży na trawie, miłośnie Zaczytany w książce, mającej o wiośnie I o miłości najtęskliwsze tony. W wieczór, wracając, słucha Filomeli Rozkosznej pieśni, … Przeczytaj wiersz
Fanilla aureolom debit osculum Dała mi Fannia pocałunek złoty, Nie taki, jaki w zacności wrodzonej Chłopiec piastunkom albo ciotkom Daje i wnet odrywa usta. Lub jaki bierze po nocy od gościa Już znużonego nierządnica, cierpiąc, Że nędznik łoże przez swawolę Zgniótł – niechby lepiej został w domu. Ja otrzymałem taki, co podwaja Ogień kochanków, gdy … Przeczytaj wiersz
Illa quam fueram beatus hora Jakże szczęśliwy byłem w tej godzinie Wśród pocałunków i uścisków wrzących, Pieszcząc urocze piersi Hasiliny I do wdzięcznego tuląc się jej łona Lub w kochające biorąc ją objęcia, Obezwładniony, w westchnieniach miłości. Bo mnie paliła odwzajemnień żarem, Zmuszając, abym znów szedł w jej ramiona, Podczas, gdy dusze zmieszane przez usta … Przeczytaj wiersz
Ksiądz, kosząc łąki, trąbą do roboty z sianem Wołał ludzi. A właśnie dziewczyna tam szła. Pyta ją, czy do siana chce iść. Na to ona: „To na plewach załatwić – mówi – można też”
Oto już święte dni, gdy trwożnie swoje grzechy Wyznaje lud — a mnie miłości pali żar. Przeraża serca grzmiąc w świątyni kaznodzieja O grozie kar — a mnie miłości pali żar. Wiosenne niebo już i ciepła ziemia zmienia Kształt wszystkich spraw — a mnie miłości pali żar. Krzątam się w zamku już, aby uniknąć tylko … Przeczytaj wiersz
Kozy, ucieszne kozy, ma trzodo jedyna! Tu, kędy to zarosła poziema leszczyna, Tu gryźcie list zielony, gryźcie chrościk młody; Ja tym czasem przy strugu tej ciekącej wody Przylęgę; i frasunku lubo snem swobodnym, Lubo będę zabywał śpiewaniem łagodnym; Ponieważ mię tak moja Phyllis wyprawiła, Że mię na wieki wolnych myśli pozbawiła. Coż czynić? jakie szczęście … Przeczytaj wiersz
Wilk niekiedy barzo stękał, iż kość w gardle zawiązłą miał: nie wiedział, co sobie radzić, ledwie mógł słowo przemówić. O lekarzu sie pracował, wielkie myto obiecował, Ktoby sie chciał tego podjąć, wilkowi kość z gardła wyjąć. Owaciem sie żóraw obrał, nosem z gardła kość mu wyrwał, a kiedy go tak uzdrowił, o zapłatę z wilkiem … Przeczytaj wiersz
Sroczka krzekce na płocie — będą goście nowi, Sroczka czasem omyli, czasem prawdę powié. Gdzie gościom w domu rado, sroczce zawsze wierzą I nie każą się kwapić kucharzom z wieczerzą. Sroczko! umiesz ty mówić? Powiedz: gdzieś latała? Z którejeś strony goście jadące widziała? Sroczka krzekce na płocie: pannie się raduje Serduszko, bo miłego przyjaciela czuje. … Przeczytaj wiersz
Tren VIII Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim, Moja droga Orszulo, tym zniknienim swoim. Pełno nas, a jakoby nikogo nie było: Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło. Tyś za wszytki mówiła, za wszytki śpiewała, Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała. Nie dopuściłaś nigdy matce sie frasować Ani ojcu myśleniem zbytnim głowy psować, To tego, … Przeczytaj wiersz
Słowik, iż ten obyczaj ma, siedząc w gaju, słodko śpiewa; więc go krogulec ułapił, bo tam w gaju z nim społem był. Rzekł mu słowik: »Miły panie, małe ze mnie masz śniadanie: patrz sobie ptaka więtszego, a mnie puść tako małego!« Rzekł krogulec tymi słowy: »Lepszyś ty mnie tu gotowy, niźli ini, co latają, chocia … Przeczytaj wiersz
Pieśń o dobrodziejstwach Boga Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie, I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie. Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje, Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje. Wdzięcznem Cię … Przeczytaj wiersz
Lecz czemu twardych nie szukasz oręży, Aby im uległ Czas, twój tyran srogi? Nie masz-li środka, który go zwycięży, Broni, bogatszej nad mój rym ubogi? Jesteś u szczytu szczęsnych dni; dziewicza Niejedna grzęda obdarzy cię kwiatem, Snać podobniejszym do ciebie z oblicza, Niż malowany konterfekt. Tak zatem Ujrzysz, iż rysy, które życie stwarza, A których … Przeczytaj wiersz
Z równą szybkością będziesz wiądł i dalej Rósł w latorośli, co z ciebie wyrośnie; W młodych się żyłach krew twoja rozpali, Choć sam przestaniesz już myśleć o wiośnie. I w tem jest mądrość, piękność i dobytek, Reszta to głupstwo, starość i więdnięcie: Idąc za tobą, świat by zginął wszytek — Lat kilkadziesiąt, a niema go … Przeczytaj wiersz
Rozumiem temu jednak, że cię co ruszyło, Bo co zeszło na statku, śmiechem się zakryło. Odpuść, bracie! Swojać rzecz, coć by się nie zdało, Gdyż się i to, i owo społu pomieszało. Widzisz takie rozumy, co tak świat zbiegały, Że nie wiem, czego by już wszędy nie zmacały. Więc też ci nieukowie, co pisma nie … Przeczytaj wiersz
Chłopu na dychawicę Migdały kazali, Jeść, dał na nie sąsiadom, co na targ jechali. Chłop aby nie zapomniał, „Migdał, migdał” – mówi, Potem na łeb we błoto przepadnie koniowi. I zapomniał migdału, więc mu mydła kupił, Przyjechawszy do domu w piwo mu nałupił. Chłopisko blwało srało, kaszlało pierdziało, I pozbył się dychawicy, choć bardzo śmierdziało.
Szczęście jest własny łaskawy dar Boży, Na kogo On już swe królestwo włoży. Ci, co bywali zawżdy z mądrą głową, Błogosławieństwo Pańskie szczęście zową Acz sie i złemu pofortuni czasem, Przedsię zły tego używie z złym kwasem. Jeszczeć nieszczęsny nie to prawic bywa, Kto swych frasunków do czasu używa. To jest nieszczęsny, co sławę utraci, … Przeczytaj wiersz
którzy i swe, i innych ludzi przygody wyczytają, a także i zbytki, i pożytki dzisiejszego świata Ambroży Korczbok Rożek ku dobrym towarzyszom Towarzyszu, posłysz, nie masz li co czynić, Postój mało, nie wadzić to przeczcić! Acz są rzeczy niepoważne prawie, Podziwuj się też prostej ludzkiej sprawie. Rozmawia tu z sobą trojaki stan: Pan, Wójt prosty, … Przeczytaj wiersz
Do Piotra Myszkowskiego Jeżeli tobie i twym bliskim losy Sprzyjają, dla mnie także są łaskawe, Chociaż choruję i brzuch się nie pozbył Zabójczej wody, co wpełzła pod skórę. A byłem niemal zdrowy, gdy tę podróż Rozpoczynałem. Lecz dobrze wiesz o tym, Że naprawiwszy okręt potrzaskany, Nie wyprowadza go żeglarz na morze Od razu: najpierw … Przeczytaj wiersz
Zwierzętom wszystkim jakie są na ziemi, Z wyjątkiem tych, co nienawidzą słońca, Roboczy czas jest, póki błyszczy dzionek. Lecz skoro niebo swe zapali gwiazdy, Ten wraca do dom, ten się gnieździ w puszczy, By mieć spoczynek choć po wschodnią zorzę. Ale ja, odkąd pocznie piękne zorze Cienie rozpraszać, co osiadły ziemię, Budząc zwierzęta wśród rozlicznej … Przeczytaj wiersz