Twoja ocena

Człowiek szczęśliwy

Beatus, qui non prosper, Błogosławiony, kto nie jest szczęśliwy. Przeklinam was bogowie! Jeszcze ja nie stary, A mam wszystko, co tylko zażądam z niechcenia; Com winien, żeście na mnie wszystkie zleli dary, I że mi nie zostało już nic do życzenia. Od ciaśniny Leandra po Aleyda słupy, Corok błogie wyprawy flotta moja czyni, Pałac mój, … Przeczytaj wiersz


Wiktor Hugo

Na ust koralu

Kiedy złociste zadrżą łany I róż rozmodlą się kielichy, Srebrnym półśnieniem omotany Na twojej piersi usnę cichy…   Zapomnę znowu o tym żalu, Który mi w życiu szczęście płoszy, Na twych wilgotnych ust koralu Wyśnię cudowny sen rozkoszy…   Białe nam lilie dziś zakwitną I dziwna cisza nas owionie, Swą ręką ujmiesz aksamitną Moje wybladłe, … Przeczytaj wiersz


Zygmunt Różycki

Piosnka dla żony

Niemało zwiedziłem piekieł, niemało przebiegłem krajów, nigdzie nie było mi tak dobrze jak tu na tym ptasim wyraju pod tą różową skałą nad tą zieloną falą.   Wiele wód przepłynęło, godzin minęły wieki, nigdy nie było mi tak dobrze jak tu na skrzydle twojej opieki pod tym błękitnym niebem pod tym wysokim drzewem.   Choć … Przeczytaj wiersz


Aleksander Wat

Ach, jak przyjemnie

Jak można się nudzić Jak można marudzić Że świat jest smutny, że jest źle Nie rozumiem, nie Jak można, faktycznie Na świecie jest ślicznie Niech ten co gdera, przyjdzie tu A ja powiem mu tak Ach, jak przyjemnie Kołysać się wśród fal Gdy szumi, szumi woda I płynie sobie w dal Ach, jak przyjemnie Radosny … Przeczytaj wiersz


Ludwik Starski

Szczęśliwych chwil, szczęśliwych dni

Szczęśliwych chwil, szczęśliwych dni Zaznało serce me rozdarte… Sny o potędze, dumne sny Minęły z wiatrem. Sny o potędze? Śniłem tak… Jak zórz zniknęły złote pasma. Młodości wizje gasną wszak… Niech sobie gasną. A duma? Cóż po tobie, cóż? Twoją trucizną i katuszą Ktoś inny truje się z mych kruż… O, zamilcz, duszo! Te szczęsne … Przeczytaj wiersz


Edgar Allan Poe

Eldorado

Rycerz na schwał Na koniu w cwał W dzień jasny i w noc bladą — Śpiewając rad, Wędrował w świat I szukał Eldorado. Przeminął wiek — Osiwiał człek, Duch troską drżał mu bladą — Bo nigdzie mu Nie błysł kraj snu Rojone Eldorado. A gdy już był — Bez sił, bez sił, Napotkał — marę bladą. O, cieniu, mów, … Przeczytaj wiersz


Edgar Allan Poe

Człowiek Szczęśliwy

Oto jest człowiek szczęśliwy o tępym wykrzywionym pysku chciwie wpatrzonym w niebo Oto jest człowiek szczęśliwy o oczach obżartej krowy poganianej metalowym batem Oto jest człowiek szczęśliwy rechocący nad swoim jarmarkiem sepleniący o jego czystości O jego znaczeniu i moralności o jego wolności i przyszłości bo nie zna pokory i nicości bo nie wie nic … Przeczytaj wiersz


Kazimierz Ratoń

Mitologia radosna

Jak Atlas dźwigam hardo na barkach własne niebo – wzwyż się przedłużam pionem: azotu – pary – tlenu – barometr serca krew ciśnie jak rtęćne srebro, by zmierzyć ciężar szczęść na skali pulsu przemów; lecz nie znam wcale cyfr, o których cyrkle prawią i nie znam wcale liczb barometrycznych ciśnień, gdy nocą brzemię nieb w … Przeczytaj wiersz


Zuzanna Ginczanka

Szczęśliwych chwil, szczęśliwych dni

Szczęśliwych chwil, szczęśliwych dni Zaznało serce me rozdarte… Sny o potędze, dumne sny Minęły z wiatrem. Sny o potędze? Śniłem tak… Jak zórz zniknęły złote pasma. Młodości wizje gasną wszak… Niech sobie gasną. A duma? Cóż po tobie, cóż? Twoją trucizną i katuszą Ktoś inny truje się z mych kruż… O, zamilcz, duszo! Te szczęsne … Przeczytaj wiersz


Edgar Allan Poe

Meta

Szczęśliwy człowiek, co dopłynął do portu, Co zostawia za sobą morza i sztormy, Którego sny umarły albo nie narodziły się nigdy. I siada, i pije w gospodzie w Bremie, Przy kominku, i ma błogi spokój. Szczęśliwy człowiek jak wygasły płomień, Szczęśliwy człowiek jak piasek z koryta, Co złożył bagaż i osuszył czoło, I odpoczywa na … Przeczytaj wiersz


Primo Levi

Czemuż się skarżysz na Fortuny ciosy

Czemuż się skarżysz na Fortuny ciosy, W swych użaleniach mniej baczny? Nie wiesz, jakie są zmienne ludzkie losy, Jaki jej humor dziwaczny? W momencie jednym szczęście zniszczyć zdoła A w swym humorze fałszywym, Raz zbytnie smutna, drugi raz wesoła, Czyni nędznego szczęśliwym. Stoją u portu bezpieczne okręty, Żeglarz spokojny w ochronie, W punkcie rwą z … Przeczytaj wiersz


Ignacy Krasicki

Szczęście to jest dla narodu

Szczęście to jest dla narodu, kiedy nauki kwitną, a uczeni są w poważeniu. Szabla kraje rozpościera, Ale pióro je istoczy, Moc dzierży, wzmacnia, zabiera, Lecz rozum otwarza oczy. Sławny tryumf, co zadziwia, Większy ten, co uszczęśliwia. A jest w dobroci rządzących, w szczęściu rządzonych. Aleksandra, Cezara czytałem ja sprawy, Czytałem i jęczałem nad zyskiem ich … Przeczytaj wiersz


Ignacy Krasicki

Adoracja

Z mych pocałunków szata twej nagości, Z warg moich na niej purpurowe róże, W które cię stroić nigdy się nie znużę, Tknąć ciebie kwiatom broniąc w ust zazdrości! Z zachwytów moich kadzidła wonności, Co owiewają cię w uwielbień chmurze! Z dumy mej tobie stopień i podnóże, I hołdowniczy kobierzec miłości! Na swojej skroni twoje stopy … Przeczytaj wiersz


Leopold Staff

mieć szczęście znaczy znajdować

mieć szczęście znaczy znajdować Dziury tam gdzie nie ma kieszeni mieć szczęście to wydawaćsię wesołym a nie wydawać pieniędzy mieć szczęście to Oddychać rosnąć śnićumierać kochać a nie Bać się jeść spać zabijać i posiadać ty mam szczęś -cie my ma szczęście wielkie więk- sze naj -W- iększe przekład Stanisław Barańczak


Edward Estlin Cummings

Nie wierzę w nic

Nie wie­rzę w nic, nie pra­gnę ni­cze­go na świe­cie, wstręt mam do wszyst­kich czy­nów, drwię z wszel­kich za­pa­łów: po­są­gi mo­ich ma­rzeń strą­cam z pie­de­sta­łów i zdru­zgo­ta­ne rzu­cam w nie­pa­mię­ci śmie­cie… A wprzód je dep­cę z żalu tak dzi­kim sza­leń­stwem, jak rzeź­biarz, co chciał za­kląć w mar­mur Afro­dy­tę, wi­dząc trud swój da­rem­nym, mar­mu­ry roz­bi­te dep­ce, plą­cząc … Przeczytaj wiersz


Kazimierz Przerwa-Tetmajer

W Białem

Po ci­chych smre­kach o ciem­nej zie­le­ni kła­dło się słoń­ce zło­ty­mi pla­ma­mi; po­god­ny błę­kit wi­siał po­nad nami pe­łen przy­mglo­nych sło­necz­nych od­cie­ni. W głę­bi wą­wo­zu po zrę­bach ka­mie­ni spie­nio­ny po­tok hu­czał ka­ska­da­mi; cza­sem ktoś krzyk­nął – echo gło­su mami, jak­by z nie­zmien­nych le­cia­ło prze­strze­ni. Cza­sem błą­dzą­cej trzo­dy po ubo­czy spi­żo­we dzwon­ki dźwię­cza­ły w prze­źro­czy; cza­sem wiatr drze­wa … Przeczytaj wiersz


Kazimierz Przerwa-Tetmajer