Zaufałem drodze
Zaufałem drodze wąskiej takiej na łeb na szyję z dziurami po kolana takiej nie w porę jak w listopadzie spóźnione buraki i wyszedłem na łąkę stała święta Agnieszka – nareszcie – powiedziała – martwiłem się już że poszedłeś inaczej prościej po asfalcie autostradą do nieba – z nagrodą do ministra i że cię diabli wzięli