Pod rozłożystym stoi kasztanem Kuźnia wśród wiejskiej ustroni; Silny, barczysty kowal w niej panem O grubej, żylastej dłoni, A jego ramion mięśnie stalowe Potrafią złamać podkowę. Włos kędzierzawy, czarny i długi, Twarz jego jak dębu kora; Po czole potu spływają strugi Od rana aż do wieczora: Lecz patrzy dumnie z swojego domu, Gdyż nic nie … Przeczytaj wiersz
Srebrny i szklany, dwa kubeczki nowe Zaczęły z sobą rozmowę. Srebrny rzekł: Ze mnie każdy zapewne pić woli. Szklany mu opowiadać coś zaczął powoli; Gdy ktoś spragniony szukając ochłody, Widząc nalane kubki, chciał się napić wody. O! ze srebrnego nie chcę! głośno się odzywa; Bo może się w nim woda nieczysta ukrywa. Wolę pić ze … Przeczytaj wiersz
Przyjaźń, miłość, mędrców kamień, Śledzić myślą nieobłudną — Można. Źródło to omamień Znaleźć w życiu?… Jakże trudno!
Kiedy kwitną róże, miłość szkołę zakłada, Słowik, jako profesor, rzecz w gaju wykłada. Stary Hafis pokorny do szkoły się wkrada, Słowik mówi, on pisze, światu rozpowiada. Nauczył się dwóch rzeczy i śmiało je gada: Niema jak piękne dziewczę i z winem biesiada. Gdzie tego niema, pusto; żywot się nie nada, Straszno; piekielnych duchów gnieździ się … Przeczytaj wiersz
W jeziorku żabek gromada Losu swego była rada, Trochę słońca, trochę wody, Innéj nie chciały swobody. Przyszedł człowiek, wyrznął rowy, Z bagna powstał obszar nowy; Dziś pszeniczkę będą żęli, Ale żabki… diabli wzięli. Los złe i dobre toczy z jednéj beczki, To sens moralny téj małéj bajeczki.
Mrówka śrzód lata robiła, żyto do jamy nosiła, na zimę sie przyczyniając, a przyszły czas przeglądając. A kobyłki nic nie dbały, ani sie raz pracowały: śpiewały lecie po łące, gdy było słońce gorące. Potym zima przyśpieszyła, wszytko ziele posuszyła. Mrówki tego nic nie dbały, bo dosyć żywności miały. Kobyłki kiedy opadły, a nie miały, coby … Przeczytaj wiersz
Słowik, iż ten obyczaj ma, siedząc w gaju, słodko śpiewa; więc go krogulec ułapił, bo tam w gaju z nim społem był. Rzekł mu słowik: »Miły panie, małe ze mnie masz śniadanie: patrz sobie ptaka więtszego, a mnie puść tako małego!« Rzekł krogulec tymi słowy: »Lepszyś ty mnie tu gotowy, niźli ini, co latają, chocia … Przeczytaj wiersz
Prawdziwa rozkosz nie jest w namiętnościach ślepych. Złączenie się dwu istot bywa nazbyt krótkiem, ażeby w nim mógł szczęścia jaśnieć cały przepych. Płacimy go zbyt prędko żałością i smutkiem. Szybko mijają żądzy lubieżne porywy… Najwyższe szczęście wówczas w duszy nam zagości, gdy w pieszczotach szukając rozkoszy prawdziwej „słodki wstęp“ przedłużymy… do nieskończoności…
Równie jest niebezpiecznie za dużo posiadać złota, jak nie posiadać go wcale. Równie jest niebezpiecznie porywać się śmiało na wszystko, jak tchórzyć zawsze i stale. Źle jest milczeć uparcie i źle jest mówić za dużo. Kochanka wasza na mieście równie wam może dokuczyć, jak żona co mieszka w domu, gdy zagniewani jesteście. Wszystko com tutaj … Przeczytaj wiersz
Nie wystarcza dziś uroda, ażeby robić podboje. Jeśli chcesz być miłowaną — uczyń wdzięcznem liczko twoje. Dowcip, dobry żart, wesołość — oto kobiety ozdoba. zalotność i zręczna mowa też się mężczyznom podoba. Na koniec niech twej piękności Sztuka wdzięków swoich doda Bez chęci by się podobać gaśnie dziś każda uroda…
Ty, lube dziewczę, masz duszę tkliwą, Co się pięknością wszelką zachwyca; Jednak ci radzę: chcesz być szczęśliwą, To za mąż idź za szlachcica! Poetyckiego nie bierz kochanka! Poezja w życiu — to ból i troski; Ty przede wszystkim jesteś szlachcianką, Trzeba ci z mężem i wioski. Bardzo rozsądnie robi twa matka Łamiąc kaprysik twój idealny… … Przeczytaj wiersz
Wieku, płodnego w cuda i dziwy, Mówią, że Babia tak się wzdęła góra, Iż wszelki na świecie duch żywy I cała nawet zlękła się natura. Strasznego nazbyt coś miała porodzić. Gdy już zaczęła pora nadchodzić, Ogromnym stękiem jawiła swe bole. Wstrząsły się lasy i poblizkie pole, Uwięzły w swych brzegach rzeki, Wszystkie pagórki, wszystkie okolice … Przeczytaj wiersz
Nie mów o Polakach i Żydach, To pole minowe. Nie mów o Polakach i Ukraińcach, To pole minowe. Nie mów o Polakach i Czechach, To pole minowe. Nie mów o Polakach i Litwinach, To pole minowe. Nie wstępuj na pole minowe, Wylecisz w powietrze. Są jeszcze inne, Na które wstąpiliśmy przedtem I także nie ma … Przeczytaj wiersz
W Rzymie na Campo di Fiori Kosze oliwek i cytryn, Bruk opryskany winem I odłamkami kwiatów. Różowe owoce morza Sypią na stoły przekupnie, Naręcza ciemnych winogron Padają na puch brzoskwini. Tu na tym właśnie placu Spalono Giordana Bruna, Kat płomień stosu zażegnął W kole ciekawej gawiedzi. A ledwo płomień przygasnął, Znów pełne były tawerny, Kosze … Przeczytaj wiersz
Panie doktorze, gdy się rozgadacie, Rzadko rzecz bywa ku naszej pociesze, Zawsze w zanadrzu coś złego chowacie, Ażeby straszyć lekkowierne rzesze. Dobrze czynicie z tą wymową waszą: Szczodrzy są tacy, którzy się przestraszą. Rolnik rżnie pługiem, ogrodnik nożycą, Furman pracuje i wołem, i osłem; Czym się wzmagają, tym się ludzie szczycą, Trzeba żyć, człeku, powziętym … Przeczytaj wiersz
I na lądzie, i na morzu, Wszędzie bieda, mój Grzegorzu. Młodość miłą zowią wiosną, Żywość, wdzięki są w tej porze, I przy kwiatach kolce rosną, Trudno brykać przy dozorze. Więc wiek męski szczęściu zdolny, Ale żona, ale dzieci, Zakręt domowy i rolny Od sług, od sąsiad, od kmieci. Starość za tym idzie sporzej, Trzeba innym … Przeczytaj wiersz
Darmo tym być, do czego kto się nie urodził. Kryształ brylantowany wielu oczy zwodził; Gdy się więc nad rubiny i szmaragi drożył, Ktoś prawdziwy dyjament z nim obok położył. Zgasł kryształ; a co niegdyś jaśniał u obrączki, Ledwo go potem złotnik chciał zażyć do sprzączki.
Być księdzem praca, kłopot, i biskup, i sądy, Być młodzianem czcza pora, złe chwile, złe rządy, Być żonatym, staranie o dzieciach i żonie, Być wdowcem, żal lat przeszłych, tęskność w każdej stronie. Być dworakiem, niewola w powabnej postaci, Być żołnierzem, zysk trudny i życie się traci, Być w domu gospodarzem, i tam złe znajdziemy. Czymże … Przeczytaj wiersz
Chmiel chciał się ziemią sunąć, bo mu to niemiło Było, Iż musiał szukać wsparcia i pomocy. Szedł więc o swojej mocy I rozciągnął się dosyć … Ale cóż się stało? Liście żółkniało, Kwiat był wąski, Schły gałązki; Już i drzeń od wilgoci zaczynał się psować. Trzeba się było ratować: Gdzież się piąć? Były żerdzie, ale … Przeczytaj wiersz
Oszukany gospodarz turbował się srodze: Zjedli mu przechodzący groch zeszły przy drodze. Chcąc wetować i pewnym cieszyć się profitem, Drugiego roku wszystek groch posiał za żytem. Przyszło zbierać, gdy mniemał mieć korzyść obfitą, Znalazł i groch zjedzony i stłoczone żyto. Niech się miary trzymają i starzy, i młodzi: I ostrożność zbyteczna częstokroć zaszkodzi.
Spójrzcie, jaka wciąż sprawna, jak dobrze się trzyma w naszym stuleciu nienawiść. Jak lekko bierze przeszkody. Jakie to łatwe dla niej – skoczyć, dopaść. Nie jest jak inne uczucia. Starsza i młodsza od nich jednocześnie. Sama rodzi przyczyny, które ją budzą do życia. Jeśli zasypia, to nigdy snem wiecznym. Bezsenność nie odbiera jej sił, ale … Przeczytaj wiersz