Jest statek który zabrał moją ukochaną
Jest już noc na niebie i sześć balonów na uwięzi
jak larwy z których mają wylęgnąć się gwiazdy
Jest nieprzyjacielska łódź podwodna która zagrażała
mojej miłości
Jest tysiąc świerków złamanych rozpryskami
pocisków wokół mnie
Jest piechur który przechodzi oślepiony gazami
duszącymi
Jest zniszczony przez nas do szczętu okop Nietzschego
Goethego i Kolonii
Jest moja tęsknota za listem który się spóźnia
Jest w moim portfelu plik zdjęć mojej ukochanej
Jest grupa jeńców która przechodzi z niepewnymi
minami
Jest bateria której obsługa krząta się wokół dział
Jest podoficer który zbliża się kłusem drogą
Samotnego Drzewa
Jest podobno szpieg co włóczy się tędy niewidzialny
jak horyzont w który niegodnie się przybrał
i z którym się stopił
Jest wyprostowany jak lilia biust mojej ukochanej
Jest kapitan który czeka z niepokojem na komunikaty
radiowe z Atlantyku
Jest kilku żołnierzy piłujących o północy deski
na trumny
Jest tłum kobiet które błagają z krzykiem o kukurydzę
pod krwawiącym Chrystusem w Meksyku
Jest golfstrom łagodny i dobroczynny
Jest cmentarz pełen krzyżów w odległości
5 kilometrów
Jest wiele krzyżów rozrzuconych dokoła
Jest dziczka figi rosnąca na kaktusie w Algierii
Jest para smukłych rąk mojej ukochanej
Jest kałamarz który zrobiłem z 15-centymetrowego
zapalnika nie wystrzelonego pocisku.
Jest moje siodło moknące na deszczu
Jest wiele rzek które nie prowadzą do źródeł
Jest miłość przyciągająca mnie ze słodyczą
Jest jeniec niemiecki który nosił na plecach
karabin maszynowy
Jest wielu ludzi na świecie którzy nigdy nie byli
na wojnie
Jest zdumienie Hindusów oglądających zachodnie
wioski
Myślą oni z melancholią o tych których być może
nie zobaczą
Gdyż bardzo daleko posunięto się podczas tej wojny
w sztuce niewidzialności
tłumaczenie Julia Hartwig
Guillaume Apollinaire